ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ

Ήταν κατά την περίοδο διακυβέρνησης του «εκσυγχρονιστή» Σημίτη, όπου η είσοδος στην ΟΝΕ και το ευρώ είχε χαρακτηριστεί από τους δημοσιολόγους και πολιτικούς ως «η νέα μεγάλη ιδέα του Έθνους». Στις πρώτες μέρες του Μαρτίου, πριν από δέκα χρόνια (το 2002), «ενταφιαζόταν»  το εθνικό μας νόμισμα (καταργούμενο και τυπικά), και μπαίναμε στην εποχή του ευρώ. Μια εποχή, όπου σύμφωνα με τα παπαγαλάκια του πολιτικού, κοινωνικού και οικονομικού κατεστημένου, ανοίγονταν «νέοι ευοίωνοι ορίζοντες πολλαπλής ανάπτυξης» για την Πατρίδα μας. Αυτή η στρεβλή «νέα μεγάλη ιδέα» έγινε πράξη από τότε, και τώρα οι εμπνευστές της την βλέπουν να βουλιάζει στο τέλμα της οικονομικής κρίσης, της αποικιοποίησης της χώρας, του ξεπουλήματος  της δημόσιας περιουσίας, της «κινεζοποίησης» των Ελλήνων εργαζομένων και ανέργων και φυσικά στην μετατροπή της Ελλάδας σε «σκουπιδότοπο» της Ευρώπης, με την συνεχή και ανεξέλεγκτη εισβολή ασιατών και αφρικανών λαθρομεταναστών.

Πάρα ταύτα, οι ίδιοι δημοσιολόγοι και πολιτικοί, προσπαθούν να δημιουργήσουν μια παραλλαγή αυτής της «νέας μεγάλης ιδέας», αμυντικού τύπου αυτήν την φορά. Εκεί που πριν έταζαν «λαγούς με πετραχήλια», που υπόσχονταν ότι η ένταξη στην ΟΝΕ και το ευρώ θα οδηγούσε σε «πραγματική σύγκλιση» με τις ευρωπαϊκές χώρες του ανεπτυγμένου καπιταλισμού, κοροϊδεύοντας ασύστολα (για μια, ακόμη, φορά) τον Ελληνικό Λαό, τώρα λένε πως «εθνικός στόχος» είναι η αποφυγή της χρεοκοπίας και η παραμονή στο ευρώ. Γιατί, όπως υποστηρίζουν, μπορεί η «πραγματική σύγκλιση» με τα μεγάλα μεροκάματα να μην ήρθε ποτέ, όμως η έξοδος από την ευρωζώνη θα μετέτρεπε, εν μια νυκτί, όλους τους εργαζόμενους σε απελπισμένους, εξαθλιωμένους και ρακένδυτους ζητιάνους. Η στρατηγική του τρόμου και της παραπληροφόρησης, σε όλο της το μεγαλείο… Έχουν, βέβαια, μεγάλη αβάντα οι φορείς της «νέας μεγάλης ιδέας» από τους υποτιθέμενους πολιτικούς τους αντιπάλους, οι οποίοι κινούνται στο ίδιο έδαφος πολιτικολογίας (καπιταλισμός-ΕΕ-ευρώ), εγκλωβίζουν τον Λαό στο ψευτοδίλημμα «ευρώ ή δραχμή» και προωθούν δήθεν ρεαλιστικές διαχειριστικές προτάσεις.

Και οι δύο πλευρές έχουν ανάγκη από πολύπλοκα-δαιδαλώδη παραμύθια, τα οποία είτε θα τρομοκρατούν είτε θα αποκοιμίζουν τον Λαό. Ανάγκη «αφηγήσεων», όπως αποκαλούνται τα ιδεολογικά παραμύθια στην γλώσσα των, από καθέδρας, κοινωνιολόγων. Ο Βενιζέλος, λόγω και ακαδημαϊκής προέλευσης, αναδεικνύεται σε πρωτομάστορα της φιλομνημονιακής «αφήγησης» από την μια πλευρά, ενώ η άλλη πλευρά ακόμη δεν έχει βρει έναν εξίσου  ικανό εκπρόσωπο, που να μπορέσει να σηκώσει στις πλάτες του την δική της «αφήγηση», γι’ αυτό και η φιλολογία της περιορίζεται σε χαμηλό βεληνεκές, σε Τσίπρες και Καζάκηδες. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι ακόμη και σε συμπατριώτες μας, που ενώ υποτίθεται πως έχουν σφόδρα αρνητική διάθεση απέναντι στο μνημόνιο, τους ξεφεύγουν κουβέντες του τύπου: «Ναι, αλλά αν δεν ψηφιστούν (και) αυτά τα μέτρα, μήπως όντως χρεοκοπήσουμε;», «Μήπως χαθούν οι καταθέσεις μου στην τράπεζα;», «και αν πράγματι υπάρχει τρομερή έλλειψη τροφίμων, φαρμάκων και βενζίνης;» κ.τ.λ.

