ΜΕΡΗ Α' ΚΑΙ Β' :Περί αναλφαβητισμού και νοητικής υστέρησης στον ακροδεξιό χώρο

ΜΕΡΟΣ Α'

Μα δεν είναι δυνατόν οι αυτοαποκαλούμενοι "εθνικιστές" να κατασφάζουν την ελληνική γλώσσα και να την τιμούν οι Αριστεροί (που ήταν και κάποτε του δημοτικισμού). Τί σόι εθνικιστής είσαι; Δεν λέω να γράφουμε με πολυτονικό και λάθη κάνουμε όλοι. Κι εγώ δεν ήμουν καλός στην ορθογραφία, αλλά προσπάθησα γιατί δεν δεχόμουν να γράφω ανορθόγραφα. Αυτή όμως η κακοποίηση παραπάει και πρέπει να υπερασπιστούμε την ελληνική γλώσσα. Το ότι κάποιον δεν τον νοιάζει πως γράφει, σημαίνει ότι δεν τον νοιάζουν πολλά ουσιαστικά πράγματα. Αυτοί οι άνθρωποι της ακροδεξιάς έχουν μάθει πάντα απλά να αντιδρούν στην αριστερά.
Δεν είχαν ποτέ διάθεση συστηματικής εργασίας για να διαμορφώσουν κουλτούρα και να αλλάξουν την κοινωνία. Ούτε τον εαυτό τους. Νίκησαν για παράδειγμα οι εθνικιστές στον συμμοριτοπόλεμο, σώθηκε η Ελλάδα, ωραία, αλλά πραγματικός νικητής αναδείχθηκε η Αριστερά. Γιατί; Γιατί η Δεξιά ήταν απλά αντίδραση. Δεν την ενδιέφεραν αυτά που θεωρούσαν ασήμαντα.
Κάποιοι άλλοι όμως δεν τα θεωρούσαν... Οι "εθνικιστές" σήμερα θεωρούν ας πούμε άχρηστο να γράψουν στη Μεταπαίδεια. Δεν βλέπουν μάλλον κάποιο άμεσο αντίκτυπο. Ή δεν έχουν την υπομονή. Ή δεν τους κόβει καθόλου για κάτι τέτοιο. Και φυσικά δεν μπορούν να γράψουν κάτι πέρα από μηνύματα στο Facebook. Οι αντιφασίστες όμως κάθονται χρόνια τώρα και εργάζονται μεθοδικά στη Βικιπαίδεια και έχουν δημιουργήσει μία σημαντική γνωσιολογική βάση με τις δικές τους αντιλήψεις. Αυτό ήταν μεγάλη παρέμβαση. Οι εθνικιστές το πολύ πολύ να κάνουν κανέναν βανδαλισμό σε κάποιο άρθρο που διαφωνούν. Δεν έχει λοιπόν νόημα να είσαι μόνο "ΑΝΤΙ" και επιφανειακός.

ΜΕΡΟΣ Β'

Ένα θετικό που έφερε η ανάπτυξη του διαδικτύου, είναι ότι εξώθησε τους ανθρώπους να επικοινωνούν και να εκφράζονται γραπτά. Ένας σπουδαίος λογοτέχνης της εποχής μας είχε πει μάλιστα ότι "Το Internet είναι η εκδίκηση του γραπτού λόγου σε μία εποχή που τον είχε νικήσει η τηλεόραση". Όμως για τους νεοβάρβαρους κατοίκους αυτής της χώρας που ονομάζουμε Ελλάδα (ούτε καν Ελληνόφωνους δεν τολμώ να τους πω), αυτή η εκδίκηση λειτούργησε -ως συνήθως- αντίστροφα, ώστε αυτοί να εκδικηθούν την γλώσσα τους. Με την ανάπτυξη των κοινωνικών δικτύων και κυρίως του Facebook, μεταξύ άλλων ελληνικών φαινομένων, πολλοί "Ζητωπατριώτες" ανακάλυψαν "πεδίον δόξης λαμπρόν" για να εκτονώσουν την καταπιεσμένη τους προσωπικότητα. Αυτή η εκτόνωση... μόνο δημιουργική δεν ήταν.

