Το πατριωτικό κίνημα βρίσκεται πλέον σε ένα κομβικό σταυροδρόμι. Η προκήρυξη των εκλογών, μια ομολογία (της εξόφθαλμης) αποτυχίας της κυβέρνησης της ΝΔ και μια απόπειρα αποφυγής ανάληψης εθνικών ευθυνών εν όψει κρίσιμων εξελίξεων μέχρι το τέλος του χρόνου (πιέσεις για «επίλυση» Κυπριακού και «επίλυση» σκοπιανού, ευρωτουρκικά και σύνταξη προϋπολογισμού), στερεί από τον οποιονδήποτε, ο οποίος αυτοπροσδιορίζεται ως πατριώτης, κάθε άλλοθι για την οποία στήριξη της παραπαίουσας και διεφθαρμένης ΝΔ.
Χρόνια τώρα, από το 1974 και μετά, η εξουσιαστική αστική Δεξιά καπηλεύτηκε την ψήφο των εθνικοφρόνων. Και αυτό το έκανε φροντίζοντας παράλληλα να περιθωριοποιήσει όποιον εξέφραζε εθνικές ευαισθησίες και αντιρρήσεις για τους συμβιβασμούς μιας κουρασμένης αστικής καμαρίλας, που είχε ως προτεραιότητά της τη διαιώνιση των προνομίων των γόνων της. Αυτών που μέχρι σήμερα, μας κυβερνούν.
Τα περιθώρια έχουν στενέψει απελπιστικά. Ο χρόνος, που κάποτε φάνταζε σύμμαχος, είναι πλέον εχθρός. Οι εξελίξεις πιέζουν για τη διαμόρφωση μιας μαζικής πατριωτικής πλατφόρμας, που θα είναι σε θέση να αντιστρέψει την πορεία προς το γκρεμό, όπου οδηγούν τη χώρα μας τα διάφορα ανδρείκελα των εν Ελλάδι ξένων πρεσβειών των «ισχυρών» (ψευδαίσθηση είναι...) της Δύσης και των πολυεθνικών οικονομικών συμφερόντων, που έχουν βαλθεί να διαμορφώσουν στα μέτρα τους το εδώ πολιτικό τοπίο. Θα το ανεχτούμε αυτό; Θα ανεχτούμε να βλέπουμε την Ελλάδα και το νότιο άκρο της, την Κύπρο, να μετατρέπονται σε προτεκτοράτα; Θα ανεχτούμε τον εποικισμό της χώρας μας από ορδές τριτοκοσμικών και την περιθωριοποίηση του Έλληνα εργαζόμενου και οικογενειάρχη; Θα ανεχθούμε την υποθήκευση του μέλλοντος των παιδιών μας; Θα ανεχτούμε τον εθνικό και θρησκευτικό αποχρωματισμό της χώρας μας;
Ας αναλογιστούμε την ευθύνη μας έναντι όλων όσων έπεσαν υπέρ πίστεως και πατρίδος για να ζούμε σήμερα εμείς ελεύθεροι. Ας στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα σε όσους απεργάζονται σενάρια εις βάρος του τόπου μας. Ας ορθώσουμε το ανάστημά μας, ας πούμε στην ανίκανη και διεφθαρμένη νομενκλατούρα του δικομματισμού και της αριστεράς, ότι δεν θα την αφήσουμε να διαμορφώσει κατά το δοκούν το μέλλον της χώρας, ξεπουλώντας τα πάντα. Επί του πρακτέου: ο κλήρος πέφτει πλέον στον ΛΑΟΣ, το μόνο κοινοβουλευτικό κόμμα που σήμερα στεγάζει πολιτικά τους πατριώτες, εκφράζοντας συνάμα τις ευαισθησίες του μέσου Έλληνα, εθνικές και κοινωνικές. Οι συγκυρίες ευνοούν και επιβάλλουν τη στήριξή του από όλους μας. Τα παραμύθια της Ρηγίλλης και την παρασκηνιακή φιλολογία περί κινδύνου ανάληψης της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ, δεν τα ακούμε για πρώτη φορά, αλλά για πολλοστή από το 1981.
Οι πατριώτες, κρατούν πλέον στα χέρια τους το μέλλον του τόπου. Τις άναρθρες πρωθυπουργικές κραυγές περί άκρων τις επιστρέφουμε με αγώνες για την πατρίδα και για το μέλλον των παιδιών μας. Και μπορεί στην εποχή της ατομιστικής αποθέωσης και της έκπτωσης των αξιών, ο πατριωτισμός να αποτελεί άκρο για τον απερχόμενο (και ομοτράπεζο της Μαριέττας) πρωθυπουργό της χώρας, για εμάς όμως αποτελεί τρόπο ζωής.
Δημήτρης Ζαφειρόπουλος
dzafeiropoulos@elkosmos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου