Εκατοντάδες Εθνικιστές , χθές Παρασκευή 12/3 στους δρόμους της Πάφου, γεννέτηρας του απαγχονισθέντα Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Τα μέλη του Εθνικού Λαϊκού Μετώπου (Ε.ΛΑ.Μ), συγκεντρώθηκαν έξω απο τον Πολιτιστικό Σύλλογο “Ευαγόρας Παλληκαρίδης”, σχημάτισαν τριάδες με άψογη πειθαρχεία και ακολούθως πορεύθηκαν μέχρι την πλατεία Κέννεντυ, όπου και βρίσκεται ο ανδριάντας του Ήρωα. Χειροκροτήματα και δηλώσεις συμπαράστασης και αλληλεγγύης για τον αγώνα μας από τους περαστικούς κατά την διάρκεια της πορείας, στην οποία ακούστηκαν συνθήματα όπως : “ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΟΙ, Η ΚΥΠΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ” – “ΒΑΓΟΡΑ ΖΕΙΣ ΕΣΥ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΣ” και άλλα. Παράλληλα αίσθηση προκάλεσε το γεγονός ότι μεγάλη μερίδα απλού κόσμου, συντάχθηκε με υπερηφάνια στις γραμμές του Εθνικού Λαϊκού Μετώπου (Ε.ΛΑ.Μ). Ακολούθησε ομιλία απο τον Συναγωνιστή του Ευαγόρα, κ.Στενιώτη Γεώργιο και απο μέλος του Κινήματος μας.Η συγκέντρωση έληξε με τον Εθνικό μας Ύμνο και απολογισμό της Εκδηλώσεως στα Γραφεία του Πυρήνα Πάφου, ο οποίος τείνει να γίνει ένας απο τους μαχητικότερους Πυρήνες του Κινήματος ανά το Πανελλήνιο.
Σε ηλικία 17 χρόνων ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης εγκατέλειψε το σχολείο και εντάχθηκε στις αντάρτικες ομάδες της ΕΟΚΑ.Στις 17 Νοεμβρίου 1955 οι μαθητές του Γυμνασίου συγκεντρώθηκαν και προετοίμαζαν μια διαδήλωση από τις γνωστές που οργάνωνε η ΑΝΕ (Άλκιμος Νεολαία ΕΟΚΑ) ως αντιπερισπασμό. Οι στρατιώτες είχαν διαταγή να πυροβολήσουν αδιάκριτα τους διαδηλωτές. Ο Βαγορής συλλαμβάνεται και οδηγείται στο δικαστήριο με την κατηγορία ότι συμμετείχε παράνομα σε οχλαγωγίες. Ο Ευαγόρας δεν παραδέκτηκε την κατηγορία και η δίκη αναβλήθηκε για τις 6 Δεκεμβρίου. Ήταν η αρχή του τέλους. Μια μέρα πριν τη δίκη, μπαίνει κρυφά στο σχολείο και αφήνει στην έδρα ένα σημείωμα.
Το πρωί οι συμμαθητές του διαβάζουν:
«Παλιοί συμμαθηταί, Αυτή την ώρα κάποιος λείπει ανάμεσά σας, κάποιος που φεύγει αναζητώντας λίγο ελεύθερο αέρα, κάποιος που μπορεί να μη τον ξαναδείτε παρά μόνο νεκρό. Μην κλάψετε στον τάφο του, Δεν κάνει να τον κλαίτε. Λίγα λουλούδια του Μαγιού σκορπάτε του στον τάφο. Του φτάνει αυτό ΜΟΝΑΧΑ Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά. Θ΄ αφήσω αδέλφια συγγενείς, τη μάνα, τον πατέρα μεσ΄ τα λαγκάδια πέρα και στις βουνοπλαγιές. Ψάχνοντας για τη Λευτεριά θα ΄χω παρέα μόνη κατάλευκο το χιόνι, βουνά και ρεματιές. Τώρα κι αν είναι χειμωνιά, θα ΄ρθει το καλοκαίρι Τη Λευτεριά να φέρει σε πόλεις και χωριά. Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά. Τα σκαλοπάτια θ΄ ανεβώ, θα μπω σ΄ ενα παλάτι, το ξέρω θαν απάτη, δεν θαν αληθινό. Μεσ΄ το παλάτι θα γυρνώ ώσπου να βρω τον θρόνο, βασίλισσα μια μόνο να κάθεται σ΄ αυτό. Κόρη πανώρια θα της πω, άνοιξε τα φτερά σου και πάρε με κοντά σου, μονάχα αυτό ζητώ. Γειά σας παλιοι συμμαθηται. Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας. Κι όποιος θελήσει για να βρει ένα χαμένο αδελφό, ένα παλιό του φίλο, Ας πάρει μιαν ανηφοριά ας πάρει μονοπάτια να βρει τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά. Με την ελευθερία μαζί, μπορεί να βρει και μένα. Αν ζω, θα μ΄ βρει εκεί. Ευαγόρας Παλληκαρίδης»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου