Ο εξ Ανατολών αστακός και οι ελληνικές ψευδαισθήσεις

Προφανώς δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να αναφέρεται κανείς στο πρόβλημα των αμυντικών δαπανών, σε μία περίοδο που η χώρα είναι στο χείλος του γκρεμού. Το να θολώνει όμως κανείς την εικόνα, καλλιεργώντας ψευδαισθήσεις ή μάλλον προβάλλοντας τις δικές του για το αμυντικό πρόβλημα της χώρας, σίγουρα δεν είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος για την κατανόηση του, που είναι το πρώτο βήμα για την επίλυση του. Στη συνέντευξη του στη NET την περασμένη Κυριακή, ο αναβαθμισμένος σε υπουργό Άμυνας Π. Μπεγλίτης προέβη στη διατύπωση θέσεων που αποκαλύπτουν μια αξιοπερίεργη εμμονή σε ψευδείς εντυπώσεις, όπως τα περί αμοιβαίας μειώσεως των εξοπλισμών Ελλάδας – Τουρκίας, η δικαιολόγηση με μετέωρα επιχειρήματα των συνεχών μειώσεων του αμυντικού προϋπολογισμού της χώρας, ακόμη και πέραν από τις υποχρεώσεις του μνημονίου, όπως τόνισε, και η προφανής άγνοια για τις ενέργειες των Τούρκων.
«Ακόμη και ανεξάρτητα από το πώς θα αντιδράσει η Τουρκία, ο κ. Ερντογάν, παρά ης προσκλήσεις που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια για ισόρροπη μείωση των εξοπλισμών, εμείς προχωρούμε αυτόνομα ακόμη και έξω από το μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, στον εξορθολογισμό των αμυντικών δαπανών της χώρας», είπε ο κ. Μπεγλίτης, επιβεβαιώνοντας έτσι τις απόψεις πολλών ότι η χώρα ακολουθεί μία πολιτική εκούσιου και μονομερούς αφοπλισμού.
Η συνέχεια, ότι τούτο γίνεται «με βάση τους νέους επιχειρησιακούς στόχους που θέτουμε για τις Ένοπλες Δυνάμεις και την εθνική άμυνα της χώρας στον 21ο αιώνα», είναι προφανές ότι δεν αντέχει ακόμη και σε έναν πρόχειρο σχολιασμό, από τη στιγμή που οι μειώσεις των αμυντικών δαπανών γίνονται χωρίς κανένα σχέδιο και εν απουσία κάθε μελέτης, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται απορίες ως προς «τους νέους επιχειρησιακούς στόχους» που ετέθησαν, για να μην πούμε και γέλια, γιατί -κατά την άποψη της στήλης- τέτοιοι στόχοι απλώς δεν υπάρχουν.
Ιδεοληψίες
Η επόμενη άποψη που εξέφρασε ο κ. Π. Μπεγλίτης ήταν ακόμη πιο αξιοσημείωτη, διότι αποπνέει ιδεοληψίες και θυμίζει τις πρώιμες ανησυχίες των αθώων και ανώριμων φοιτητικών χρόνων πάλαι ποτέ στελεχών της Αριστεράς.
Θα έλεγα μάλιστα με μία δόση υπερβολής (σ.σ.: το ίδιο το έχει πει και χωρίς την αίρεση της «υπερβολής») «ότι θα έπρεπε, ακόμη και αν δεν υπήρχε να ανακαλύψουμε το μνημόνιο, για να βάλουμε μία τάξη, σε ένα νοικοκύρεμα τις αμυντικές δαπάνες, που γνωρίζουμε όλοι μας πόσο επιβάρυναν την ελληνική οικονομία τα τελευταία 40 χρόνια”. Αυτοσκοπός, με άλλα λόγια, ο περιορισμός των αμυντικών δαπανών, και όχι αποτέλεσμα μίας συγκεκριμένης αμυντικής πολιτικής που θα εξασφάλιζε την αμυντική επάρκεια της χώρας έναντι των όποιων απειλών.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ : http://www.strategyreport.gr/?p=11988