Ο ψυχρός πόλεμος έχει τελειώσει. Προ πολλού έχει τελειώσει και ο δεύτερος παγκόσμιος. Δεν υπάρχει Κομμουνισμός παρά μόνο σε αντιλήψεις,συνειδήσεις, προσωπικότητες και στις ζωές μεμονωμένων ομάδων. Ομοίως και σε ομάδες ανθρώπων και σε προσωπικότητες μόνο υπάρχει σήμερα ο Εθνικοσοσιαλισμός και ο Φασισμός με όποια μορφή μπορεί να υπάρξει όταν δεν είναι πλήρες ξεκαθαρισμένο ποια είναι ακριβώς η θέση του ανά τόπο και χρόνο. Ο Καπιταλισμός αντιθέτως έχει επικρατήσει παντού. Έχουμε φτάσει στο σημείο το Κεφαλαίο να κινεί όλους τους μοχλούς της καθημερινότητας. Καθημερινά ο Καπιταλισμός, ο Φιλελευθερισμός, η Παγκοσμιοποίηση, ο θρησκευτικός Σκοταδισμός και πολλά ακόμα αλλοιώνουν και διεισδύουν καθημερινά όλο και βαθύτερα την ψυχή και την συνείδηση του εαυτού μας, του φίλου μας, του συνεργάτη μας, της οικογένειας μας. Γιατί καλό είναι όσα αναφέρουμε και προβληματιζόμαστε για αυτά να τα αντικρίζουμε πρώτα σε εμάς και τον κύκλο ανθρώπων που μας περιτριγυρίζει και μετά οπουδήποτε αλλού.
Αν λοιπόν εμείς, σήμερα, ζώντας σε μία καπιταλιστική κοινωνία και συγκεκριμένα σε μία τυραννία της παρακμής σε παγκοσμιοποιημένο επίπεδο και σε σε μία χούντα μιζέριας και ανθελληνισμού σε τοπικό επίπεδο δεν αντισταθούμε ουσιαστικά τότε τίποτα και ποτέ δε θα αλλάξει. Τίποτα δε θα αλλάξει ουσιαστικά σε εμάς, τίποτα δε θα αλλάξει ουσιαστικά στην κοινωνία. Αν εμείς οι ίδιοι δεν αλλάξουμε το χθές μας και τις αδυναμίες μας και δεν καταφέρουμε να ενσαρκώσουμε στους μικρόκοσμους μας τις αξίες και τα ιδανικά μας τότε ποιος; Θα συνεχίσουμε να νοσταλγούμε; Θα συνεχίσουμε να γκρινιάζουμε πως κάτι δεν έγινε κάποτε και πως η ευκαιρία δόθηκε αλλά χάθηκε ή ότι δεν γίνεται τίποτα από τους άλλους; Θα συνεχίσουμε να δημιουργούμε ψευδαισθήσεις βουτηγμένες στην αδράνεια; Θα συνεχίσουμε γενικά να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας με το να φαντασιωνόμαστε επιφανειακά στίγματα ως κοσμοϊστορικές επαναστατικές κινήσεις ; Η απάντηση θα δοθεί από το καθέναν στον ίδιο του τον εαυτό.
Κάθε μέρα λοιπόν, κάθε δική μας μέρα, μπορεί να μεταμορφωθεί σε ένα ολόκληρο πεδίο μάχης. Κάθε μέρα μπορούμε να τη μετατρέψουμε σε μία αναμέτρηση με τους εαυτούς μας και την κοινωνία ολόκληρη. Κάθε αδυναμία μας μπορεί να μετατραπεί σε πρόκληση. Το ίδιο και τα εμπόδια και οι δυσκολίες. Οφείλουμε να αλλάξουμε αυτό που ήμασταν χθες και οφείλουμε αυτή η αλλαγή να δίνει κάθε φορά λίγη δύναμη στην ροπή που γυρίζει τον τροχό αυτών των αξιών που η συνείδηση μας επιβάλλει στη ζωή μας.
Κίνηση, δράση, τριβή, προβληματισμός, αγωνία, αδιέξοδα, πληγές, προκλήσεις, μοναξιά, πόνος, φθορά. Αυτό είναι το αντίτιμο για κάθε μικρό σκαλί που θα ανεβούμε. Γιατί αυτό επιλέξαμε να πράξουμε. Επιλέξαμε να συγκρουστούμε με τον κόσμο των νικητών, όχι τόσο του πεδίου των μαχών, όσο του ιδεολογικού πολέμου των πολιτισμών. Με αυτόν τον νικητή επιλέξαμε να τα βάλουμε και αυτόν θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε πρώτα μέσα μας και παράλληλα όπου αλλού τον συναντάμε. Δεν υπάρχει λοιπόν χώρος για παράπονα και κλάψες. Υπάρχουμε μόνο εμείς και οι επιλογές μας.
