“Θυμάμαι ένα σπίτι…”

 

«Ήτανε μια φορά και ένα καιρό ένα σπιτικό. Τα μέλη του, πλην ελαχίστων, δεν συνήθιζαν να φροντίζουν αυτό το σπίτι, είτε από αδιαφορία, είτε από βλακεία, είτε από δόλο. Δεν νοιάζονταν για την κατάστασή του, άλλοι φρόντιζαν να αφαιρούν για δικό τους όφελος τα αγαθά του, ενώ άλλοι το έκαναν επειδή τους είχε κολλήσει η έμμονη ιδέα ότι το σπιτικό αυτό έπρεπε να καταστραφεί. Τελικά, τα χρέη που διογκώθηκαν από την αδιαφορία προσφοράς και συμμετοχής, από τις κλεψιές και τα λάθη, έφτασαν σε τέτοιο βαθμό που τα πράγματα δυσκόλεψαν απίστευτα. Ο αφέντης του σπιτιού, δεχόμενος την πίεση και μη ικανός αλλά και πρόθυμος να λάβει σοβαρές αποφάσεις, αντί να εξυγιάνει τις καταστάσεις, κι αφού εξάντλησε τα δανεικά από τους γείτονες και τον βερεσέ από τον μπακάλη και τον κρεοπώλη, άρχισε να πουλάει. Πούλαγε τις μηχανές παραγωγής, πούλαγε τα εργαλεία, μέχρι που στο τέλος πούλησε και το ίδιο το σπίτι, δωμάτιο δωμάτιο πάντα, για να μην διαμαρτυρηθεί κανείς. Τελικά, τα πάντα ξεπουλήθηκαν σε μία νύχτα…”
Όχι, το παραπάνω δεν συνέβη σε κάποιο σπιτικό. Αλλά αν συνέβαινε, θα ήταν πολύ τραγικό και άσχημο. Αλλά τελικά, συμβαίνει, όχι βεβαίως σε κάποια οικία, αλλά σε κάτι μεγαλύτερο και σημαντικότερο, στην Πατρίδα μας. Αφού εξαντλήσαμε τα δάνεια, οι φωστήρες του τόπου αντί να ενισχύσουν την παραγωγή, πουλάνε μία μία τις δημόσιες επιχειρήσεις, τελευταία ανάσα της οικονομίας μας, απλά για να δώσουν παράταση ζωής στον ετοιμοθάνατο που λέγεται κράτος. Ο ΟΠΑΠ έβγαλε κέρδη 200 εκατομμύρια ευρώ το Α τρίμηνο του 2010 και τόσα έβγαζε και θα βγάζει πάντα, ωστόσο κάποιοι συζητάνε για «αποκρατικοποίηση». Γιατί κύριοι; Ποιος ο λόγος;
Διότι πολύ απλά δεν τους νοιάζει, τους ενδιαφέρει μόνο πως θα φάνε και τα τελευταία απομεινάρια, αποκομίζοντας εφήμερο κέρδος και παράλληλα ενισχύοντας την ταφόπλακά μας.
Αντί επιλόγου στην ιστορία που αναφέραμε στην αρχή, αφού το «και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα» είναι απόφθεγμα πλέον ανεπίκαιρο, μια απάντηση σε ένα λογικό ερώτημα:
«Πως θα σωζόταν το σπιτικό άραγε»; Εάν άνοιγαν οι πόρτες και τα παράθυρα να μπουν ξένοι, εάν εφαρμοζόταν ελεύθερη οικονομία, εάν … εάν … εάν…
Όχι, είναι πιο απλή η απάντηση: «Θα σωζόταν εάν τα μέλη του που κατοικούσαν σε αυτό, το αγαπούσαν και το προστάτευαν.»

http://xryshaygh.wordpress.com/