Παρότι κατηγορούν ότι τα κοινωνικά δίκτυα είναι όργανο των εβραίων και της CIA, η ανάπτυξη της ακροδεξιάς έκφρασης ήρθε κυρίως μέσω του Facebook. Διαχωρίζω βεβαίως και αξιόλογα άτομα, αλλά πολύς κόσμος κακών χαρακτηριστικών που κινείται μεταξύ ΛΑΟΣ, Στόχου, Χούντας, Νέας Δημοκρατίας και Χρυσής Αυγής, "οργιάζει" τα τελευταία 2-3 χρόνια που ανακάλυψε το εν λόγω κοινωνικό δίκτυο. Με αισθητική που είναι ο ορισμός του "Κιτς" (δείγμα και αυτό του όλου επιπέδου τους), μεγάλος αριθμός καταπιεσμένων ακροδεξιών βομβαρδίζει ομάδες και χρήστες κατά ριπάς με τα απωθημένα του.

Μάθανε το Facebook αλλά δεν έχουν κάνει την παραμικρή προσπάθεια να μάθουν ελληνικά! Το αποτέλεσμα είναι μία κατάσταση τραγελαφική. Παρατηρούμε ότι οι περισσότεροι δεν μπορούν να εκφραστούν στοιχειωδώς προφορικά. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούν να σκεφτούν έννοιες πιο δύσκολες από τις στοιχειώδεις. Η έκφρασή τους είναι τόσο φτωχή σε δυνατότητα που θυμίζει καθυστερημένο. Μικρές προτάσεις ακατανόητου ειρμού και χωρίς λογική σύνταξη είναι το πιο συνηθισμένο φαινόμενο. Ας μην μιλήσουμε για την μάστιγα των κεφαλαίων και των "greeklish" που έχει λάβει διαστάσεις επιδημίας. Αυτό το πρόβλημα έκφρασης είναι κατά βάθος πρόβλημα νοητικής υστέρησης. Πόσο μάλλον όταν σήμερα πληθαίνουν τα παιδιά του δημοτικού που αναπτύσσουν πολύ υψηλότερη ευφυΐα από την ηλικία τους. Πολλοί από αυτούς τους "αγανακτισμένους Έλληνες" δεν διαβάζουν, δεν έχουν πλούσιο συναισθηματικό κόσμο. Δεν έχουν ανεπτυγμένη σκέψη. Δεν έχουν στοιχειώδη αισθητική. Δεν έχουν μάθει επίσης να προσπαθούν να διορθώνουν τα ελαττώματά τους αλλά να τα δέχονται! (Πολλές φορές βλέπουμε το "Έτσι είμαι εγώ και σ' όποιον αρέσω".) Πώς είναι δυνατόν άνθρωποι που δεν μπορούν να αλλάξουν τον εαυτό τους, να θέλουν να αλλάξουν την Ελλάδα; !!!

Πολύ σημαντικό ρόλο σε αυτό το φαινόμενο έχει παίξει το σύγχρονο σχολείο του προοδευτικού - μαρξιστικού κράτους.

Αυτοί οι άνθρωποι και δυστυχώς πάρα πολλοί νέοι, είναι παράγωγα αυτού του ΠΑΣΟΚογεννούς συστήματος παιδείας. Ένα σχολείο που παράγει αμόρφωτα και εγωιστικά άτομα, ικανά μόνο να αποστηθίζουν και να ανταγωνίζονται. Η δε ουσιαστική κατάργηση του μαθήματος της έκθεσης έβγαλε παιδιά που δεν μπορούν να σκεφτούν. Θέλουν να αντιδράσουν σε αυτή την κοινωνία, αλλά δυστυχώς είναι ανερμάτιστοι άνθρωποι. Αυτό όμως είναι ένα πολύ μεγάλο ζήτημα για να επεκταθούμε.

