Γιατί ο κόσμος έχει γεμίσει φλώρους;

Ειλικρινά τώρα, γιατί; Γιατί όλος ο κόσμος έχει γεμίσει αηδιαστικά πρότυπα φλώρων; Γιατί μαθαίνουν στα παιδιά μας πώς να είναι φλώροι και έχει γίνει ο ορισμός της φυσιολογικότητας να είναι κάποιος φλώρος; Ας τα πάρουμε ένα ένα μήπως και βγει κάποια άκρη. Στο σχολείο μας μαθαίνουν πως κάθε πράξη βίας είναι κατακριτέα και ανώμαλη. Πως για να διαπράξεις κάτι βίαιο πρέπει να σου συμβαίνει κάτι πολύ σοβαρό, τα ψυχολογικά σου να είναι σε σημείο σχιζοφρένειας ή στην καλύτερη να σε βαράει ο πατέρας σου. Μάλιστα. Υπάρχει βέβαια και η εκδοχή σε πολύ γνωστό βιβλίο κοινωνιολογίας κάποιας αξιότιμης μαρξίστριας πως για να γίνεις φασίστας σημαίνει πως σε βάραγε ο πατέρας σου. Εκεί που νομίζεις ότι τα έχεις ακούσει όλα το αριστεροκρατούμενο αμόρφωτο κατεστημένο έρχεται και σου προσθέτει ακόμα μία πινελιά. Χωρίς να δώσουμε σημασία σε αυτές τις μπουρδολογίες συνεχίζουμε στο τι σε μαθαίνει αυτή η αγγελικά πλασμένη κοινωνία. Μετά από το σχολείο και αφού έχεις περάσει το πρώτο στάδιο του φλώρου κατακρίνοντας τον συμμαθητή σου που έπαιξε μπουκέτα επειδή κάποιος του έβρισε τη μάνα γιατί έπρεπε να το συζητήσει με λόγια σε κάποιο απογευματινό τσάι οδεύεις προς το δεύτερο στάδιο. Πανεπιστήμιο! Ο ορισμός της φλωριάς. Όλες οι προτεινόμενες παρατάξεις κατακρίνουν τη βία. Οι πιο ακραίες βέβαια την επιτρέπουν σε μια άλλη μορφή (αλλάζουν και το νόημα των λέξεων φυσικά) στη μορφή ΑΝΤΙ-ΒΙΑΣ. Kάθε βία λοιπόν είναι κατακριτέα εκτός από την αντι-βία. Γιατί φυσικά πρόκειται για μπουνιές με τριαντάφυλλα και κλωτσιές με μαξιλάρια. Όλα κομμένα και ραμμένα στα μέτρα ανθελλήνων φλώρων. Στο σημείο λοιπόν που έχεις πείσει τον εαυτό σου ότι είναι φυσιολογικός γιατί απορρίπτεις τη βία έχεις πάρει μουλωχτά την ευχαρίστηση ότι δεν είσαι και τελείως βουτυρόπαιδο γιατί ψήνεσαι να παλέψεις στα μέτρα της αντιβίας. Λυπάμαι μα ξεγέλασες τον εαυτό σου! Ακόμα φλώρος είσαι! Συγχαρητήρια όμως γιατί μόλις τελείωσες επιτυχώς το δεύτερο στάδιο του φλώρου!

Βέβαια υπάρχουν κι αυτοί που δεν επιλέγουν καμία μορφή βίας περνώντας έτσι στο τελευταίο στάδιο της φλωριάς και ολοκληρώνοντας έτσι τον κύκλο τους. Είναι οι τύποι που θα δεις στο clubακι να έχουν διαλέξει ήδη ποιό παπουτσάκι θα αγοράσουν για να κάνουν εντύπωση, οι τύποι που θα πάνε στα μπουζούκια και θα δουν αίμα σε περίπτωση που σπάσει κάποιο ποτήρι στα χέρια τους κατά λάθος, οι σημερινοί μεταλάδες απολιτίκ τύποι που θα γουστάρουν πλήκτρα στη μουσική και είναι γραμμένοι σε ιστότοπους κατά του πολέμου και φυσικά οι εναλλακτικοί φλώροι ξενολάτρες κατά παράδοση, που φτιάχνουν τη φράντζα ανάλογα με τη φράντζα του 17χρονου Άγγλου που είδαν στο mtv!
