Οι άνθρωποι της Χρυσής Αυγής

 

Πολύς λόγος γίνεται σχετικά με τους ανθρώπους που αποτελούν το κίνημα της Χρυσής Αυγής. Η αλήθεια είναι πως αυτό στελεχώνεται από ανθρώπους όλων των κοινωνικών τάξεων με κοινή συνισταμένη την αγάπη για την Πατρίδα.

Πολλοί αναζητούν να στρέψουν την ενέργειά τους αισθανόμενοι την έντονη πίεση των καιρών και υπακούοντας στο ένστικτό τους, αναζητούν τρόπο να αλλάξουν αυτό που δεν μπορούν πλέον να ανεχτούν. Ωστόσο, για να αλλάξεις κάτι πρέπει να το έχεις ζήσει, να το κατανοείς και στη συνέχεια να μηχανευτείς τρόπους ώστε να μπορέσεις να φτάσεις στην επιθυμητή αλλαγή. Εδώ βρίσκεται και η ειδοποιός διαφορά των Εθνικιστών της Χρυσής Αυγής. Δεν επιζητούν απλά την αλλαγή, δεν θέλουν να έρθουν στα πράγματα για να πάρουν ένα κομμάτι από την «πίτα».
Δεν θέλουμε να γίνουμε ένα αστικό κόμμα που θα συνδιαλέγεται με σοβαροφάνεια με το σάπιο πολιτικό κατεστημένο. Το πολιτικό φάσμα άλλωστε βρίθει από τέτοια μορφώματα-τέλματα, επιδοτούμενους ψευτοεπαναστάστες, «πατριώται» λακέδες, τσιράκια και λοιπά έκφυλα εκτρώματα. Αν κάποιος πιστεύει πως ο λόγος που η Χρυσή Αυγή ρίχνεται στην πολιτική μάχη είναι για να συμβιβαστεί με τα εκλογικά ποσοστά που θα σημειώσει είναι βαθιά γελασμένος.
Η ιδεολογία μας είναι ξεκάθαρη και επαναστατική. Καλύπτει όλο το φάσμα των θεμάτων και έχει θέσεις για όλα τα προβλήματα της πατρίδας, τόσο σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, όσο και σε εκπαιδευτικό και πολιτισμικό. Ολοκληρωμένες προτάσεις, χωρίς μισόλογα και ψιλά γράμματα, με μέτρα για την αντιμετώπιση των ζητημάτων που ταλανίζουν τη χώρα, όχι ex officio αλλά in vivo. Προτάσεις όχι από αχυρανθρώπους με ξύλινη γλώσσα και δημοφιλή τσιτάτα, που διαμένουν σε πανάκριβες βίλες φρουρούμενοι από τους προσωπικούς τους στρατούς που ΕΣΥ πληρώνεις, αλλά από ανθρώπους που ζουν δίπλα σου, που γνωρίζουν το πρόβλημά σου, όχι επειδή το διάβασαν σε μια έρευνα ή το πληροφορήθηκαν από τα καθεστωτικά media, αλλά επειδή ήταν εκεί όταν ο λαθρομετανάστης επιτέθηκε στη γειτονιά σου, όταν ο πραιτοριανός του συστήματος έσπασε την Εκκλησία σου και σε συνέλαβε άδικα, όταν ο εργοδότης σου αυθαίρετα σε απέλυσε. Είναι αυτός που χειροκρότησες στις στρατιωτικές παρελάσεις επειδή παρέλασε φορώντας τον πράσινο μπερέ, είναι αυτός που έκαψε το βιβλίο-έκτρωμα της Ρεπούση, αυτός που κρατάει τη σημαία ψηλά και δεν παραδίνεται.
Ο αγώνας μας έχει αξία και αυτή την έχει προσλάβει από όλους εσάς που καθημερινά δίνεται την προσωπική σας μάχη. Κάθε μέρα είναι χειρότερη από την προηγούμενη, τόσο για τον τόπο όσο και για τον καθένα ξεχωριστά. Δυο λύσεις προβάλλουν ξεκάθαρα: ή θα συνεχίσεις να κάνεις ότι έκανες μέχρι σήμερα, ελπίζοντας ότι το τείχος θα πέσει με τη ματιά σου ή θα πράξεις το αυτονόητο, θα αρπάξεις το σφυρί και θα αρχίσεις να γκρεμίζεις το εμπόδιο που δε σε αφήνει να περάσεις σε ένα καλύτερο αύριο για σένα και τα παιδιά σου.

Νίκος Λεμοντζής

http://xryshaygh.wordpress.com/