Σπάσε τη συμβατικότητα των σκέψεών σου

Ο σύγχρονος άνθρωπος, είτε πρόκειται για τον μαζάνθρωπο της διπλανής πόρτας, είτε για τον έχοντα ψήγματα επαναστατικής συνείδησης, έχει κυριευτεί απο έναν πανικό και μια στοχαστική αγωνία, αισθήματα τα οποία τον οδηγούν στην αβεβαιότητα και την μιζέρια. Απογοητευμένος απο την τελματώδη κατάσταση της ζωής του, νιώθει πως βουλιάζει στις σκέψεις και αποφεύγει την ωμή αλήθεια. Βλέπει παντού τείχη, ορατά και αόρατα.

Είναι εκεί όπου συγκρούονται ο αληθινός εφιαλτικός κόσμος της εξημέρωσης του ατίθασου ανθρώπου που επιβάλει η αστική συμμόρφωση, με εκείνον τον οποίο έχει πλάσσει το αγνό παιδικό μυαλό του καθενός, που δεν είναι άλλος απο έναν ηρωικό κόσμο εντός του οποίου επικρατεί το δίκαιο και το σπαθί του πολεμιστή που ανταμοίβεται για την ανδρεία του.

Είναι η οριογραμμή στην οποία ανάβει το φυτίλι της έκρηξης του νου.

Είναι η εκστατική εκείνη κατάσταση στην οποία βρίσκεται το μυαλό του επαναστάτη, το οποίο υποφέρει απο υπερχείλιση αδρεναλίνης και ενεργητικότητας.

Είναι το ένα βήμα πριν την ολοκλήρωση των πιο ευφάνταστων σχεδίων.

Είναι όταν το μυαλό τρέχει, νιώθοντας τον ίλιγγο απο την πορεία προς το άγνωστο.

Ο επαναστάτης ζει στιγμές θέωσης, γίνεται ένα με τον κίνδυνο, ζει μέσα απο αυτόν, τρέφεται με δράση όπως οι δαίμονες διψούν για αίμα. Θέλει να ζήσει. Τίποτα δεν είναι για εκείνον αρκετό, ώστε να τον σταματήσει. Μοναχικός καβαλάρης σαν αισθάνεται, θέλει να κάνει βίωμα τις ιδέες του. Η θολή πραγματικότητα τον κουράζει. Εκεί είναι που έρχεται η συμβατικότητα που του υπαγορεύει την αποβολή κάθε ανατρεπτικής ιδέας. Η ταπείνωση φέρνει τον εγκλεισμό του ατόμου σε μια σφαίρα ενός μικρόκοσμου, που απέχει στάδια απο τον επαναστατικό ρεαλισμό, απο τον ιδεαλιστικό σουρεαλισμό της τέχνης των δρόμων. Η αποξένωση έρχεται ως καταιγίδα. Η μοναξιά φαντάζει ως δίκαιη τιμωρία. Νιώθεις πως όλα βυθίζονται στο κενό. Η απομόνωση με τους υπόλοιπους ήδη κοινωνικά αποξενωμένους και λαβωμένους είναι το επόμενο στάδιο. Ο δυνατός γίνεται δυνατότερος όταν αισθάνεται ζωηρά την μοναχικότητα. Η αίσθηση της ολότητας και της απόλυτης αυτοκυριαρχίας, η γοητεία της πληρότητας, βοηθούν τον φύσει επαναστάτη να βρει τον χαμένο εαυτό του. Είναι η ώρα του μεγάλου «όχι». Είναι η ώρα κατά την οποία τίποτα δεν μπορεί να ματαιώσει τα φωτεινά του όνειρα. Νιώθει να τον αγγίζει ένα υπέρλαμπρο φως.

Άνοιξε το παράθυρο που σε χωρίζει απο τον πλαστό κόσμο της ιδιοτέλειας. Πάλεψε σαν μαχητής. Σπάσε το τείχος της σιωπής. Μια ολόκληρη αρένα απλώνεται μπροστά στα μάτια σου...  

Τι κοιτάς; Εσένα περιμένουμε...

 

http://www.ediktyo.gr/