Το σώμα μας, η σκέψη μας, οι πράξεις μας, η εργασία μας, η μόρφωση μας, οι επιλογές σε κάθε ζήτημα μας είναι όλα κομμάτια της ύπαρξης μας. Είναι όλα όπλα που είτε θα τα στρέψουμε απέναντι τους είτε απέναντι μας. Είναι όλα τους μικροί κόσμοι που καθημερινά πλάθονται από εμάς. Εμείς διαλέγουμε τη διατροφή μας, την εκγύμναση μας, την σύντροφο μας, τη καλλιέργεια του πνεύματος μας, τους ορίζοντες και τα βάθη της σκέψης μας, την επένδυση των χρημάτων μας, τον τρόπο που θα τα βγάλουμε και τόσα ακόμα πράγματα. Αν όλοι αυτοί οι κόσμοι πλαθούν σιγά σιγά με τα χρόνια με τέτοια υλικά που να μην διαβρώνονται από την τυραννία της παρακμής τότε θα μπορούμε να “γίνουμε” κάτι και όχι απλά να φαινόμαστε ή να δηλώνουμε. Η ζωή και ο χρόνος κυλάνε. Είτε γραμμικά είτε κυκλικά το θέμα είναι ότι κυλάνε δίχως να κοιτάνε τον δικό μας ρυθμό, δίχως να συγχωρούν όσα δεν προλάβαμε. Ο καθένας μας λοιπόν επιλέγει αν αύριο θα συνεχίσει είτε να αδρανεί είτε να παραμένει ότι τον έφτιαξε η κοινωνία είτε να γκρινιάζει είτε να ασχολείται με όλους τους άλλους πλην του εαυτού του είτε να κάνει πλαστελίνη τις ιδεολογίες και να φτιάχνει κατά καιρούς ότι τον βολεύει. Αυτή η επιλογή είναι προσωπική και αφορά τον βίο του καθενός. Δεν έχει να κάνει με το αν κάποιος συμμετέχει σε κάποιο χώρο και κάποιος άλλος κάπου αλλού. Έχει να κάνει με αυτό που είναι ο καθένας μας, σε οποιοδήποτε ιδεολογικό-πολιτικό χώρο, σε οποιοδήποτε επάγγελμα, σε οποιαδήποτε κοινωνία και σε οποιαδήποτε κατάσταση.
Αν λοιπόν εμείς, σήμερα, ζώντας σε μία καπιταλιστική κοινωνία και συγκεκριμένα σε μία τυραννία της παρακμής σε παγκοσμιοποιημένο επίπεδο και σε σε μία χούντα μιζέριας και ανθελληνισμού σε τοπικό επίπεδο δεν αντισταθούμε ουσιαστικά τότε τίποτα και ποτέ δε θα αλλάξει. Τίποτα δε θα αλλάξει ουσιαστικά σε εμάς, τίποτα δε θα αλλάξει ουσιαστικά στην κοινωνία. Αν εμείς οι ίδιοι δεν αλλάξουμε το χθές μας και τις αδυναμίες μας και δεν καταφέρουμε να ενσαρκώσουμε στους μικρόκοσμους μας τις αξίες και τα ιδανικά μας τότε ποιος; Θα συνεχίσουμε να νοσταλγούμε; Θα συνεχίσουμε να γκρινιάζουμε πως κάτι δεν έγινε κάποτε και πως η ευκαιρία δόθηκε αλλά χάθηκε ή ότι δεν γίνεται τίποτα από τους άλλους; Θα συνεχίσουμε να δημιουργούμε ψευδαισθήσεις βουτηγμένες στην αδράνεια; Θα συνεχίσουμε γενικά να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας με το να φαντασιωνόμαστε επιφανειακά στίγματα ως κοσμοϊστορικές επαναστατικές κινήσεις ; Η απάντηση θα δοθεί από το καθέναν στον ίδιο του τον εαυτό.
Κάθε μέρα λοιπόν, κάθε δική μας μέρα, μπορεί να μεταμορφωθεί σε ένα ολόκληρο πεδίο μάχης. Κάθε μέρα μπορούμε να τη μετατρέψουμε σε μία αναμέτρηση με τους εαυτούς μας και την κοινωνία ολόκληρη. Κάθε αδυναμία μας μπορεί να μετατραπεί σε πρόκληση. Το ίδιο και τα εμπόδια και οι δυσκολίες. Οφείλουμε να αλλάξουμε αυτό που ήμασταν χθες και οφείλουμε αυτή η αλλαγή να δίνει κάθε φορά λίγη δύναμη στην ροπή που γυρίζει τον τροχό αυτών των αξιών που η συνείδηση μας επιβάλλει στη ζωή μας.
Κίνηση, δράση, τριβή, προβληματισμός, αγωνία, αδιέξοδα, πληγές, προκλήσεις, μοναξιά, πόνος, φθορά. Αυτό είναι το αντίτιμο για κάθε μικρό σκαλί που θα ανεβούμε. Γιατί αυτό επιλέξαμε να πράξουμε. Επιλέξαμε να συγκρουστούμε με τον κόσμο των νικητών, όχι τόσο του πεδίου των μαχών, όσο του ιδεολογικού πολέμου των πολιτισμών. Με αυτόν τον νικητή επιλέξαμε να τα βάλουμε και αυτόν θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε πρώτα μέσα μας και παράλληλα όπου αλλού τον συναντάμε. Δεν υπάρχει λοιπόν χώρος για παράπονα και κλάψες. Υπάρχουμε μόνο εμείς και οι επιλογές μας.
Το σώμα μας, η σκέψη μας, οι πράξεις μας, η εργασία μας, η μόρφωση μας, οι επιλογές σε κάθε ζήτημα μας είναι όλα κομμάτια της ύπαρξης μας. Είναι όλα όπλα που είτε θα τα στρέψουμε απέναντι τους είτε απέναντι μας. Είναι όλα τους μικροί κόσμοι που καθημερινά πλάθονται από εμάς. Εμείς διαλέγουμε τη διατροφή μας, την εκγύμναση μας, την σύντροφο μας, τη καλλιέργεια του πνεύματος μας, τους ορίζοντες και τα βάθη της σκέψης μας, την επένδυση των χρημάτων μας, τον τρόπο που θα τα βγάλουμε και τόσα ακόμα πράγματα. Αν όλοι αυτοί οι κόσμοι πλαθούν σιγά σιγά με τα χρόνια με τέτοια υλικά που να μην διαβρώνονται από την τυραννία της παρακμής τότε θα μπορούμε να “γίνουμε” κάτι και όχι απλά να φαινόμαστε ή να δηλώνουμε. Η ζωή και ο χρόνος κυλάνε. Είτε γραμμικά είτε κυκλικά το θέμα είναι ότι κυλάνε δίχως να κοιτάνε τον δικό μας ρυθμό, δίχως να συγχωρούν όσα δεν προλάβαμε. Ο καθένας μας λοιπόν επιλέγει αν αύριο θα συνεχίσει είτε να αδρανεί είτε να παραμένει ότι τον έφτιαξε η κοινωνία είτε να γκρινιάζει είτε να ασχολείται με όλους τους άλλους πλην του εαυτού του είτε να κάνει πλαστελίνη τις ιδεολογίες και να φτιάχνει κατά καιρούς ότι τον βολεύει. Αυτή η επιλογή είναι προσωπική και αφορά τον βίο του καθενός. Δεν έχει να κάνει με το αν κάποιος συμμετέχει σε κάποιο χώρο και κάποιος άλλος κάπου αλλού. Έχει να κάνει με αυτό που είναι ο καθένας μας, σε οποιοδήποτε ιδεολογικό-πολιτικό χώρο, σε οποιοδήποτε επάγγελμα, σε οποιαδήποτε κοινωνία και σε οποιαδήποτε κατάσταση.
Αύριο, ο καθένας θα συνεχίσει τον δικό του δρόμο, τον δικό του Αγώνα, την δική του προσωπική ή συλλογική μάχη. Μεθαύριο ο καθένας μας ας μετρήσει τις μικρές δικές του νίκες και ήττες και ας κρίνει αυτές και μόνο αυτές για λίγες μόνο στιγμές μιας και μετά η μάχη ξαναρχίζει. Ίσως έτσι αλλάξουμε εμείς, αλλάξουν οι άλλοι, ζωντανέψουν ξανά οι Ιδέες μας....
http://skinfront.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου