Περπατάω φοβισμένη μα στο μυαλό μου έχω κρυμμένα λόγια και εικόνες…
Δε θα χαθώ στο δρόμο όμως θα χαθώ στο πλήθος…
Εκείνο το πλήθος που με γέμισε ελπίδα, δύναμη και δίψα για τη μάχη της επιβίωσης…
Θα μπω στη μάχη και θα πολεμήσω με το όπλο που μου χάρισες…θέλω να γίνω άξιος συναγωνιστής σου...
Και είμαι σίγουρη πως θα βγω νικητής, έχοντας το όπλο σου στο χέρι…
Θα βάλω τα δυνατά μου να πολεμήσω ηρωικά, όπως εσύ κάνεις πάντα…
Ίσως μια μέρα μου το χαρίσεις. Εμένα με νοιάζει να σε κάνω περήφανο όπως έκανες και εσύ εκείνους…
Lia
http://ksipnistere.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου