"ΑΝΑΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΣΑΝ ΤΟΝ ΦΟΙΝΙΞ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΦΡΑ ΜΟΥ, ΡΕΕΙ Ο ΙΧΩΡ ΜΕΣΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΦΛΕΒΑ ΜΟΥ......"
|
Γράφει ο/η ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΨΑΛΗΣ | |
18.07.08 | |
Τους Σκοπιανούς κι αν τους πλένεις...το σαπούνι σου χαλάς! Απορούν και εξανίστανται οι Ελληνες γιατί οι Σκοπιανοί δεν κάνουν πίσω και δεν συμβιβάζονται. Λησμονούν ότι το κόλπο και η Συνταγή των Σκοπιανών είναι τόσο παλιά όσο και η λάσπη, που έλεγαν κάποτε οι μάγκες. Για πενήντα χρόνια δεν τους ενοχλήσαμε όταν ονομάστηκε η τότε επαρχία της Γιουγκοσλαβίας «Μακεδονία». Ούτε και μετά τους φέραμε αντιρρήσεις που έβαλαν ένα «πρώην» μπροστά αλλά το «Μακεδονία» έμεινε. Τώρα ψάχνουμε συμβιβαστική λύση με σύνθετη ονομασία με δεύτερο προσδιορισμό το «Μακεδονία» και πρώτο τον γεωγραφικό προσδιορισμό. Το «Μακεδονία» για μας είναι γεωγραφικός προσδιορισμός, ενώ γι’ αυτούς είναι οντολογικός – εθνοτικός – κρατικός. Όταν θα ταξιδέψει ένας Θεσσαλονικιός ή Σερραίος στο εξωτερικό το διαβατήριό του θα αναγράφει «GREECE». Όταν θα ταξιδεύει ο Σκοπιανός το διαβατήριό του θα λέει: «MACEDONIA», μ’ ένα «ΝΕΑ» ή «ΑΝΩ» ή «ΒΟΡΕΙΑ». Oταν θα ρωτάνε τον Ελληνα από πού είσαι, θα λέει Ελληνας από την Μακεδονία, όπως Ελληνας από την Κρήτη, Θεσσαλία κ.λ.π. Ο Σκοπιανός θα λέει είμαι από την Μακεδονία. Οσο και να θέλουν να ξεμπλέξουν τα πράγματα, όσο υπάρχει ο όρος «Μακεδονία» δεν ξεμπλέκονται. Ο Γκρούεφσκι και ο κάθε Σκοπιανός όσο κι αν τον πλένεις, το σαπούνι σου χαλάς. Δεν πρόκειται ν’ αλλάξει ούτε τροπάριο, ούτε βιολί. Αν υποχωρήσουμε δεν λύνουμε το πρόβλημα, αντιθέτως το περιπλέκουμε. Θα πουν πολλοί: Μα ασκήσαμε βέτο. Αλλά μέχρι πότε θα ασκούμε και μέχρι πόσο θα έχουμε την δυνατότητα να το κάνουμε; Τι πρέπει να κάνουμε; Δεν κάνουμε συζήτηση καθόλου για το «Μακεδονία». Ξεκινάμε την συζήτηση, εάν θέλουμε, σε νέα βάση. Τα Σκόπια έχουν μεγάλη Αλβανική μειονότητα. Τους καλούμε κι αυτούς στο τραπέζι των συζητήσεων. Αυτοί δεν θέλουν σκέτο «Μακεδονία». Προτείνουμε το «Σλαβοαλβανική Δημοκρατία», ένας όρος που αντανακλά την πραγματικότητα. Δεν το δέχονται τα Σκόπια αυτό. Δεν το δεχόμαστε κι εμείς. Διακόπτουμε εντελώς τις σχέσεις. Τις απομονώνουμε. Ο Μάο Τσε Τούγκ έλεγε: Η διπλωματική ισχύς πηγάζει από τις κάννες των πολυβόλων. Τα πολυβόλα εν προκειμένω τα έχουμε εμείς. Μα θα φθάσουμε σε πόλεμο. Τι να κάνουμε; Όταν ο Αλέξανδρος είδε τον δεσμό στο Γόρδιο, τον έκοψε διότι διαπίστωσε ότι θα χάσει χρήσιμο χρόνο για να τον λύσει. Αλλωστε τι τους έχουμε τους στρατούς και γιατί ξοδεύουμε τα μαλλιοκέφαλά μας για εξοπλισμούς; Και οι Άγιοι φοβέρα θέλουν, λέει ο λαός. Ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1987 είπε στους Τούρκους «CASUS BELLI» και μαζεύτηκαν στο καβούκι τους. Οι Σκοπιανοί θα βάλουν και τις ουρές στα σκέλια. Επιτέλους, σ’ αγαπάμε κυρά μου, να κλάνεις αλλά μην το παρακάνεις. Επαναλαμβάνω το του Ανδρέα: Οι συνεχείς υποχωρήσεις οδηγούν σε παραχωρήσεις και εξευτελιστικούς συμβιβασμούς. Ελεος πια. Το πολύ τι Κύριε Ελέησον το βαριέται και ο Θεός. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου