Μέσα σε έναν κόσμο που συνεχώς σαπίζει…

 
«Μέσα σε έναν κόσμο που συνεχώς σαπίζει και στον οποίον η τεχνολογική ανάπτυξη συμβαδίζει απόλυτα με τον πολιτιστικό κατήφορο ποια θα μπορούσε να είναι η τύχη ενός Έθνους με μεγάλη Ιστορία, αλλά πενιχρό παρόν; Θα μπορούσε να αντέξει στις προκλήσεις, να αντισταθεί στα απατηλά μηνύματα της “παγκοσμιοποίησης” για μια απόλυτη ειρήνη και ευημερία; Μέχρι σήμερα ΤΙΠΟΤΕ δεν δείχνει ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατόν να συμβεί. Το αντίθετο μάλλον ισχύει! Αυτό γιατί δεν είναι μόνον οι ισχυροί του τόπου, που είναι αγγελιοφόροι της παρακμής, κήρυκες του ψεύδους και χωροφύλακες του ξένου αφέντη, αλλά είναι και ο λαός, που βρίσκεται σε μία κατάσταση απόλυτης απάθειας, περιμένοντας χωρίς αντίδραση το μοιραία επερχόμενο τέλος της εθνικής του παρουσίας στον κόσμο. Μέσα στην νέα σκληρή πραγματικότητα της “παγκοσμιοποίησης” ποία θα μπορούσε να είναι η τύχη της Ελλάδος; Κρίνοντας τα πράγματα αντικειμενικά χωρίς ευχολόγια, ούτε και αναθέματα, εύκολα διαπιστώνουμε ότι στον νέο κόσμο, που ανατέλλει δεν υπάρχει θέση για την Ελλάδα, αφού αυτός ο ίδιος ο σκληρός πυρήνας αυτού του νέου κόσμου αποτελεί μία ολοκληρωτική άρνηση του Ελληνικού Πολιτισμού. Επιπλέον, πως είναι δυνατόν να αντισταθεί ένας λαός σε μία πανίσχυρη παγκόσμια τάση, όταν δημογραφικά αργοπεθαίνει, όταν γύρω του βρίσκονται επίβουλοι εχθροί, που αναμένουν την ευκαιρία να του καρφώσουν το μαχαίρι στην πλάτη;
Πως θα αντισταθεί η Ελλάς στην “παγκοσμιοποίηση” χωρίς ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ, μήτε ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ, έτοιμους να χύσουν το Αίμα τους για την Πατρίδα ή να σταλάξουν αυτήν την ίδια την Ψυχή τους στην Νέα Γενιά, που αποσβολωμένη στέκει παράμερα και δεν ξέρει τι να πιστέψει;…»
«…Η παγκόσμια εξουσία σήμερα έχει την απατηλή πεποίθηση πως μπορεί να διαφεντέψει ολόκληρο τον υπέροχο αυτό κόσμο. Δεν θα είναι η πρώτη φορά που το όνειρο για μια παγκόσμια αυτοκρατορία θα διαλυθεί σε χίλια κομμάτια και που μέσα από τα ερείπιά του θα ανατείλει ένας καινούργιος κόσμος Μέγας. Τίποτε όμως δεν γίνεται από μόνο του. Και είναι βέβαιο πως αυτοί που θα αποτελέσουν τη σπορά αυτού του νέου κόσμου δεν θα είναι άλλοι από τους τελευταίους Πιστούς, αυτούς που απέναντι στη δύναμη του χρήματος και των κανονιοφόρων έχουν να αντιπαρατάξουν την ισχύ και την ικμάδα της ψυχής τους. Μιας ψυχής εφηβικής, βαθιά διαποτισμένης από Πίστη, από Πίστη σε Ιδανικά και από ένα παράλογο θάρρος, που δεν ακούει τα λόγια της οποιασδήποτε Κασσάνδρας, που δεν λυγίζει από τους φτηνούς λογιστικούς υπολογισμούς, που ζυγίζουν την Ιστορία με τα δράμια και δεν υπολογίζουν την δύναμη του Ιδανικού.
ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΠΙΣΤΟΙ: Οι έσχατοι, που θα είναι στο μέλλον οι Πρώτοι. Οι τελευταίοι μάρτυρες ενός κόσμου που χάνεται. Οι πρώτοι ήρωες ενός κόσμου που έρχεται…»

http://xryshaygh.wordpress.com/