Για την σφαγή της ελληνικής γλώσσας, ακούμε διάφορες δικαιολογίες, όπως ότι "δεν είμαι καλός στην ορθογραφία", ότι "δεν γνωρίζω από υπολογιστές", ενώ η καλύτερη είναι ότι "ούτε οι αγωνιστές του 1821 γνώριζαν γράμματα αλλά πολέμησαν τους Τούρκους με μεγάλο πατριωτισμό". Είναι ντροπή να βάζουν τους εαυτούς τους στο ίδιο επίπεδο με τους ανθρώπους του 1821. Τότε οι άνθρωποι ήταν αγράμματοι γιατί δεν υπήρχαν σχολεία! Ο κόσμος ζούσε στα βουνά με κακουχίες! Τα γράμματα διδάσκονταν στα κρυφά και με αιματηρές τιμωρίες. Εν έτη 2012, το να είσαι αγράμματος σημαίνει ότι είσαι ένας άχρηστος γραικύλος και ζώον. Όχι ότι είσαι "λαϊκός άνθρωπος". Ακόμη και ο αμόρφωτος Μακρυγιάννης έγραφε καλύτερα από πολλούς σημερινούς Ελληναράδες. Τα ημερολόγια των αγράμματων αγωνιστών βγάζουν μια θαυμάσια καλαίσθητη ψυχή.

Η έννοια του λαϊκού ανθρώπου δεν ταυτίζεται με τον "παραπληγικό"*. Ο άνθρωπος του Λαού είναι μια ευγενική φυσιογνωμία με μια παλιά παραδοσιακή ευπρέπεια. Και κυρίως με σεβασμό, με μία ταπεινότητα και μετριοφροσύνη. Ίσως αγράμματος αλλά όχι άξεστος. Αυτός ο ανθρώπινος τύπος σήμερα σπανίζει και έχουμε ταυτίσει τον όρο "λαϊκός άνθρωπος" με τον "κάφρο" ολυμπιακάρα, αλβανοτσαμπουκά, αμόρφωτο, χρυσαυγίτη, αναρχικό και τα συναφή. Είναι διαφορά ψυχής, όχι μόρφωσης. Η καλλιέργεια ενός βοσκού που πήρε το όπλο στην επανάσταση είναι πιο βαθιά από ενός τελειόφοιτου σήμερα γραικύλου που δεν έχει τη συναίσθηση να μιλά λιγότερο και πιο συγκρατημένα.

Όσον αφορά τους ακροδεξιούς, μπορεί οι περισσότεροι να είναι το πρότυπο του υποβαλκάνιου παραπληγικού, αλλά αυτοαποκαλούνται με αλόγιστο κομπασμό "Εθνικιστής" ή "Ελληναράς"!!! Ας έχουν "IQ ραδικιού" και επίπεδο δάπεδο. Πάνω απ' όλα "Ζήτω το Έθνος". Ποιό έθνος είναι το ερώτημα τώρα. Με τί περιεχόμενο; Διότι καταντήσαμε να βλέπουμε γλωσσικό πλούτο και ανεπτυγμένη λογοτεχνική, ιδεολογική, πολιτική έκφραση από τον ανθελληνικό μαρξιστικό χώρο, ακόμη και από τους αναρχικούς, ενώ από την "εθνική Δεξιά" έχουμε έναν "εθνικό τσαμπουκά" όχι μόνο άνευ περιεχομένου, αλλά και ντροπιαστικό ως προς την ελληνική γλώσσα. Δεν ξέρουν τι να κάνουν οι αντιφασίστες πια! Να τα σβήνουν ή να τα επιδεικνύουν; Το σίγουρο είναι ότι η ακροδεξιά αναγκάζει τους αντιφασίστες να υπερασπιστούν την ελληνική γλώσσα. Είναι μεγάλο κατόρθωμα αυτό! Σε αυτές τις εκλογές μάλιστα είχαμε την τραυματική εμπειρία να απολαύσουμε ομιλίες και τηλεοπτικές εμφανίσεις τύπου "Καιάδα"... Εν πάση περιπτώσει, δεν έχει νόημα να είναι κανείς Λεβεντόπαιδο και χαζός. Λεβεντόπαιδα μπορεί να είναι και οι πορτιέρηδες και οι οπαδοί. Ο ακτιβιστής που δεν είναι πρόβατο, πρέπει να αντιπροσωπεύει το δίπτυχο "Σκέψη και Δράση". Όχι να είναι τόσο χαζός που να λειτουργεί προβοκατόρικα και εξευτελιστικά. Δεν είναι τυχαίο που ο χώρος της σύγχρονης ακροδεξιάς δεν έχει καταφέρει να βγάλει ούτε ένα σύνθημα σοβαρό.

Για έναν πολιτικό χώρο που υστερεί πνευματικά, ο μόνος δρόμος που έχει διαχρονικά και ανά πάσα χρονική περίοδο, για να κυβερνήσει την χώρα είναι δια της συντριβής των αντιπάλων. Αυτή όμως η ανάγκη συντριβής των αντιπάλων δεν έρχεται ως αποτέλεσμα ενός ιδεολογικού ή έστω πολιτικού κινήματος. Ακόμη και τότε που έχει την μεγάλη συσπείρωση του ελληνικού λαού είναι διότι οι καταστάσεις ήταν οριακά επικίνδυνες για την πατρίδα. Βλέπε 4η Αυγούστου, αντισυμμοριακό αγώνα, 21η Απριλίου, Χρυσαυγιτισμό) Ποτέ δεν κερδίζει ιδεολογικά την κοινωνία, πόσο μάλλον πνευματικά. Αυτού του τύπου οι εθνικές εξάρσεις της εθνικοφροσύνης ήταν πάντα κοινωνική "αντίδραση", δίκαια οπωσδήποτε, αλλά ποτέ δεν υπήρξαν ένα ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ δημιουργικό κίνημα αλλαγής της κοινωνίας όπως συνέβη σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Αν συν τοις άλλοις είναι και ΧΑΖΟΙ στην πολιτική, τότε πάντα θα απορούν γιατί όλοι τους βρίζουν και τους κοροϊδεύουν.

Εδώ και καιρό θεωρώ αναγκαίο να μένουμε μακριά από αυτούς τους χώρους που περιχαρακώνουν και δημιουργούν προβλήματα. Μακριά από τα πρόβατα των κομμάτων. Όχι όμως μακριά από την κοινωνία. Έχουμε πολύ δημιουργική δουλειά να κάνουμε από το μηδέν και χωρίς καθόλου κομματικά χρήματα. Θα την κάνουμε με μεγάλη χαρά, υπομονή και επιμονή. Με τον δικό μας τρόπο όμως, για να διαμορφώσουμε έναν πυρήνα μιας διαφορετικής νεολαίας. Για να παράγουμε αλληλεγγύη, πολιτική, ιδεολογία, μουσική, τέχνη και πολιτισμό. Μια νέα αισθητική. Μια δική μας νέα κουλτούρα απέναντι στην κρίση αξιών της σημερινής Ελλάδας. Ώστε μια μέρα να έχουμε κερδίσει τις εντυπώσεις από ανθρώπους κάθε πολιτικής προέλευσης σε έναν νέο ιδεολογικό πόλο. Να έχουμε κερδίσει τα ποιοτικά στοιχεία της κοινωνίας. Μα πάνω απ' όλα θα προσπαθήσουμε να βρούμε την χαμένη Ελληνικότητα. Και αυτό προϋποθέτει τον πιο δύσκολο πόλεμο που δεν προσπαθεί κανείς. Τον πόλεμο ενάντια στον κακό μας εαυτό.

"Διά να είναι η Φυλή εις το Χάλι που είναι, φανερόν ότι οι τωρινοί Έλληνες είσθε οι χειρότεροι που υπήρξαν ποτέ. "
(Περικλής Γιαννόπουλος, Έκκλησις προς το πανελλήνιον κοινόν, 1907.)

http://www.antistasi.info/