Me ne Frego*

Από αυτό εδώ το βήμα θα μου ήταν πολύ βολικό, εύκολο και ανέξοδο να κατηγορήσω τα πρόσωπα και τις καταστάσεις οι οποίες ενήργησαν και συντέλεσαν στην ακύρωση της υποψηφιότητάς μου στην Αχαΐα. Θα μου ήταν βολικό δηλαδή να κατηγορήσω τον Γιώργο Καρατζαφέρη, τους βουλευτές του ΛΑΟΣ και την Χρυσή Αυγή, για τα γεγονότα της προηγούμενης εβδομάδας. Θα είχε όμως αυτό κάποιο ουσιαστικό νόημα; Θα είχε ουσία να ασχοληθώ με τα συμφέροντα, τις φοβίες και τα συμπλέγματα ορισμένων;
Η προσωπική μου άποψη για την πολιτική σύμφωνα με την οποία πορεύομαι από τα δεκατρία μου χρόνια, δεν έχει να κάνει με ζητήματα όπως η προσωπική προβολή, η επαγγελματική ή οικονομική επιτυχία, το αρχηγηλίκι, η κοινωνική αποκατάσταση ή η ανώδυνη σπατάλη του χρόνου. Θα ακουστεί ίσως λίγο «κλισέ», αλλά την πολιτική μου ενασχόληση στον πατριωτικό χώρο την έχω βιώσει με θυσίες, οικονομικές και προσωπικές, ιδρώτα και αίμα. Γι' αυτό εξάλλου έχω τιμηθεί με παράσημα όπως τα τραύματα που κουβαλώ στο σώμα μου και τις καταδίκες για πολιτικούς λόγους οι οποίες κοσμούν το ποινικό μου μητρώο.
Όμως η πολιτική, δεν είναι η ατέρμονη παράθεση των όποιων προσωπικών επιτευγμάτων, αλλά αντίθετα ο συνεχής αγώνας για την Πατρίδα και τον ΛΑΟ. Γι' αυτό και θεωρώ πως στην παρούσα φάση των εξελίξεων δεν ταιριάζει ούτε η πικρία ούτε η γκρίνια. Στις εκλογές που έρχονται, ο ΛΑΟΣ θα συγκεντρώσει ένα σημαντικό ποσοστό της ψήφου των Ελλήνων. Και αυτό θα συμβεί γιατί πολύ απλά ο λαός μας έχει κουραστεί από τον δικομματισμό και θέλει να τον τιμωρήσει για την οικονομική ανέχεια, τις υποχωρήσεις στα εθνικά θέματα και την ανεξέλεγκτη κατάσταση με τους λαθρομετανάστες. Η ψήφος αυτή θα μεταφραστεί σε μία κοινοβουλευτική ομάδα πολύ πιο αυξημένη με την ήδη υπάρχουσα.
Αυτό που οφείλουν να αναρωτηθούν οι πατριώτες του ΛΑΟΣ είναι το κατά πόσο μία τέτοια ομάδα που θα αποτελείται από όψιμους νεοδημοκράτες και τυχοδιώκτες της τελευταίας στιγμής μπορεί να αποδώσει αυτά τα οποία ζητά ο Έλληνας από το πατριωτικό κίνημα. Μία δυναμική αντιπολίτευση που με απλό λόγο θα καταγγέλλει την ανεργία, την φτώχεια, τους εθνικούς συμβιβασμούς και θα απαιτεί τον τερματισμό της καταστροφικής λαθρομετανάστευσης. Σε κάθε περίπτωση, το έχουμε ξαναγράψει και δεν θα κουραστούμε να το λέμε συνέχει, πώς το πατριωτικό κίνημα δεν θα μπορέσει να έχει διάρκεια αν δεν μπορέσει να δώσει το παρόν στην κοινωνία και όχι μόνο στους διαδρόμους της Βουλής και στα «παράθυρα» της τηλεόρασης. Αν δεν σχηματιστούν οι βάσεις για ένα φοιτητικό κίνημα, για έναν εθνικό συνδικαλισμό στις κοινωνικές ομάδες που θέλουν τις ιδέες μας, αν δεν δημιουργηθούν οι δομές για την παραγωγή ιδεών και πολιτικής σκέψης, τότε όλα θα σβήσουν σαν ένα πυροτέχνημα.
Ειδικά δε, αν η στρατηγική κατευθύνεται προς το «μάζωμα» αποτυχημένων πολιτικάντηδων και όχι προς την κοινωνία ή στην ανάδειξη δικών μας υποψηφίων. Η εκλογική άνοδος του ΛΑΟΣ μπορεί να αποτελέσει την βάση για την εκτόξευση της δυναμικής των ιδεών μας, αλλά το ίδιο εύκολα μπορεί να γίνει και αίτιο της απαξίωσής τους και της εκ νέου περιθωριοποίησής τους.

Δημήτρης Ζαφειρόπουλος
dzafeiropoulos@elkosmos.gr

* Δεν με νοιάζει. Ο ύμνος των Ιταλών μελανοχιτώνων που τον Οκτώβριο του 1922 πορευόμενοι προς την Ρώμη, απαίτησαν και πέτυχαν να τους παραδοθεί δημοκρατικότατα η εξουσία.