Ας αφήσουμε όμως τους προηγούμενους φλώρους – παράδειγμα προς μίμηση και ας επιστρέψουμε στους άλλους φλώρους που περνάνε ένα ένα τα στάδια φλωριάς. Έπειτα λοιπόν από τα πρώτα χρόνια στο Πανεπιστήμιο και αφού έχουν ενημερωθεί πλήρως για την αντιβία οι εκκολαπτόμενοι φλώροι φτάνουν στο τρίτο και πιο βασικό ίσως επίπεδο. Το επίπεδο του μπάχαλου. Μετά λοιπόν από την εντατική προπόνηση του κύκλου των φλώρων αποφασίζουν και πάνε σε μια πορεία. Δειλά δειλά στην αρχή, ψελλίζοντας κάποια συνθήματα, φωνάζοντάς τα στη συνέχεια έρχεται και η στιγμή να πετάξουν μια μολότωφ!! Και ναι! Έγιναν μάγκες. Θέλει πολύ θάρρος να πετάξεις σε οποιονδήποτε ένα φλεγόμενο μπουκάλι. Μετά ξεσαλώνουν κι άλλο πετάνε πέτρες και παίρνουν σφεντόνες – ανάμεσα φυσικά από τα μαθήματα του indymedia για το πώς να φτιάξεις χελιδονοφωλιές – και στο τέλος μαθαίνουν και την ορολογία ορισμένων συνθηματικών : Όταν λέμε τη λέξη φασίστες σημαίνει ΤΡΕΧΟΥΜΕ! , όταν λέμε τη λέξη ρατσισμός δακρύζουμε, όταν λέμε τη λέξη ΝΤΟΥ πετάμε πέτρες και καλύπτουμε τον πισινό μας ( και ναι αυτή η ορολογία έχει παρθεί από τα Γιάννενα ρε σκατόφλωροι που φωνάζατε ντου και πετάγατε σαν απροσάρμοστα πέτρες). Συνήθως το τελετουργικό για να ολοκληρώσει κανείς το επίπεδο τρία της φλωριάς είναι εάν σε πιάσουν αστυνομικοί και σε χώσουν μέσα να ρίξεις ένα κλάμα έτσι για να τιμήσεις τα σαλβάρια εχμμ παντελόνια που φοράς! Επίπεδο τέταρτο και προαιρετικό γι’αυτό και δε θα αναφερθούμε εκτενώς είναι το να φτιάχνεις βόμβες. Από αυτό το επίπεδο περνάνε συγκεκριμένοι φλώροι που έχουν γονείς δικαστικούς, δικηγόρους και βουλευτές και είναι πάντα σίγουρο πως με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα τη γλιτώσουν, το πολύ πολύ θα κελαηδήσουν κανένα ονοματάκι και όλα κυριλέ. Επίπεδο φλωριάς πέμπτο στο οποίο φτάνουν όλοι οι παραπάνω είναι το επίπεδο της εργασίας. Όταν το clubακι έχει αρχίσει να ενοχλεί τα αυτάκια τους, όταν δε πληρώνουν πλέον οι γονείς τα λουλούδια για τις μπουζουξούδες, όταν το μαλλί έχει αρχίσει να αραιώνει και δε μπορούν πλέον να φοράνε πεντάλφες και να πηγαίνουν σε συναυλίες. όταν ο 17χρονος ποπσταρ δήλωσε πως έπαιζε μουσική μόνο για τα λεφτά και όταν φυσικά η επανάσταση και οι μολότωφ χαλάνε το μανικιούρ και το μαλλί τότε ήρθε η ώρα όλα τα παραπάνω να γίνουν παρελθόν και να κάνουν μια νέα αρχή.Πιάνουν λοιπόν δουλειά. Γίνονται γιάπιδες, φοράνε κουστουμάκι και πέρα από την εμφάνιση αρχίζουν να ενδιαφέρονται για την τέχνη και τον πολιτισμό. Αλλάζουν συνήθειες μαζί με γκαρνταρόμπα και παρόλο που επί δέκα χρόνια καπνίζαν σα φουγάρα τώρα είναι φανατικοί αντικαπνιστές και αποκτούν μαγικά οικολογική συνείδηση.
Το χειρότερο είναι πως όλοι αυτοί οι φλώροι κάποια στιγμή γίνονται γονείς και συνεχίζουν έτσι τη διαιώνιση και τη δημιουργία νέων περισσότερων φλώρων. Ο κύκλος των σταδίων έχει κλείσει καθώς παραμένουν σε αυτόν μέχρι το τέλος της μίζερης ζωής τους και σειρά έχουν τα παιδιά τους για να πάρουν τη σκυτάλη και να περάσουν ένα προς ένα τα επίπεδα φλωριάς. Στο σημείο αυτό για να είμαι αντικειμενική δε θα μπορούσα να παραλείψω κάποιο μέρος εθνικιστών. Δεν ευλογάμε τα γένια μας κάνουμε κριτική με τον τρόπο που πρέπει να γίνεται. Την ίδια μοίρα των παραπάνω έχουν και όσοι φλώροι στα νιάτα τους ένιωσαν κάποια αισθήματα εθνικής υπερηφάνειας και όσο εύκολα τα ένιωσαν τόσο εύκολα τα ξέχασαν. Φλώροι είναι κι αυτοί και μάλιστα από τους χειρότερους γιατί είχαν την ευκαιρία μέσω των συγκυριών να παλέψουν για κάτι αλλά προτίμησαν είτε να καθίσουν να παλέψουν από τον καναπέ τους είτε να υπηρετήσουν τα προσωπικά τους συμπλέγματα. Αποτυχημένοι και χαμένοι βγήκαν ό,τι και αν επέλεξαν από τα παραπάνω. Κλείνοντας θα ήθελα να πω πως παλιά οι άνθρωποι ήταν αλλιώς.Πέρα από οπισθοδρομικές αντιλήψεις και παρελθοντολαγνείες. Είναι όμως η αλήθεια. Παλιά θα έβλεπες ανθρώπους να πιάνονται στα χέρια χωρίς να θεωρείται ανώμαλο ή παράλογο. Παλιά αν τσακωνόντουσαν τα παιδιά σου στο σχολείο δε θα τα πήγαινες σε ψυχολόγο αλλά θα έλεγες το πλέον φυσιολογικό : παιδιά είναι και τσακώνονται. Παλιά θα έκανες έγκλημα τιμής και θα σε σεβόταν όλη η κοινωνία γιατί θα αντιλαμβανόταν τους λόγους που έπρεπε να το κάνεις και ας το πλήρωνες με την ελευθερία σου. Ευτυχώς το προηγούμενο ισχύει ακόμα σε κάποιες περιοχές όπως η Μάνη και η Κρήτη. Κρίμα εάν δε σας αρέσει μα είναι γεγονός. Το συμπέρασμα μας λοιπόν μετά από όλα αυτά είναι το εξής. Ο κόσμος γεμίζει φλώρους γιατί πολύ απλά σε μαθαίνουν να είσαι φλώρος. Στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στις παρέες, στα αθλήματα, στην τηλεόραση, στο σινεμά,στη γειτονιά σου ακόμα. Σε προγραμματίζουν να γίνεις ένας σωστός φλώρος. Και μετά γίνεσαι γονιός και εκπαιδεύεις κι εσύ τους δικούς σου φλώρους για να βγουν στην κοινωνία ώστε να είναι περισσότεροι. Είναι κάτι σα συνωμοσία πυρήνων της φλωριάς. Μια συνωμοσία που γίνεται γιατί το σύστημα βολεύεται πάρα πολύ να χειρίζεται φλώρους. Το καλό σε όλη αυτή την ιστορία είναι πως επειδή ακριβώς το σύστημα μαθαίνει να χειρίζεται φλώρους γίνεται κι αυτό με τη σειρά του πιο μαλθακό. Όσο πιο μαλθακό γίνεται τόσο το καλύτερο για εμάς. Θα έρθει η μέρα που το σύστημα δε θα μπορέσει να εμποδίσει κανέναν Χρυσαυγίτη να κάνει αυτά που θέλει κι εκείνη τη μέρα πολλά χαμόγελα θα σβήσουν. Μέχρι τότε το νου σας φλώροι! Ζήτω η Νίκη!

http://resistance-hellas.blogspot.com/