Επαναστάτες με ποια αιτία;

Τελικά έχει σημασία στις μέρες μας να επαναστατείς; Με ποιον τρόπο και με ποια μέσα; Ποιος είναι ο χαρακτήρας της Επανάστασης; Και τι γίνεται με τους φορείς της; Όλοι οι καλοκάγαθοι «επαναστάτες» με αιτία, βαυκαλίζονται με κάθε τίμημα με την ιδέα του κοινωνικού μετασχηματισμού και με την χρήση των όποιων μέσων θα απαιτηθούν για τον «ιερό» τους σκοπό. Ονειρεύονται, ονειροβατούν, πολλές φορές αγγίζουν το ακατόρθωτο με την ψηλάφηση σκέψεων και μόνο ανατρεπτικών. Πλησιάζουν στον ηδονισμό, την φαντασιοπληξία και την αυτοθυματοποίηση. Δεν τολμούν όμως να αρνηθούν το αυτονόητο, που είναι η ολοκληρωτική άρνηση της αυθύπαρκτης και μόνο έννοιας της κοινωνίας.

Υπερασπίζονται την ιδέα μιας «ελεύθερης» κοινωνίας όπως την ονομάζουν, πολέμιοι μιας «κλειστής» υποτίθεται κοινωνίας που δεν υπάρχει παρά στη φαντασία τους και μόνο, διότι μέσα στην ιεραρχημένη δομή αισθάνονται στο πετσί τους την υπευθυνότητα, την ατομική και την συλλογική ευθύνη που προκύπτει μέσα από την συμμετοχή ακούσια και μη στο κοινωνικό σύνολο, αισθάνονται δέσμιοι γιατί δεν είναι ικανοί να χειριστούν ορθολογικά την ελευθερίας. Μέσω δε της ασύδοτης συμπεριφοράς τους εκπίπτουν σε παραπτώματα ηθικής ως επί τω πλείστον τάξεως και δεν δύνανται όπως είναι φυσικό να κρυφτούν από κανέναν και τίποτα. Θέλουν να απελευθερωθούν από τα δεσμά της αναγκαιότητας, με την ιδιοτέλεια να ζουν μέσα σε μια μη δομημένη κοινωνία όπως την ξέρουμε στις πιο στοιχειώδεις μορφές της, θέλουν να ζουν σα σύγχρονοι κουστουμαρισμένοι hippies, περιπλανώμενοι στους δρόμους των βαβυλωνιακών μεγαλουπόλεων δίχως νόημα και σκοπό. Για αυτό και πασχίζουν να μας «σώσουν» από τον καταναγκασμό και κάνουν τα αδύνατα-δυνατά για αυτό.

Θέλουμε προσωπικότητες και όχι απλούς ανθρώπους που πηγαίνουν κάθε μέρα στην «τίμια» εργασία τους για να καταφέρουν μετά βίας να ξεπληρώσουν το τραπεζικό τους γραμμάτιο. Θέλουμε τους ξεχωριστούς ανθρώπους και όχι τους καθημερινούς και λάθος ανθρώπους. Για να αναπνεύσουν καθαρό αέρα αυτοί οι τύποι των ανθρώπων, απαιτείται να απελευθερωθούμε από την κοινωνική πανοπλία που απειλεί να μας συντρίψει σε μια άμορφη μάζα, όπου όλοι δε γίνεται να μοιάζουν ενώ προϋποτίθεται ότι είναι ίσοι στο όνομα της ανθρωπινότητας. Απαιτούμε το αντίτιμο για την κλοπή που έγινε σε βάρος αυτών των ατόμων και για αυτό όχι μόνο φαντάζει αναγκαία αλλά απαιτείται η κατάργηση της κοινωνίας στη σημερινή της μορφή, αν θέλουμε να ολοκληρωθούν τα άτομα και να γίνουν πρόσωπα με ικανότητες. Χρήσιμα στο Έθνος και τη Φυλή και όχι άσκοπα και τυχαία δημιουργήματα μιας παράλογης φύσης. Δεν επιθυμούμε να βασίζονται οι ανθρώπινες σχέσεις στην εξάρτηση από ανάγκη αλλά στην επιλογή που προκύπτει από την επιθυμία, δε θέλουμε να χρησιμοποιούμε ο ένας τον άλλο για να διεκπεραιώσουμε κάποιες αφηρημένες λειτουργίες και υποχρεώσεις, δε θέλουμε πελατειακές σχέσεις. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο περιφρονούμε αυτούς που χρησιμοποιούμε και μισούμε αυτούς που μας χρησιμοποιούν με τη σειρά τους. Θέλουμε το αληθινό βίωμα και όχι να ζούμε σαν εξημερωμένα όντα που προσγειώθηκαν ξαφνικά επί γης, επικοινωνώντας ελεύθερα σύμφωνα με τις επιθυμίες μας και όχι σαν μεταλλαγμένοι που πορευόμαστε για να καλύψουμε απεγνωσμένες ανάγκες της καθημερινότητας μας, αναπαράγοντας διαρκώς το πελατειακό σύστημα που ευνοεί έναν και μόνο. Τον καπιταλισμό, δημιούργημα του ίδιου του ανθρώπου και όχι κάποιας αφηρημένης θεϊκής προελεύσεως δύναμης, που δεν πρέπει ούτε να υποτιμάται ούτε όμως και να θεοποιείται λαμβάνοντας διαστάσεις βιβλικές, αφού είναι ένα ακόμα στάδιο στην ανθρώπινη εξέλιξη, πράγμα που αμέσως υποδηλώνει ότι δεν είναι ανίκητος και απροσπέλαστος.

Στο τσουβάλι με τους «επαναστάτες με αιτία», χωρούν πολλοί, από τους χριστιανοαναρχικούς, τους πάσχοντες από το σύνδρομο του αριστερισμού, τους ακροδεξιούς αυλοκόλακες των κομμάτων, τους πεσιμιστές και τους σωτήρες πάσης φύσεως. Αιτίες μπορούν να βρεθούν πολλές για να προσπαθήσουν όλοι αυτοί να μας πείσουν ότι έλκονται από αγαθά κίνητρα. Με λίγα λόγια λέμε ότι «όποιος δεν ξέρει να βρει το δρόμο που οδηγεί στο ιδανικό του ζει με πιο επιπόλαιο και ασύνετο τρόπο απ’ ό,τι εκείνος που δεν έχει ιδανικό». Αυτοί οι δήθεν οργισμένοι επαναστάτες που κινούνται δήθεν με αιτία μας είναι άχρηστοι και παντελώς αχρείαστοι, θέλουμε η εξέγερση να έχει αρχή και τέλος στο ίδιο το άτομο, θέλουμε να δώσουμε ένα ανώτερο νόημα στην ύπαρξη που ξεφεύγει κατά πολύ από τον εγκλωβισμό σε στείρα και αποκομμένα από την κοινωνική εξέλιξη δόγματα και ιδεολογήματα της πεντάρας που αναπαραγάγουν λάθη του παρελθόντος.

Η εξέγερση έρχεται από το μέλλον και είναι κόντρα σε όλους με το να είναι φυλετική… Προμαντέματα και προμηνύματά της εκμαιεύουμε μέσα από την κυκλική ροή της ιστορίας, χωρίς να μπορούμε και να προβλέψουμε το ανεξέλεγκτο και μη χειραγωγήσιμο στοιχείο που την χαρακτηρίζει…κάνοντας την επικίνδυνα δελεαστική… διότι αν είναι κάτι που αξίζει μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία δεν είναι να αλλάξουμε μόνο τον κόσμο μέσω μιας πολιτικής ή πολιτιστικής επανάστασης, αλλά κυρίως να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι τον τρόπο με τον οποίο αντικρίζουμε τον κόσμο…

Αυτόνομος εκλογικός αντιπρόσωπος

http://www.ediktyo.gr/