Βαρύ το στίγμα εκείνου του Ιουλίου και του Αυγούστου του 1974 και η ξεχωριστή δόξα και πολεμική αρετή εκείνων των γενναίων ανδρών δεν φθάνει για να ξεπλύνει την εθνική ντροπή μιας ήττας, δεν φθάνει για να ξεπλύνει το στίγμα για τις Ελληνικές σημαίες που βρίσκονται στο πολεμικό μουσείο των τούρκων και τη συνεχιζόμενη κατοχή στην Κυρήνεια και την Αμμόχωστο. Όμως, ποιος τα θυμάται αυτά σήμερα… Κάθε 24η Ιουλίου στο προεδρικό μέγαρο γίνεται μια μεγάλη δεξίωση(εφέτος για πρώτη φορά, αφού φαίνεται επιτέλους κατάλαβαν με καθυστέρηση 34 ετών την ΠΡΟΚΛΗΣΗ, έγινε μόνο μία… πρωινή εορτή(!) 1000 ατόμων) για την αποκατάσταση της “Δημοκρατίας” και όλοι φροντίζουν να λησμονηθεί πως η “δημοκρατία” ήλθε και πάλι στην Ελλάδα μέσα από μια εθνική καταστροφή, μια εθνική καταστροφή γεμάτη ερωτηματικά, ερωτηματικά στα οποία ακόμη δεν έχει απαντήσει κανείς.
Η αλήθεια ολάκερη και ακέραιη δεν ήλθε ποτέ στο φως, ο φάκελος της Κύπρου δεν άνοιξε ποτέ. Αυτό που γενικά γνωρίζουν οι νέοι σήμερα είναι πως το στρατιωτικό καθεστώς έκανε μία προδοσία, που προκάλεσε την εισβολή των Τούρκων και πως η Ελλάδα δεν είχε την δυνατότητα να πολεμήσει. Λένε ακόμη πως μέσα στα κιβώτια των μονάδων επιστρατεύσεως δεν υπήρχαν όπλα, αλλά πέτρες και η 21η Απριλίου είχε αφήσει την Ελλάδα άοπλη… Ψέμα μεγάλο και αισχρό! Η Ελλάς το 1974 είχε υπεροπλία σε αέρα και θάλασσα έναντι της Τουρκίας και αυτό ήταν αρκετό να υπερισχύσει σε μια ένοπλη αναμέτρηση.
Δεν γνωρίζουν οι πολλοί και κανείς δεν φροντίζει να τους το πει πως αμέσως μία ημέρα μετά τους πανηγυρισμούς και τα κεριά για την υποδοχή του Καραμανλή άρχισε η τριμερής διάσκεψη στη Γενεύη με την συμμετοχή των εγγυητριών δυνάμεων. Δεν γνωρίζουν ότι οι Τούρκοι με τρόπο ωμό παραβίαζαν την ανακωχή, ενώ ο Καραμανλής και ο Μαύρος… συνομιλούσαν! Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ οι Τούρκοι προχωρούσαν, αναφερόμενος στη διάσκεψη της Γενεύης ο «εθνάρχης» Καραμανλής δήλωνε:
«Εκφράζω την ικανοποίησίν μου, διότι καταρχήν δια της συμφωνίας τίθεται τέρμα εις τας εχθροπραξίας. Πιστεύω δε ότι δύναται να αποτελέσει αφετηρίαν μιας δικαίας διευθετήσεως του Κυπριακού, η οποία θα ασφαλίσει την γαλήνην και την ευημερίαν του Λαού της Μεγαλονήσου, την αποκατάστασιν των σχέσεων των δύο γειτονικών χωρών και θα κατοχυρώσει την ειρήνην εις την περιοχήν αυτήν του κόσμου».
Την ίδια ακριβώς ημέρα ο Μπουλέντ Ετσεβίτ με δηλώσεις του, στις οποίες δεν απάντησε ο «εθνάρχης», έλεγε ότι η διάσκεψη της Γενεύης επιβεβαίωσε επίσημα το δικαίωμα της Τουρκίας να διατηρεί μόνιμα στρατεύματα στην Κύπρο και έθετε και ζήτημα για το καθεστώς των Δωδεκανήσων.
Αυτά όμως δεν τα γνωρίζει ο Ελληνικός Λαός, όπως δεν γνωρίζει ότι ενώ ο Αττίλας 2 βρισκόταν σε εξέλιξη, ο Καραμανλής σε διάγγελμά του προς τον Ελληνικό Λαό έλεγε: «Δια την Ελλάδα ετέθη άμεσον και μέγα δίλημμα: πρέπει να αντιδράσει με βίαν εις την βίαν, με δολιότητα εις την δολιότητα; Πρέπει να προσφύγει και εκείνη εις τον νόμον της ζούγκλας;» Ετόνισε ότι ακολούθησε πολιτική που δεν συνεβιβάζετο με τον χαρακτήρα του και την ιστορία, μία πολιτική την οποία επέβαλλε όμως «αδήριτος εθνική ανάγκη. Ώφειλε να έχει το θάρρος να πράξει ό,τι επέτασσεν η ιστορική στιγμή. Η ένοπλος αντιμετώπισις των Τούρκων εις την Κύπρον καθίσταται αδύνατος και λόγω αποστάσεως και λόγω των γνωστών τετελεσμένων γεγονότων. Και δεν ήτο δυνατόν να επιχειρηθεί, χωρίς τον κίνδυνον εξασθενήσεως της αμύνης της Ελλάδος».
Μετά το διάγγελμα του «εθνάρχη», οι Τούρκοι προχωρούν στην κατάληψη και της Αμμοχώστου. Η αρχική τουρκική κατοχή του 5% επί των ημερών του στρατιωτικού καθεστώτος, θα επεκταθεί στο 38% της νήσου! Όλα αυτά επί των πρώτων ημερών της δημοκρατίας…
http://xryshaygh.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου