Όχι άλλα δάκρυα για την Ελλάδα

Το δράμα γεννήθηκε στον τόπο αυτό. Το ίδιο και η κωμωδία. Και στα δυο οι νεοέλληνες διαπρέπουν.

Για κάποιους η Ελληνική Ιστορία είναι ένα πτώμα στο κενοτάφιο του οποίου κλαίνε και οδύρονται για τις αλησμόνητες πλην χαμένες πατρίδες. Όταν αποστάσουν από τα μνημόσυνα και τα τσιμπούσια, πάντα στη μνήμη του μακαρίτη, κοκορεύονται πως οι πρόγονοί τους έκαναν ετούτο και το άλλο την ώρα που οι υπανάπτυκτοι Ευρωπαίοι στο πλευρό των οποίων με θράσσος καμαρώνουν, ροκάνιζαν βελανίδια. Μπροστάρηδες του κοπαδιού οι έμποροι της Ιστορίας που χαριεντίζονται με την ιδεολογία του νεοελληνικού προβάτου: καλή η Πατρίδα, καλύτερος όμως ο υπνάκος μας. Μη φωνάζετε. Μην υπερβάλουμε, μην ανοίγουμε μέτωπα.

Σιγά σιγά, να ωριμάσουν οι συνθήκες, να κατέβει ο Μόσκοβος, να πέσουν τα δυο Πάσχα, να προσθαλασσωθούν τα διαστημόπλοια στο Βόσπορο, να σηκωθεί ο νεκρός του Θεμιστοκλή, και τότε, με χρόνια με καιρούς, η Ελλάς θα ξαναβρεί το χαμένο μεγαλείο της και θα ξανακαμαρώσουμε σα γύφτικα σκεπάρνια που αυτοδικαίως μας ανήκει η κυριαρχία του πλανήτη. Για κάποιους άλλους πάλι, η Ιστορία είναι ένα ενοχλητικό εμπόδιο σ’ αυτό που σκέφτονται πως πρέπει να γίνει ο κόσμος: μια σούπα από μαύρους και κίτρινους, κίναιδους και πόρνες, αρνητές της Φύσης και της Ιστορίας, απάτριδες, άφυλους κι άθρησκους, που θα μπορούν να καταναλώνουν χωρίς να σκέφτονται, να ζουν χωρίς να πιστεύουν παρά μόνο σε όσα θα τους υπαγορεύουν, θα τους επιτρέπουν και θα τους επιβάλλουν.

Καπιταλιστές και μαρξιστές απεργάζονται την υποδούλωση στα ατομικά πάθη και τις προσωπικές φιλοδοξίες. Με σοφιστείες και χειραγώγηση του συναισθήματος, τάζουν ο καθένας από τη μεριά του το ίδιο φρούτο, τη θεοποίηση του εγώ και τη διάλυση του εμείς.

Απέναντι στο εύκολο κλάμα και το βέβαιο βόλεμα, στεκόμαστε εμείς οι Χρυσαυγίτες. Αρνούμαστε να μοιρολογήσουμε το παρελθόν, αρνούμαστε να πουλήσουμε το μέλλον, γιατί παρελθόν, παρόν και μέλλον ζουν μέσα μας, στα δικά μας χέρια, στις δικές μας καρδιές, στις δικές μας σκέψεις. Εμείς αρνούμαστε να περιχαρακωθούμε στα ξύλινα τείχη του συναισθήματος, στις βεβαιότητες και τις ασφάλειες μιας μεγαλόστομης ελλαδοκάπηλης γνώσης. Αρνούμαστε να προσκυνήσουμε τους αγγέλους της παρακμής που ζητούν την απόσχισή μας από τη Θεϊκή μας Φύση.

Με Πίστη και Δύναμη προχωρούμε υπερήφανοι και υψηλόφρονες, χθες, σήμερα και αύριο, στο δρόμο της Πατρίδας, της Φυλής και της Φύσης.