“Όταν ήρθε η ώρα να τουρκέψει η Πόλη, και μπήκαν μέσα οι Τούρκοι, έτρεξε ο βασιλιάς μας καβάλλα ‘ς τ’ άλογό του να τους εμποδίσει. Ήταν πλήθος αρίφνητο η Τουρκιά, χιλιάδες τον έβαλαν ‘ς τη μέση, κ’ εκείνος χτυπούσε κ’ έκοβε αδιάκοπα με το σπαθί του. Τότε σκοτώθει τ’ άλογό του, κ’ έπεσε κι αυτός. Κ’ εκεί που ένας Αράπης σήκωσε το σπαθί του να χτυπήσει το βασιλιά, ήρθε άγγελος Κυρίου και τον άρπαξε, και τον πήγε σε μια σπηλιά βαθιά ‘ς τη γη κάτω, κοντά ‘ς τη Χρυσοπόρτα. Εκεί μένει μαρμαρωμένος ο βασιλιάς, και καρτερεί την ώρα νάρθει πάλι ο άγγελος να τον σηκώσει.
Οι Τούρκοι το ξέρουν αυτό, μα δε μπορούν να βρουν τη σπηλιά που είναι ο βασιλιάς γι αυτό έχτισαν την πόρτα που ξεύρουν πως απ’ αυτή θα έμπει ο βασιλιάς για να τους πάρει πίσω την Πόλη. Μα όταν είναι το θέλημα του Θεού, θα κατεβεί ο άγγελος ‘ς τη σπηλιά και θα τον ξεμαρμαρώσει, και θα του δώσει ‘ς το χέρι πάλι το σπαθί, που είχε ‘ς τη μάχη. Και θα σηκωθεί ο βασιλιάς, και θα μπει ‘ς την Πόλη από την Χρυσόπορτα, και κυνηγώντας με τα φουσσάτα του τους Τούρκους, θα τους διώξει ως την Κόκκινη Μηλιά. Και θα γίνει μεγάλος σκοτωμός, που θα κολυμπήσει το μουσκάρι ‘ς το αίμα”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου