ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 1997: Η ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΗΡΩΙΚΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΩΝ ΙΜΙΩΝ
“Από κεντρικό Ξενοδοχείο των Αθηνών, είχαμε αναγγείλει ανοικτή συγκέντρωση για τις 31 Ιανουαρίου 1997, την ημέρα δηλαδή που θα συμπληρωνόταν ένας χρόνος από την τραγική νύκτα της εθνικής ντροπής στη βραχονησίδα Ίμια. Την βραδιά εκείνη που όλα είχαν ξεπουληθεί κανείς δεν βρέθηκε να διαμαρτυρηθεί παρά μόνο η Χρυσή Αυγή. Στη Χρυσή Αυγή έπεφτε και το βαρύ χρέος να τιμήσει με ένα αγωνιστικό μνημόσυνο τα τρία παλικάρια που έπεσαν για την Ελλάδα. Είχαμε μεγάλη αγωνία για το εάν τελικά η συγκέντρωση αυτή θα ήταν επιτυχημένη. Τα πάντα όμως σταμάτησαν δύο με τρεις ώρες πριν. Δεν μας ενδιήφερε πλέον εάν στην Πλατεία Κολοκοτρώνη θα ήσαν λίγες δεκάδες αγωνιστών, που θα περιφρονούσαν την κινδυνολογία που είχε ήδη καλλιεργηθεί ή χιλιάδες. Τελικώς, συγκεντρώθηκαν στην Πλατεία Κολοκοτρώνη περισσότερα από 800 άτομα και η επιτυχία αυτή θεωρήθηκε και ήταν πρωτοφανής, αφού ουδέποτε είχε γίνει για 20 τουλάχιστον χρόνια ανοικτή συγκέντρωση εθνικιστική στο κέντρο της Αθήνας με τόσο πολύ κόσμο και όποιος θέλει ας μας διαψεύσει.
Ανάμεσα σε όσους ήλθαν να δώσουν το αγωνιστικό προσκλητήριο υπήρχαν εκτός από τους νέους που αποτελούσαν την πλειοψηφία και σεβάσμιοι γέροντες που είχαν χύσει το αίμα τους για την Ελλάδα. Γέροντες με καρδιά και ψυχή εφήβου, που μας έδιναν ένα ξεχωριστό θάρρος γιατί ήταν από μόνη τους οι παρουσία τους μία διάψευση και μια απάντηση στα επιχειρήματα των συμβιβασμένων και των προσκυνημένων. Όλων αυτών που ξέχασαν τα εθνικά τους ιδανικά για μια «καλύτερη» ζωή, για μια χαμοζωή δηλαδή ενός καλοβολεμένου αστού. Κεντρικός και τελευταίος ομιλητής στην συγκέντρωση της 31ης Ιανουαρίου 1997 ο Γ.Γ. της Χρυσής Αυγής. Απέναντι σε ένα ακροατήριο αποφασισμένο, που ανάμεσά του βρισκόντουσαν εκατοντάδες νέοι που η αποφασιστικότητα χάραζε το βλέμμα τους, είπε λόγια γεμάτα οργή για αυτούς που ιεροσυλούν έναντι του έθνους και πάνω στο νωπό ακόμα χώμα των τάφων των τριών παλικαριών μιλούσαν για «μορατόριουμ» και για πολιτική γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο. Τόνισε πως τίποτε στον κόσμο αυτό δεν χαρίζεται και να μην περιμένουμε τίποτε από κανέναν εάν μόνοι μας δεν αγωνιστούμε με αυταπάρνηση και πνεύμα θυσίας. Έκλεισε την ομιλία του με ένα τρόπο που συγκλόνισε όσους πραγματικά γνώριζαν και βρισκόντουσαν μαζί μας με την ψυχή τους στην συγκέντρωση αυτή: Με προσκλητήριο νεκρών, λέγοντας τα ονόματα των τριών γενναίων αξιωματικών του Πολεμικού μας Ναυτικού, ενώ την ίδια στιγμή κάποιοι συναγωνιστές ανάβουν πυρσούς, πυρσούς που συμβολίζουν τις ψυχές των νεκρών ηρώων του έθνους μας και οι Σημαίες, Γαλανόλευκες και λάβαρα αυτοκρατορικά, έκλιναν ευλαβικά στην μνήμη των τριών παλικαριών.
Αμέσως μετά το τέλος της ομιλίας όλοι γεμάτοι εθνικό παλμό και οργή εναντίον των προδοτών που ξεπουλούν την Πατρίδα έψαλαν τον εθνικό Ύμνο. Κάποια χέρια υψώνονται σε αρχαίο ελληνικό χαιρετισμό και δεν ήταν χέρια μόνο νέων που με την αποκοτιά της άγουρης ζωής τους δεν υπολογίζουν τίποτε, αλλά και χέρια ασπρομάλληδων που έρχονται μέσα από τον χρόνο για να μας θυμίσουν πως τίποτε δεν έχει τελειώσει, πως τίποτε δεν τελειώνει εάν εμείς δεν σκοτώσουμε πρώτα το όνειρο στην καρδιά μας βουλιάζοντας στο τέλμα του εφικτού και του εφήμερου.
Εθνικιστική πορεία στο κέντρο των Αθηνών
Μετά την συγκέντρωση γίνεται μια πορεία γεμάτη ρυθμό και πάθος με σκοπό το μνημείο των τριών πεσόντων που βρίσκεται δίπλα από την λέσχη αξιωματικών και την τουρκική πρεσβεία. Μπροστά προχωρούν οι Σημαίες, πίσω ένα τεράστιο πανό που γράφει «ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ». Η πορεία φθάνει στο ύψος της Βουλής όπου βρίσκονται ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις και εκεί ακούγεται το σύνθημα: «ΑΛΗΤΕΣ, ΠΡΟΔΟΤΕΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ». Μετά το τέλος της πορείας ένα συντεταγμένο πλήθος νέων ανθρώπων επιστρέφει μέσω της οδού Πανεπιστημίου στα γραφεία μας στην οδό Γ’ Σεπτεμβρίου. Όλα έγιναν με πρωτοφανή τάξη και πειθαρχία και αυτό ήταν που φόβισε πιο πολύ αυτούς που εξουσιάζουν τον λαό μας και που δεν θέλουν να υπάρξει ποτέ ένα ισχυρό και μαχητικό εθνικιστικό κίνημα στην Ελλάδα. Σε όλες τις περιπτώσεις η συγκέντρωση της 31ης Ιανουαρίου 1997 ήταν μια μεγάλη επιτυχία και αυτή η επιτυχία ανήκε σε συντριπτικό ποσοστό στην Χρυσή Αυγή. Για πρώτη φορά είχε γίνει στο κέντρο των Αθηνών μια ανοικτή συγκέντρωση των εθνικιστών και αυτό ήταν κάτι που αποτελούσε αφ’ ενός μεν δυσάρεστη έκπληξη για το σύστημα.”
http://xryshaygh.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου