Η πιο σημαντική διαφορά μεταξύ κομμουνισμού και εθνικοσοσιαλισμού είναι ότι ο κομμουνισμός είναι απλά μια ιδεολογία, ενώ ο εθνικοσοσιαλισμός μια φλογερή πίστη. Δηλαδή ο εθνικοσοσιαλισμός είναι ζωντανός και αυτό σημαίνει ότι μπορεί να αντιδρά στα προβλήματα και να βρίσκει νέες λύσεις και δυνατότητες σε αντίθεση με τον κομμουνισμό που τίθεται σαν ένα άκαμπτο οικοδόμημα. Γι’ αυτό τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για να πούμε κάποιες ξεκάθαρες κουβέντες. Φαίνεται ότι μπορεί αυτές οι κουβέντες να πληγώσουν κάποιους ανθρώπους. Όμως υπό την προϋπόθεση ότι είμαστε υπεύθυνοι για το μέλλον και την ελευθερία του λαού και της γης μας, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τα προβλήματα που υπάρχουν στις γραμμές μας. Αν το αντιληφθούμε αυτό, θα πάψουμε να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας...
Πρέπει να διαλύσουμε τα χρόνια της ακινησίας. Βλέπουμε μετά από αρκετά χρόνια υπάρξεως γνωστών οργανώσεων του χώρου ότι δεν έχουν επιτευχθεί πολλά. Πολλά μέλη οργανώσεων έχουν φύγει τα τελευταία χρόνια και έχουν ουσιαστικά απομονωθεί επειδή γνωρίζουν την κατάσταση. Οι βάσεις πλέον δεν υπάρχουν. Δεν φτιάχτηκαν υποδομές για το μέλλον. Έτσι είναι καιρός να μιλήσουμε για νέες κατευθύνσεις και να τις υλοποιήσουμε. Αυτό δε σημαίνει ρήξη με τους απλούς συντρόφους οργανώσεων που διαφωνούμε με τις ηγεσίες τους. Πρέπει να είμαστε ενωμένοι σ’ αυτόν τον αγώνα. Αλλά αυτό μπορεί να λειτουργήσει μόνο με αμοιβαίο σεβασμό.
Μια πρώτη επιλογή θα ήταν να αποφύγουμε τον έλεγχο από το σύστημα. Πρέπει να απομακρυνθούμε από πράγματα που δεν έχουν αποδώσει ικανοποιητικά κατά την πάροδο των χρόνων. Μια πιθανότητα θα μπορούσε να είναι η λεγόμενη πολιτική τακτική της «ελεύθερης αντίστασης» όπως υφίσταται στη Γερμανία σήμερα. Στα μέσα τις δεκαετίας του ‘90, η γερμανική κυβέρνηση έθεσε εκτός νόμου πολλές εθνικές και σοσιαλιστικές οργανώσεις. Για παράδειγμα τις Deutsche Alternative - DA το 1992, Nationalistische Front - NF το 1992, Direkte Aktion το 1995, Nationale Offensive - NO το 1992, Freiheitliche Deutsche Arbeiterpartei - FAP το 1995, Nationale Liste - NL το 1995. Αυτά είναι απλά μερικά παραδείγματα. Σαν απάντηση σ’ αυτές τις διώξεις, αναδύθηκε η ιδέα και η τακτική των «ελεύθερων εθνικιστών». Πρόκειται για ομάδες που δραστηριοποιούνται ανεξάρτητα και σε τοπικό επίπεδο. Πως λειτουργεί αυτό;
Τα σταθερά ονόματα οργανώσεων αντιπροσωπεύουν έναν ξεκάθαρο προσανατολισμό σε σχέση με τα πρόσωπα και τις δράσεις. Έτσι ως πρώτο βήμα οργάνωσης θα πρέπει να προτάσσουμε το ατομικό εγώ πίσω από τον συνολικό στόχο. Θα υπάρχει η δυνατότητα μέσα από αυτή την διαδικασία να μην απαιτούνται λίστες ονομάτων, χρημάτων κτλ για ευνόητους λόγους ασφαλείας. Στη συνέχεια θα πρέπει να υπάρχει ένα καλό δίκτυο οργάνωσης. Θα πρέπει να υπάρχουν τακτικές συναντήσεις για τη σχεδίαση και οργάνωση πολυεπίπεδων δράσεων. Αυτές οι συναντήσεις θα πρέπει να γίνονται σε τοπικό και εθνικό επίπεδο. Φυσιολογικά οι διάφορες ομάδες - κελιά δουλεύουν χωριστά. Σε σημαντικά θέματα ή εθνικά γεγονότα, όπως π.χ. ο νέος νόμος για τη μετανάστευση, οι ομάδες - κελιά θα πρέπει να συνεννοηθούν για κάποια κοινή δράση. Αυτό δεν αποκλείει απλούς και αγνούς συντρόφους άλλων ομάδων και οργανώσεων. Πρέπει να το τονίσουμε πάλι ξεκάθαρα! Ξέρουμε όμως ότι είναι καιρός να ακολουθήσουμε το δικό μας δρόμο τώρα. Στη συνέχεια, η μάχη για τη νεολαία είναι ένας σημαντικός στόχος. Οι παλαιότεροι ακτιβιστές θα πρέπει να αποτελούν πρότυπα. Αυτό απαιτεί σκληρή προσπάθεια, ισχυρή θέληση και προσωπικό χρόνο. Τα τελευταία χρόνια πολλοί άνθρωποι έχουν αναφερθεί στον εθνικοσοσιαλισμό, αλλά ποτέ δεν τον έζησαν.
Σε αυτό πρέπει να μπει ένα τέλος. Πρέπει να γιατρέψουμε τη νεολαία από το δηλητήριο της παρακμής. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε καθαρά και έντιμα κεφάλια. Πρέπει να δημιουργηθούν νεανικοί σύλλογοι όπου θα λαμβάνει χώρα ιδεολογική και πρακτική εκπαίδευση. Δημιουργία τοπικών εφημερίδων και μάχη για την τοπική κοινωνία με τη διανομή φυλλαδίων για τοπικά θέματα Αυτό πρέπει να αποτελεί κομμάτι της αυτόνομης δουλειάς. Αυτονομία δε σημαίνει να κρύβουμε τα πρόσωπά μας λες και είμαστε εγκληματίες. Πρέπει να υποστηρίξουμε το κίνημά μας, για το μέλλον της χώρας μας. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να δείχνουμε τα πρόσωπά μας όταν χρειάζεται και όπου χρειάζεται.
Αυτές είναι απλά κάποιες ιδέες για συζήτηση. Εσωτερικά, αυτή η διαδικασία της συζήτησης πρέπει να συνεχιστεί. Το αν είναι εφικτό να λειτουργήσει στην Ελλάδα, το μέλλον θα το δείξει. Έχουμε επίγνωση της ευθύνης μας. Αυτός που πολεμάει, μπορεί να χάσει. Αυτός που δεν πολεμάει, έχει ήδη χάσει! Το σύστημα και οι αφέντες θέλουν να παραδώσουμε τα όπλα μας. Εμείς τους απαντούμε: «Μολών λαβέ!»
Mike, μετάφραση και απόδοση: Αίμων Φωτεινός
http://www.ediktyo.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου