ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ»

 

Συναγωνιστές και Συνέλληνες ! Συνειδητοποιείστε απόλυτα ότι, όσο περισσότερο η καθεστωτική συμμαχία σαπίζει παρασέρνοντας τα πολύχρωμα ξέφτια της στους υπονόμους της ιστορίας, τόσο περισσότερο θα συμβολοποιούνται οι τροχιές του Λαϊκού Εθνικισμού πανίσχυρες στην συνείδηση του Λαού. Γι’ αυτό κι’ επιμένουμε ακάματοι! Σε πείσμα των καιρών και των περιστάσεων ! Εναντίον του εθνικού εχθρού! Εναντίον όλων των υποκριτών! Εναντίον της πινακοθήκης των ηλιθίων που νόμισαν για επαναστατικό πυρσό κάποιες πυγολαμπίδες!

Όσο η καταστολή, η παραπληροφόρηση και το χαφιέδωμα εντείνονται σαν πολιτικές πρακτικές της ανομολόγητης συμμαχίας των εχθρών μας, όσο διευρύνεται η συνεργασία του σοσιαλφιλελεύθερου κράτους με το μαρξιστικό και «αναρχικό» επιδοτούμενο παρακράτος, τόσο περισσότερο θ’ αδυνατίζει η ελλειμματική ηγεμονία της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας με τα μαρξιστικά δεκανίκια της.

Η πολυστρωματική, πολυπρόσωπη και αταξική συμμετοχή που απαιτείται, όχι μόνο για να ξεπερασθεί η «οικονομική κρίση» αλλά για την Εθνική μας Σωτηρία και την Κοινωνική Ανασυγκρότηση, σχηματίζει ένα καινούργιο δημόσιο πεδίο στο οποίο μπορεί να σφυρηλατηθεί πραγματικά και συμμετοχικά η λαϊκή θέληση : ένα πεδίο ευρείας πολιτικής, πολιτιστικής και βεβαίως αδυσώπητης ιδεολογικής αντιπαράθεσης, απ’ όπου θα γεννηθεί η συνέγερση, η αναγέννηση κι η ενότητα της Λαϊκής Κοινότητας! Αυτό θέλουν

κι επιδιώκουν λυσσασμένα να σταματήσουν οι καθεστωτικοί, οι αντιδραστικοί, οι προοδευτικοί κι «ορθόδοξοι» μαρξιστές. Η  λυσσασμένη αντίδρασή τους στην εκλογική μας προσπάθεια και ο τρόμος τους για την πιθανή είσοδό μας στην βουλή, οφείλεται ακριβώς στην εκ μέρους τους αντίληψη της δυναμικής  που θα προσλάβει το Κίνημα μετά μιαν εκλογική νίκη. Την τεράστια δυναμική της «επόμενης μέρας», δυναμική  με στρατηγικές διαστάσεις, δρώσας στο ευρύτατο πεδίο αντιπαράθεσης που προαναφέρθηκε.

Σ’ αυτό το πεδίο αντιπαράθεσης, προτάγματα της ιδεολογικοπολιτικής δράσης μας ειναι : ο περιορισμός και η εξάλειψη του «θεόπνευστου» ιδεολογικού ρόλου του μαρξισμού, η απομάκρυνση του συνδικαλισμού από τον έλεγχο της «αριστεράς» (ενεργά κι’ όχι από την εργοδοτική δημιουργία αλλόφυλων συνδικάτων με λαθρομετανάστες) κι η εθνική εκπαιδευτική αναγέννηση ενάντια στην αντεθνική ψευτοπαιδεία !

Όλα αυτά συνδέονται άμεσα με την ανοδική συμμετοχή των εθνικά αφυπνιζόμενων λαϊκών μαζών στις πολιτικές εξελίξεις, με τους αγώνες των εθνικά συνειδητοποιημένων Ελλήνων εργατών ενάντια στην ντόπια και ξένη πλουτοκρατία, καθώς κι ενάντια στους διεθνιστές εργατονταβατζήδες που θέλουν να μεταπλάσουν τον (ακόμη) ελεύθερο Έλληνα εργαζόμενο σε προλεταριακό δούλο των λοβοτομημένων οραμάτων τους. Το Κίνημα απαντά στα κηρύγματα των προδοτών πως η προλετάριοι δεν έχουν Πατρίδα, με το αίτημα του Λαϊκού Εθνικισμού «Η Πατρίδα μας δεν έχει προλετάριους». Οι λαϊκές μάζες ή θα επανεθνικοποιηθούν και θα συστρατευθούν με τις δυνάμεις του Εθνικισμού για την σωτήρια δυναμική παρέμβαση στο ιστορικό γίγνεσθαι, ή θα καταλήξουν πρόωρα γερασμένα και στραγγισμένα σκουπίδια στον καυστήρα της πλουτοκρατίας και τρόφιμοι στη χωματερή της αποτυχημένης ψυχοθεραπείας του μαρξισμού !

