ΥΠΟΘΗΚΑΙ ΣΟΛΩΝΟΣ ΠΡΟΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ !

 

ταῦτα διδάξαι θυμός ‘Αθηναίους μέ κελεύει, ὡς κακά
πλεῖστα πόλει Δυσνομίη παρέχει. Εὐνομίη δέ εὒκοσμα
καί ἂρτια πάντ’ ἀποφαίνει, και θαμά τοῖσ’ἀδίκοις
ἀμφιτίθησι πέδας. Τραχέα λειαίνει, παύει κόρον, ὓβριν
ἀμαυροῖ, αὐαίνει ἂτης ἂνθεα φυόμενα, εὐθύνει δέ δίκας
σκολιάς ὑπερήφανα τ’ ἒργα πραΰνει, παύει δ΄ἒργα
διχοστασίης, παύει δ’ ἀργαλέης ἒριδος χόλον, ἒστι
δ΄ὑπ’αὐτῆς πάντα κατ’ ἀνθρώπους ἂρτια καί πινυτά.

(Σόλων, Υποθήκαι προς Αθηναίους)

Αυτά να διδάξω τους Αθηναίους, η ψυχή με παρακινεί, διότι αμέτρητες συμφορές στην πόλη προκαλεί η περιφρόνηση των νόμων, ενώ η εύρυθμη λειτουργία τους όλα τα εμφανίζει όμορφα και αρμονικά και ακόμα γίνεται φραγμός στους άδικους. Διορθώνει τα άσχημα, σταματά την αυθάδεια, ξεραίνει τ' άνθη της αλαζονείας που φυτρώνουν, καταργεί το άδικο από σκοτεινές δίκες και τα αλαζονικά έργα καταπραΰνει, σταματά τα έργα του διχασμού, και τη χολή της ολέθριας έριδας παύει, και κάτω από αυτήν (την ευνομία) όλα τα ανθρώπινα χαρακτηρίζει η αρτιότητα και η φρόνηση.