Τα χαρακτηριστικά αυτά παραδείγματα, όπως και πολλά άλλα, αποδεικνύουν, αν μη τι άλλο, τον φόβο, την δυσπιστία και την σύγχυση που έχει καλλιεργήσει ενδόμυχα, στις ψυχές των Ελλήνων, το καθεστώς της εθνικής και κοινωνικής υποτέλειας. Αποδεικνύει, όμως, και κάτι άλλο, πολύ σημαντικό: ότι το σύστημα δεν έχει μόνο την οικονομική δύναμη και την πολιτική εξουσία, όπως αυτή εκφράζεται από το αντεθνικό κράτος, τους θεσμούς του και την λειτουργία τους. Έχει και την  ιδεολογική εξουσία, που το βοηθάει, τα μέγιστα, στην εξασφάλιση της πολιτικής ηγεμονίας. Οι «διανοούμενοι» και οι πιο μορφωμένοι, από τους καθεστωτικούς πολιτικούς, παράγουν τέτοιου είδους «αφηγήσεις», τα στημένα ΜΜΕ τις εκλαϊκεύουν και με πλύση εγκεφάλου προσπαθούν να τις σφηνώσουν στα μυαλά των απληροφόρητων  και βαθιά νυχτωμένων ανθρώπων, ενώ τα πολιτικά κόμματα, τα οποία εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κατεστημένου, μετατρέπουν αυτά τα αφηγηματικά παραμύθια σε υλική δύναμη, σε δύναμη ενσωμάτωσης των Ελλήνων στην λογική διαχείρισης του συστήματος.

Όμως, το Έθνος μας και ο Λαός αυτός που, ουκ ολίγες φορές,  καθίσταται έρμαιο στις αδηφάγες ορέξεις των απάτριδων εξουσιαστών του, δεν χρειάζεται «αφηγήσεις», δηλαδή πολιτικά παραμύθια και φθηνά ιδεολογήματα, τα οποία παράγουν ψευδείς συνειδήσεις. Δεν χρειάζεται, επίσης, γιαλαντζί αντιμνημονιακούς, τους οποίους το κύριο συστατικό που τους χαρακτηρίζει είναι ο ανθελληνισμός και ο διεθνισμός (οι πάσης φύσεως αριστεροί), η διατριβή στην κωλοτούμπα (ΝΔ, ΛΑΟΣ) και η αστείρευτη φαιδρότητα (π.χ. Τράγκας). Εκείνο που χρειάζεται είναι ένα Ασυμβίβαστο και Επαναστατικό Εθνικό Λαϊκό Κίνημα, το οποίο θα δώσει στον αντιμνημονιακό αγώνα το ουσιαστικό περιεχόμενο, που πρέπει να το χαρακτηρίζει και να το οδηγεί προς την επίτευξη του πραγματικού του σκοπού και στόχου: δηλαδή, την Αληθινή Απελευθέρωση της Πατρίδας από τις δαγκάνες των διεθνών τοκογλύφων, την Κοινωνική Δικαιοσύνη και την Λαϊκή Ευημερία, ως αποτέλεσμα μιας οικονομικής πολιτικής, η οποία θα παράγει ένα Σοσιαλιστικό Κράτος ενός Υψηλότερου Πολιτισμού, την εκμηδένιση της συμμορίας των συστημικών πολιτικών κομμάτων, που εξυπηρετούν μέχρι τώρα τα συμφέροντα του ανθελληνικού καθεστώτος, την Δημιουργία μιας Νέας Πολιτείας, που θα έχει την πλήρη Ιδεολογική και Πολιτική Εξουσία και θα χρησιμοποιεί την οικονομική δύναμη προς όφελος της Πατρίδας και του Λαού και ενάντια στα σκοτεινά κεφαλαιοκρατικά συμφέροντα. Και το σημαντικότερο: όλα αυτά δεν θα αποτελούν «αφηγήσεις» και άλλοθι για την δημιουργία ψευδών συνειδήσεων. Αντιθέτως, θα αποτελούν το τελικό επιστέγασμα μιας σειράς ουσιαστικών αγώνων, που η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, εδώ και πολλά χρόνια, δίνει. Επειδή, λοιπόν, ο εχθρός δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με «γιουρούσια ατάκτων», όση καλή θέληση και αν διαθέτουν, πρέπει να υπάρξει ένας οργανωμένος «Πολιτικός Στρατός», που ξέρει τι θέλει και πώς να το κατακτήσει. Μόνο η πολιτική οργάνωση και ο ανάλογος ακτιβισμός, μέσα από τις Τάξεις της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, μπορεί να διαλύσει τα σύννεφα των αμφιβολιών, που έντεχνα καλλιεργούνται στον Ελληνικό Λαό και να οδηγήσει στην Ιδεολογική Εξουσία και την Πολιτική Ηγεμονία, ενάντια  στις καθεστωτικές θεωρίες και τις κάθε είδους αποπροσανατολιστικές «αφηγήσεις». ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ

http://xryshaygh.wordpress.com/