Όσο κι αν τα τρέχοντα γεγονότα μας φαίνονται κοντινά και οικεία, η συσχέτιση και η ερμηνεία τους ειναι εφικτές μόνο με την συστηματική χρήση της στέρεας πολιτικής θεωρίας. Μπορούμε ωστόσο και πέρα από την θεωρητική επεξεργασία, να προβούμε στην ακόλουθη ρεαλιστική ασφαλή διαπίστωση : λόγω της δυναμικής παρουσίας του Κινήματος ξεκίνησε να εκφράζεται ανεπίστροφα μια σειρά πολιτικοκοινωνικών διεργασιών, με σχετική αυτονομία από το καθεστωτικό πολιτικο σύστημα (εμβρυική ακόμη αλλά σαφώς αναπτυσσόμενη). Όποιος παραμένει νηφάλιος κι’ αξεπούλητος, μπορεί να τη διαγνώσει με σαφήνεια σ’ ένα ευρύ φάσμα εκδηλώσεων της καθημερινής ζωής στην Πατρίδα μας. Η σταδιακή και κλιμακούμενη αποδέσμευση των νέων ανθρώπων από τις εθνοαποδομητικές ιδεολογικές προδιαγραφές της κάθε λογής αριστεράς και της κάθε λογής δεξιάς έχει ξεκινήσει !

Δεν λησμονούμε πως η κρίση του εθνοπροδοτικού μεταπολιτευτικού Καθεστώτος (ιδωμένη μέσα στο πλαίσιο των σύγχρονων παγκόσμιων συνθηκών), έχει αναλυθεί μόνο μέσα από το πρίσμα αδύναμων, αντιφατικών, ξεπερασμένων κι’ αγκυλωμένων θεωρητικών σχημάτων που αυταπατώνται ότι έχουν νομοτελειακή «επιστημοσύνη» ισοβαρή με ιερατική «θεοπνευστία» : δηλαδή σχημάτων αστοφιλελεύθερων και πλουτοκρατικών, τα οποία τονίζουν την αναγκαστική συναίνεση των λαϊκών μαζών στον κοινοβουλευτισμό της βολεμένης καλοπέρασης και την μοιραία υποταγή τους στη διεθνή κοινότητα. Ή σχημάτων μπολσεβίκικων, αστομαρξιστικών κι’ αναρχοκομμουνιστικών, που το καθένα τους σχηματοποιεί αυθαίρετα και σύμφωνα με το ισοπεδωτικό φαντασιακό του μοντέλο, το χαρακτήρα της επαναστατικής κατάστασης που επιδιώκει να προσλάβει η κρίση, έχοντας σαν γνώμονα το δικό του συνωμοτικό συμφέρον.

Και στις δυο παραπάνω κατηγορίες αυτοεπιβεβαιούμενης σκέψης, απουσιάζουν χαρακτηριστικά η μελέτη και η συνεκτίμηση των ποικίλων βιολογικών και ψυχολογικών διαστάσεων της ατομικής και συλλογικής ανθρώπινης ύπαρξης, των ποικίλων και συχνά αποκλινόντων νοημάτων και αποκλινουσών πρακτικών της πολιτικής δράσης, αλλά κι’ άλλων εξωλογικών συνιστωσών που μπορούν να συγκροτούν τη συλλογική λαϊκή διαμαρτυρία, ενώνοντας τα εθνικά και τα κοινωνικά αιτήματα σε νέα ζητούμενα.

Αυτό το χαώδες έλλειμμα τους οφείλεται στην μονοσήμαντη κι’ οικονομίστικη διάσταση που έχει για τους αστοπλουτοκράτες και τους μαρξιστές η έννοια του λαού. Βλέπουν το Γένος, τον Λαό, μέσα από τον παραμορφωτικό φακό της οικονομίας κι αντιλαμβάνονται μόνον «άτομα» και «μάζες», εμμονοϊδεακά εθελότυφλοι ή ανίκανοι να κατανοήσουν την πραγματική σύνθεση και τις λειτουργίες της Λαϊκής Κοινότητας!

Το Κίνημά μας δίνει αποφασισμένο το ιστορικό του παρόν και σφραγίζει οριστικά την επαναστατική ανατοποθέτηση των ορίων στην ιχνηλάτηση και άσκηση της Πολιτικής, αλλά και στις ενδεχόμενες μορφές κι’ εκφράσεις που θα πάρει αυτή πολιτιστικά, ιδεολογικά και πολιτειακά !

Σημασιοδοτεί την εκ βάθρων αμφισβήτηση της κανονιστικής αποκλειστικότητας των εξουσιαστικών μεταπολιτευτικών μηχανισμών και την απόλυτη περιφρόνηση των μεταπολεμικά θεσμοθετημένων πολιτικών οριοθέτησης του επιτρεπτού ή του πραγματοποιήσιμου. Ο Λαϊκος Εθνικισμός μπορεί να ανασυγκροτεί παρεμβατικά όλο εκείνο το πολυεπίπεδο δίκτυο ανθρώπινων σχέσεων κι επικοινωνίας, το πλέγμα των διακινούμενων πληροφοριών, αξιών, ιδεών, ελπίδων και διαψεύσεων, μέσα απ’ το οποίο οι άνθρωποι κι’ οι Λαοί πλάθουν τον κόσμο και τοποθετούνται μέσα σ’ αυτόν. Εμπρός στον Αγώνα για την καθολική Εθνική Αναγέννηση και την σωτήρια Κοινωνική Ανασυγκρότηση !

Γ. ΛΥΚΟΣ
http://xryshaygh.wordpress.com/