Η ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

Σέ μιά τέτοια ἐποχή συγχύσεως καί προβληματισμοῦ ὁ Ἑλληνισμός δέν πρέπει νά παραμείνει ἀπαθής θεατής. Πρέπει κατ' ἀρχάς νά διατηρήσουμε πάσῃ θυσίᾳ τήν ἐθνική μας ταυτότητα καί τήν πολιτιστική μας ἰδιοπροσωπία
Ἄν διατηρήσουμε τήν ταυτότητά μας, θά ἀντισταθοῦμε στήν ἰσοπεδωτική Παγκοσμιοποίηση καί θά ὀργανώσουμε τήν δημιουργική μας ἀντεπίθεση μέ μέσα πνευματικά καί ἠθικά. Ἡ στάση μας πρέπει νά εἶναι μαχητική καί ὄχι φοβισμένη. Νά ἀξιοποιήσουμε τά ὅπλα τῆς ἐποχῆς καί τήν τεχνολογία καί ὄχι νά ἀφεθοῦμε στήν μοιρολατρία καί στήν ἡττοπάθεια.
Ποιά εἶναι τά στοιχεῖα, λοιπόν, τῆς ἐθνικῆς μας ταυτότητος; Μᾶς τά ἔχει ὁρίσει ἀπό τά πολύ παλιά χρόνια ὁ σοφός παπποῦς μας, ὁ πατέρας τῆς Ἱστορίας, ὁ Ἡρόδοτος. Ἔγραψε συγκεκριμένα ὅτι παρά τόν χωρισμό τῶν Ἀρχαίων Ἑλλήνων σέ πόλεις -κράτη ὑπῆρχαν τέσσερα ἑνοποιητικά στοιχεῖα πού τούς συνέδεαν, ὑπῆρχε μία ἐθνική ταυτότητα. Πρόκειται γιά τό ὅμαιμον, τό ὁμόγλωττον, τά κοινά τῶν θεῶν ἱδρύματα καί τά ὁμότροπα ἤθη.
α)Τό ὅμαιμον, δηλαδή ἡ κοινή καταγωγή. Σήμερα μποροῦμε ὀρθότερα νά ὁμιλοῦμε γιά τήν ἐθνική συνείδηση, τήν ἱστορική μνήμη, τήν κοινή ἀντίληψη ὅτι ἀνήκουμε σέ ἕνα διακριτό ἐθνικό σύνολο. Τήν ἱστορική μνήμη τους καλλιεργοῦν ὅλοι οἱ λαοί πού σέβονται τόν ἑαυτό τους, γι' αὐτό διατηροῦν μουσεῖα, ὀργανώνουν παρελάσεις, μελετοῦν τήν ζωή προσωπικοτήτων τοῦ παρελθόντος. Εἰδικά γιά μᾶς τούς Ἕλληνες εἶναι ἐπιβεβλημένη ἡ γνώση καί ἡ συνειδητοποίηση τοῦ ἱστορικοῦ μας παρελθόντος, χωρίς σέ καμμία περίπτωση νά ὑποτιμοῦμε τόν ρόλο τῶν ἄλλων λαῶν.
β) Τό ὁμόγλωττον (ὁμόγλωσσον). Ἀκόμη καί σήμερα ξένοι ἐπιστήμονες ἀντλοῦν ἀπό τόν πολύτιμο θησαυρό τῆς ἑνιαίας ἑλληνικῆς γλώσσας ( ἀρχαίας, ἐκκλησιαστικῆς, βυζαντινῆς, λογίας, ἤ καί ἁπλῆς καθομιλουμένης ) γιά νά δημιουργήσουν νέους ὅρους ὅπως π.χ. ἡ Τηλεματική.
γ) Ἡ θρησκευτική μας Πίστη. Καί ὁ Ἡρόδοτος καί ὁ Ἀριστοτέλης καί πολλοί ἄλλοι σοφοί τῆς Ἀρχαιότητος παραδέχονται ὅτι ἡ θρησκευτική πίστη καί παράδοση ἀποτελεῖ θεμελιῶδες στοιχεῖο τῆς ἐθνικῆς ταυτότητος ἑνός λαοῦ.

δ)Τό ὁμότροπον, δηλαδή τά ἤθη, τά ἔθιμα, οἱ παραδόσεις. Οἰ κατά τόπους καί ἐπί μέρους παραδόσεις εἶναι τά ποταμάκια πού χύνουν τό καθαρό νερό τους στό μεγάλο ποτάμι τῆς Ἑλληνικῆς Παραδόσεως.. Δέν θά ἀρνηθοῦμε ὅ,τι καλό μποροῦμε νά πάρουμε ἀπό ἄλλους λαούς. Ὅμως δέν θά πέσουμε στήν παγίδα τῆς ξενομανίας. Ὅ,τι φυτρώνει σέ ξένα ἐδάφη δέν εὐδοκιμεῖ κατ' ἀνάγκην καί στό ἑλληνικό ἔδαφος...

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ι. ΧΟΛΕΒΑΣ
Η ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΕΩΣ