Το καλύτερο Δώρο!

Θέλοντας και μη όταν πλησιάζουν γιορτές και γενέθλια όλοι σκεφτόμαστε τί είδους δώρο θα θέλαμε. Πολλές φορές ξεκινάμε από τα υλικά αγαθά που πιθανώς μας χρειάζονται, μετά περνάμε σε πιο γενικές σκέψεις με πράγματα που μας αρέσουν ή μας άρεσαν κάποτε και στο τέλος καταλήγουμε σε άπιαστα όνειρα και ιδέες που θα θέλαμε όσο τίποτα άλλο για να γίνουμε ευτυχισμένοι. Ξεπερνώντας λοιπόν τα υλικά αγαθά ως Έλληνες Εθνικιστές όλοι μας πάνω κάτω έχουμε σκεφτεί πόσο όμορφο θα ήταν να ξυπνήσουμε μια μέρα και να μην υπάρχουν γύρω μας όσα μας ενοχλούν. Τί πιο υπέροχο εξάλλου να ανακαλύπτεις πως η Αθήνα δεν είναι η βρώμικη πόλη γεμάτη γκέτο μεταναστών, πως ολόκληρος ο κόσμος είναι πλέον χωρίς παιδεραστές και βιαστές, πως η εκμετάλλευση της φύσης έχει σταματήσει, πως το να είσαι Λευκός και υπερήφανος γι’αυτό δεν είναι «έγλημα», πως κάθε παιδί μπορεί να κοιμάται χωρίς το φόβο να το κακοποιήσει κάποιος και πως τα πράγματα πηγαίνουν προς το καλύτερο για την Πατρίδα μας. Συνεχίζοντας την ονειροπόληση βρίσκουμε τον εαυτό μας να θυμάται τα παιδικά του χρόνια που ένα παιχνίδι του ήταν αρκετό για να χαρεί ή μια μπάλα θα τον κρατούσε απασχολημένο με τις ώρες. Όμως έχουμε μεγαλώσει και μαζί με μας έχει μεγαλώσει και η ασχήμια αυτού του τόπου. Μακάρι να μπορούσαμε να κλείσουμε τα μάτια όπως οι υπόλοιποι αστοί νεοέλληνες και να φωνάξουμε δυνατά : ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ! Μα κάτι τέτοιο δε μπορούμε να το κάνουμε. Δε μας αφήνει ούτε η αξιοπρέπεια μα ούτε και η νοημοσύνη μας. Καταπιανόμαστε λοιπόν με όλα όσα οι υπόλοιποι αρνούνται να το κάνουν ή δε μπορούν. Λέμε ένα μεγάλο ΟΧΙ στην παραπληροφόρηση και την προπαγάνδα που μας προσφέρουν για το «καλό» μας. Αυτός ο δρόμος δεν είναι εύκολος, ούτε ευχάριστος όλες τις στιγμές. Αυτός ο δρόμος πολλές φορές οδηγεί στο περιθώριο. Στο πραγματικό περιθώριο όμως. Όχι σε αυτό που υποστηρίζουν πολλοί ότι βρίσκονται. Το δικό μας το περιθώριο δεν έχει καμία Γιάννα να μας βοηθήσει και κανέναν δικαστή να μας αθωώσει όπως κάνουν στα κωλόπαιδα που παίζουν με τα εκρηκτικά τους. Για το δικό μας το περιθώριο δε μιλάνε βουλευτές και νομάρχες ούτε μας δίνει βήμα κανένας «αξιοπρεπής» κύριος να πούμε τις θέσεις μας. Ούτε το επιδιώκουμε άλλωστε, γιατί το δικό μας το περιθώριο είναι κάτι που κερδίσαμε με περηφάνια προσπαθώντας να τιμήσουμε αυτά που πιστεύουμε. Και φυσικά δε κλαίγαμε καμία από τις φορές που μας δέσανε ούτε έγινε κάλεσμα στο tvxs για να μας νταντέψει. Αυτό όμως που έχουμε και είναι το ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ είναι το βλέμμα τους όταν μας βλέπουν και μας ακούν στους δρόμους, όταν αντιλαμβάνονται πως το παιδί από τη δίπλα πολυκατοικία που ποτέ δεν έχει δώσει δικαίωμα είναι Χρυσαυγίτης, όταν το δικό τους παιδί κατεβεί σε μία από τις πορείες μας. Αυτό είναι το καλύτερο δώρο. Γιατί ας μη ξεχνάμε πως μια παρέα που παίζει με διάφορα εύφλεκτα υλικά δεν είναι τρομοκρατία, τρομοκρατία είναι να ακούν το όνομά σου και να σωπαίνουν. Και θα έρθουν κι άλλα γενέθλια με περισσότερες ευχές και όνειρα μα πάντα θα έχουμε εμείς οι Χρυσαυγίτες το καλύτερο δώρο. Ένα δώρο που κερδίσαμε με το να είμαστε πάντα πιστοί μα και πάντα ζημιωμένοι. Ας είναι, αξίζει. Χρόνια μας πολλά συναγωνιστές!

http://resistance-hellas.blogspot.com/