Η Εθνικιστική Νεολαία στο προσκήνιο

Ακούμε συχνά κάποιους να μας παρουσιάζουν ως φερέφωνα παρελθουσών καταστάσεων, ως φετιχιστές βουτηγμένους σε ιδεολογική φορμόλη, ως πολιτικά βαμπίρ που ζουν στο χθες, ξεκομμένα από τους σύγχρονους ρυθμούς της ζωής. Αδυνατούν να παραδεχτούν ότι είμαστε όλοι ζωντανά κύτταρα της κοινωνίας. Χτίζουμε τα σπίτια τους, κατασκευάζουμε και πουλάμε τα προϊόντα που αγοράζουν, διδάσκουμε τα παιδιά τους, οδηγούμε τα λεωφορεία που τους μεταφέρουν. Πιο πολύ από καθέναν, εμείς βιώνουμε το σφυγμό της εποχής – γι’ αυτό και είμαστε εμείς που θα καθορίσουμε και την συχνότητά του. Θα ήθελαν πολύ να ήμαστε στείροι ιστοριοδίφες που ξέρουν μόνο να αναμασούν εύηχα λόγια για περασμένα μεγαλεία, ή γραφιάδες δημαγωγοί που απλώς διαβάζουν το αγκομαχητό του λαού στις εκθέσεις της ΕΕ και σκύβουν δήθεν πονετικά να σταθούν στους πάσχοντες λίγο πριν από τις εκλογές. Τρέμουν στην ιδέα ότι είμαστε σπλάχνα της κοινωνίας τους, είμαστε το ίδιο το σήμερα που βαριανασαίνει. Ακόμη χειρότερα για αυτούς, είμαστε οι μόνοι που ξεχωρίζουμε τους χρησμούς της εποχής μας από τις οφθαλμαπάτες – είμαστε η μόνη ελπίδα, είμαστε το αύριο!

Όσο σημαντική κι αν είναι η Μνήμη, και είναι πράγματι θεμέλιος λίθος της πορείας ενός Έθνους, ο Aγώνας μας δεν εξαντλείται σε επετείους προδοσίας ή δόξας. Ο Αγώνας μας είναι η διείσδυση, η προπαγάνδα και η δράση, εκεί όπου ο λαός μας πονά μαζί μας και δοκιμάζεται. Είναι στις δουλειές μας, στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, στα γυμναστήρια, στους δρόμους, στις πορείες για τα σύγχρονα εθνικά, πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα. Εκεί έξω δίνουμε τις δικές μας μάχες, κάθε στιγμή, σε κάθε επίπεδο, με πείσμα, τόλμη και ατσάλινη θέληση. Κάποιες φορές λαβωνόμαστε, λυγίζουμε, μα ποτέ δεν λιποτακτούμε. Γιατί ο Αγώνας μας είναι μάχη για την ίδια τη Ζωή, είναι μάχη για το Αύριο. Και η Πίστη στο Χρέος μας πιο δυνατή από κάθε εμπόδιο, από κάθε στραβοπάτημα. Πολεμάμε για το αδύνατο – και κάποια μέρα θα νικήσουμε... Δώσε τη Μάχη μαζί μας!