Ήταν «Νεο-Ναζί» και «Ρατσιστής» και ο Ποιητής Γεώργιος Σουρής;
Δημοσιεύθηκε από xryshaygh στο Φεβρουαρίου 19, 2009
Στα 1886 ο πρίγκιπας και διάδοχος Κωνσταντίνος γίνεται 18 ετών και ο μεγάλος σατυρικός (αλλά όχι μόνο) ποιητής Γεώργιος Σουρής γράφει ένα ποίημα αφιερωμένο σε αυτόν. Στο ποίημα αυτό υπάρχουν κάποιοι στίχοι που σίγουρα θα ηχούσαν «παράταιρα» στην εποχή μας. Συγκεκριμένα ο δημιουργός του “Ρωμιού” γράφει:
“Να γίνει το Παλάτι σου του κόσμου το καμάρι, Να μπαίνει λεβεντιά με νου, με αρετή και χάρη
Και τους προμάχους γύρω σου να έχης της πατρίδος, Κι όχι Εβραίους βρωμερούς στο γένος και στο είδος.”
Στίχοι πράγματι σκληροί, που όποιος στη σημερινή εποχή τους έγραφε θα χαρακτηριζόταν αμέσως αντισημίτης, φασίστας, νεοναζί και δεν ξέρω τι άλλο…
Στα 1886 η Ελλάδα ζει με το όνειρο της Μεγάλης Ιδέας. Στην Κρήτη κάθε τόσο ξεσπούν επαναστάσεις και το αίμα ρέει άφθονο. Η Μακεδονία είναι σκλάβα, το ίδιο και η Θράκη, η Ήπειρος και τα νησιά του Αιγαίου μας. Τον εθνικό παλμό πρώτοι απ’ όλους δίνουν οι μεγάλοι ποιητές του γένους μας, που με θερμή πατριωτική φλόγα έχουν ξεσηκώσει στην κυριολεξία τον λαό. Ανάμεσά τους και ο Γεώργιος Σουρής που ήταν, για όσους δεν το γνωρίζουν, και μέλος της Εθνικής Εταιρείας.
Στα 1886 ο πρίγκιπας τότε και διάδοχος Κωνσταντίνος γίνεται 18 ετών και ο μεγάλος σατυρικός (αλλά όχι μόνο) ποιητής Γεώργιος Σουρής γράφει ένα ποίημα αφιερωμένο σε αυτόν. Στο ποίημα αυτό υπάρχουν κάποιοι στίχοι που σίγουρα θα ηχούσαν παράταιρα στην εποχή μας. Συγκεκριμένα σε ένα σημείο του ποιήματος του αναφέρει, συμβουλεύων τον μελλοντικό βασιλέα, τον μετέπειτα Στρατηλάτη Κωνσταντίνο, τους στίχους:
Και τους προμάχους γύρω σου να έχης της πατρίδος,
Κι όχι Εβραίους βρωμερούς στο γένος και στο είδος.
Αλήθεια σκέπτεστε τι θα συνέβαινε εάν σήμερα ζούσε ο Γεώργιος Σουρής και έγραφε αυτούς τους στίχους; Τι επιθέσεις θα δεχόταν από φυλλάδες και τηλεοπτικούς σταθμούς εκ μέρους των επαγγελματιών του “προοδευτισμού”; Αυτά, θέλοντας να μεταφέρουμε το κλίμα μίας εποχής, μίας εποχής που το πάθος της οδήγησε στο να διπλασιαστεί η Ελλάδα! Φυσικά δεν είναι μόνο αυτό που αναφέρεται στο φλογερό αυτό ποίημα. Και επειδή ο καλύτερος τρόπος για να αντιληφθεί κανείς το βάθος των νοημάτων ενός λογοτεχνικού έργου είναι να το διαβάσει για αυτό και σας το παραθέτουμε αυτούσιο:
“ΕΙΣ ΤΟΝ ΔΙΑΔΟΧΟΝ
Καθένας τώρα ποιητής στη μέση θα προβάλει
Και για το βασιλόπουλο θερμές ευχές θα ψάλει,
Και μονομιά θα τροχισθούν οι πέννες και οι γλώσσες
Και θα γραφούν ποιήματα και ζευζεκιές καμπόσες,
Και όλοι θα του εύχονται με το σπαθί στο χέρι,
Στην Πόλη την επτάλοφη το θρόνο του να φέρει.
Εγώ στο βασιλόπουλο ρομάντσες δεν θα ψάλω
Και ούτε ψάλτου τραγικού τον κόθορνον θα βάλω,
Και ούτε στην Αγιά Σοφιά με δάφνες θα τον φέρω,
Γιατί αυτό αν θα γενή τώρα κοντά δεν ξέρω,
Αλλ’ αν γενή καμμιά φορά, χίλιες φορές μακάρι,
Να τον ιδώ στον Βόσπορο λεβέντη καβαλλάρη.
Με τέτοια κι άλλα φούμαρα θα προσπαθήσουν άλλοι,
Να σου ζαλίσουν άδικα τ’ αυτιά και το κεφάλι.
Εγώ σε θέλω να φορείς το ζηλεμένο στέμμα,
Όχι γιατ’ είσαι γέννημα βασιλικό και θρέμμα,
Αλλά γιατί μεγάλωσες με ανθρωπιά, και μόνο.
Γιατ’ είσαι άνθρωπος σωστός να κάθεσαι σε θρόνο.
Να έχεις με την ανθρωπιά και κάτι χωριστό,
Να μη σε λένε βασιλιά, αλλ’ άνθρωπο σωστό,
Νάσαι πολίτης διαλεκτός με στέμμα στο κεφάλι,
Και μόνο για την ανθρωπιά να σε τιμούν οι άλλοι.
Και πρώτος συ στου έθνους σου την γην να διαδώσεις
Το κάλλος το αμίμητον αττικωτάτης γλώσσης.
Να λαχταρούν στους πόνους μας τα φλογερά σου στήθια,
Νάχεις στα χείλη την καρδιά, στο στόμα την αλήθεια,
Να γίνει το Παλάτι σου του κόσμου το καμάρι,
Να μπαίνει λεβεντιά με νου, με αρετή και χάρη
Και τους προμάχους γύρω σου να έχης της πατρίδος,
Κι όχι Εβραίους βρωμερούς στο γένος και στο είδος.
Ναι, τέτοιο βασιλόπουλο το έθνος σου σε θέλει,
Και άμα βάλεις πια και συ του βασιλιά το στέμμα,
Πήγαιν’ εκεί που ο σταυρός και η τιμή σε στέλλει.
Και βάψε την πορφύρα σου με τ’ ακριβό σου αίμα.
Αυτά κι εγώ σου τραγουδώ, αυτά σου ψάλλω μόνο,
Και στης γιορτής σου τη χαρά σε κρυφοκαμαρώνω.”
Νοέμβριος 1886
http://xryshaygh.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου