Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ

 

«Ο όρος και η έννοια ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ είναι γενική και δεν περιέχει κατ’ ανάγκην και συγκεκριμένο πρότυπο πολιτικής διακυβερνήσεως. Αποτελεί μία γενικότητα και κατά τούτο τόσο η αποδοχή του, όσο και η απόρριψή του χωρίς διευκρινήσεις αποτελεί ενέργεια πολλές φορές πρόχειρη και επιπόλαιη.»

Προκύπτει, λοιπόν, άμεση ανάγκη να ορίσουμε τον δικό μας Εθνικισμό. Τον Εθνικισμό, στον οποίο πιστεύουμε εμείς οι Χρυσαυγίτες. Ο δικός μας Εθνικισμός δεν έχει ουδεμία σχέση με τον «γιακωβίνικο εθνικισμό», που προέκυψε μέσα από την Γαλλική επανάσταση. Ο «εθνικισμός» αυτός απαιτούσε την υπέρβαση του παλαιού κόσμου για λόγους κοινωνικούς και οικονομικούς και σε πολλές περιπτώσεις επέτυχε αυτό χρησιμοποιώντας την Ιδέα (αλλά και Βιολογική Πραγματικότητα) του Έθνους. Ταυτόχρονα όμως έφερε τον ισοπεδωτισμό και κατέστρεψε δομές παραδοσιακές της κοινότητος, όπως η Φυσική Ιεραρχία, η Τάξις και ο σεβασμός στα Αρχέτυπα.
Ακόμη σαν «εθνικισμός» πολλές φορές παρουσιάζεται η έκφραση της επιθυμίας ενός λαού για εθνική ανεξαρτησία. Δεν είναι, όμως, μόνον αυτό ο Εθνικισμός. Δεν είναι απλά ένας σκοπός που επιτυγχάνεται και κλείνει τον κύκλο του. Ο δικός μας ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ είναι πάνω απ’ όλα Φυλή, Αίμα, Βιολογική Πραγματικότητα. Δεν εννοείται διάσταση για τον τρόπο, που εμείς βλέπουμε τα πράγματα, για την δική μας Κοσμοθεωρία μεταξύ των εννοιών του Έθνους και της Φυλής. Για εμάς απλά Έθνος είναι η ενσυνείδητος Φυλή, που έχει γνώση της αποστολής της και του πεπρωμένου της. Ο δικός μας Εθνικισμός πιστεύει στην Φυσική Κοινότητα και όχι σε ένα σύνολο πολιτών με ατομικά δικαιώματα. Πιστεύει σε ένα σύνολο ανθρώπων με κοινή προπαντός Καταγωγή, από την οποία προκύπτει Γλώσσα και Πολιτισμός, μεγέθη σεβαστά μόνον μέσα στα πλαίσια της Φυσικής-Βιολογικής πραγματικότητος. Ο δικός μας Εθνικισμός δεν πιστεύει στην κυριαρχία του πλούτου και σε καμμία κατ’ ευφημισμόν «ελεύθερη» οικονομία. Η ευημερία του λαού σίγουρα αποτελεί και σκοπό και αγαθό, ποτέ όμως αυτοσκοπό και αναγκαιότητα που επιβάλλεται. Δεν πιστεύουμε στην κοινωνική ανισότητα, ούτε ότι το χρήμα πρέπει να αποτελεί το κριτήριο με το οποίο ιεραρχούνται τα πάντα σε μία κοινωνία. Και η σκέψη μονάχα αυτή αποτελεί για μας βλασφημία και παράβαση κάθε εννοίας του ΑΓΑΘΟΥ στον κόσμο αυτό. Βλέπουμε την ευημερία του λαού μέσα από μία κοινότητα Σοσιαλιστική (ουδεμία σχέση έχουσα με τον μαρξισμό) όπως θαυμάσια περιγράφει την έννοια «Σοσιαλισμός» ο Όσβαλντ Σπένγκλερ στο μνημειώδες έργο του «Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΗΣ ΔΥΣΕΩΣ»:
«Πρέπει να νοηματοδοτήσουμε σαν Σοσιαλισμό, την βούληση που υπερβαίνει τα συμφέροντα όλων των τάξεων, σαν ένα σύστημα ευγενούς στοχασμού και αίσθησης καθήκοντος, που συγκρατεί το σύνολο σε καλή κατάσταση για την αποφασιστική μάχη της ιστορίας του, μια μάχη που είναι επίσης και μάχη του νόμου ενάντια στο χρήμα.»
Ο νόμος στον οποίο αναφέρεται ο Όσβαλντ Σπένγκλερ δεν είναι τίποτα άλλο από την Οργανική Πολιτεία, που αποτελεί την έκφραση του Έθνους-Φυλή. Όταν έγραφε αυτά ο Γερμανός φιλόσοφος και ιστορικός στα χρόνια του μεσοπολέμου, ήδη είχε αρχίσει η κοσμογονική μάχη ανάμεσα στον νόμο και στο χρήμα. Στο χρήμα, που ανεδείχθη τελικά νικητής, δηλαδή, στο χρηματιστηριακό κεφάλαιο, που σήμερα χωρίς σύνορα πλέον έχει κυριαρχήσει στα πάντα και παίρνει μορφή εξουσίας με την περίφημη «παγκοσμιοποίηση». Γράφει επί τούτου προφητικά:
«Η μηχανή με την ανθρώπινη συνοδεία της, η πραγματική βασίλισσα του αιώνα, κινδυνεύει να υποκύψει σε μια ισχυρότερη δύναμη: Στο χρήμα, στο χρήμα που ωστόσο, αρχίζει και αυτό να χάνει την κυριαρχία του και έτσι πλησιάζει η στιγμή της τελευταίας σύγκρουσης, όπου ο πολιτισμός (civilisation) παίρνει την οριστική του μορφή: Την μορφή της σύγκρουσης ανάμεσα στο χρήμα και το αίμα».
Ήδη, ζούμε την εποχή λίγο πριν την σύγκρουση του «χρήματος» με το «Αίμα» και αυτό που κυρίως θέλουν οι εξουσιαστές του χρήματος να επιτύχουν, είναι την καταστροφή της Αξίας «Αίμα» και για να επιτύχουν αυτό επιδιώκουν την πανσπερμία των λαών, την παγκόσμιο επιμειξία, την καταστροφή κάθε Εθνικής ταυτότητος. Θα το επιτύχουν; Κανείς δεν ξέρει. Πάντως ο Όσβαλντ Σπένγκλερ προβλέπει μία καινούργια εποχή Καισάρων, που θα δώσει διέξοδο στο σημερινό αδιέξοδο της Λευκής Φυλής,, που μοιραία είναι ο φορέας του Ελληνικού Πολιτισμού στις ημέρες μας. Γράφει σχετικά: «Η άφιξη του Καισαρισμού, τσακίζει την δικτατορία του χρήματος και το πολιτικό της όπλο, την δημοκρατία.»
Ο δικός μας Εθνικισμός, λοιπόν, είναι κάτι πολύ βαθύτερο από ένα πολιτικό κίνημα, κάτι πολύ βαθύτερο και από αυτήν την ίδια την πολιτική. Είναι πάνω απ’ όλα, όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως, Κοσμοθεώρηση μέσα από αυτήν την ίδια την Φυσική Πραγματικότητα της ΦΥΛΗΣ και αναίρεση κάθε στρεβλής εικόνας, που έχει κυριαρχήσει σήμερα στον κόσμο κάτω από την εξουσία της άδικης πλουτοκρατίας.

http://xryshaygh.wordpress.com