Πολλοί ήταν οι διαδηλωτές που τον τελευταίο καιρό φώναζαν συνθήματα περί Αργεντινής, που ζωγράφιζαν ελικόπτερα στα πανώ τους και γενικότερα εμπνέονταν από το παράδειγμα της χώρας αυτής της Λατινικής Αμερικής, την οποίας ο λαός μέσα σε μία νύχτα κατάφερε να ξεφορτωθεί ένα κομμάτι της πολιτικής διαφθοράς που την μάστιζε.
Δυστυχώς όμως η Ελλάδα δεν θα γίνει ποτέ Αργεντινή. Όχι γιατί δεν υπάρχουν οι ίδιες συνθήκες, όχι γιατί δεν πεινάει ο κόσμος. Όχι γιατί θα το εμποδίσουν οι φανταστικές ταξιαρχίες της eurogendfor (παρόλο που πρέπει να είναι εξαιρετικά κομμάντο για να καταφέρουν να κρατούν κρυμμένη μια ταξιαρχία, δηλαδή 8.000 άτομα). Αλλά για έναν πολύ απλό λόγο. Ότι στην Ελλάδα υπάρχουν τα καθεστωτικά αναχώματα, που ανακόπτουν κάθε λαϊκή αντίδραση. Τα είδαμε χτες να δουλεύουν στην πλατεία Συντάγματος. Όταν ΠΑΜΕ και αναρχικοί έσπαζαν ο ένας τα κεφάλια του άλλου, κυνηγιόντουσαν πέρα δώθε, σε συνεννόηση όπως αποδεικνύεται με τις δυνάμεις της αστυνομίας. Οι δε ΠΑΜίτες επισήμως, οι δε αναρχικοί μέσω υπογείων διαδρομών όπως πάντα. Και θεατές γύρω τους, εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων. Των οποίων η οργή και το πάθος εξατμιζόταν καθώς παρακολουθούσαν τις "επαναστατικές πρωτοπορίες" της "εξέγερσης" να χτυπιούνται μεταξύ τους, ανταγωνιζόμενοι για το ποιός θα αστράψει περισσότερο στα φλάς των δημοσιογράφων και διώχνοντας με όποιον τρόπο μπορούσαν τον μέσο Έλληνα, ο οποίος είναι αυτός που τελικά θα μπορούσε να διώξει την κυβέρνηση.
Η Ελλάδα δεν θα γίνει ποτέ Αργεντινή. Δεν θα γίνει γιατί δεν έχει πολίτες. Δεν θα γίνει γιατί το μαντρί των Εξαρχείων, με το μαντρί του Περισσού κοιτάζουν ένα και μόνο πράγμα. Το πώς θα αντλήσουν πολιτική υπεραξία. Όπως το ίδιο κάνουν και τα υπόλοιπα μαντριά της χώρας. Τα καραγκιοζιλίκια γύρω από τον θάνατο του άτυχου οικοδόμου το αποδεικνύουν. Το άσχημο στην περίπτωση αυτή είναι ότι ο θάνατός του ήταν ανώφελος. Πιστεύω ότι αν τον ρωτούσε κανείς αν θα θυσιαζόταν για την επάνάσταση, θα απαντούσε ναι. Όπως θα απαντούσε και ένα μεγάλο ποσοστό των κουκουλοφόρων. Όπως θα απαντούσε και ένα μεγάλο ποσοστό των ΠΑΜιτών.
Ούτε οι κουκουλοφόροι όμως, ούτε οι ΠΑΜίτες μπορούν να κάνουν την επανάσταση. Γιατί έχουν συνδέσει την ύπαρξή τους ως ομάδα, με μια δράκα συγκεκριμένων ιδεολογικο-πολιτικών συμφερόντων. Και αδυνατούν να δουλέψουν υπέρ της κοινωνίας. Το καλό του κόμματος, το καλό του κινήματος πάνω από όλα. Πρόκειται για μια ομάδα δυνητικά εξουσιαστών που θέλουν να ανατρέψουν το καθεστώς για να γίνουν χαλίφηδες στην θέση του χαλίφη. Το έχουν αποδείξει. Και γι' αυτό αδυνατούν να εγείρουν και να πείσουν τους Έλληνες. Ο ρόλος της "επαναστατικής" τους "πρωτοπορίας" είναι να διασφαλίζουν ότι δεν θα δημιουργηθεί ποτέ επαναστατική μάζα. Και κρίνοντας από τα χτεσινά, δεν μπορούμε παρά να αποδεχθούμε ότι είναι ... επιτυχημένοι.
Ο υπερεπαναστατισμός τους σπρώχνει τον λαό προς έναν συντηρητισμό, με την κακή του έννοια, καθώς συντηρεί το καθεστώς. Το οποίο καθεστώς με τα κακά του - ας μιλήσουμε ειλικρινά - αποτελεί για τον μέσο Έλληνα καλύτερη επιλογή από το να είναι η ζωή του στην διάθεση του κάθε "βετεράνου κομμουνιστή" ή στην διάθεση των "πολιτοφυλακών" των Εξαρχείων. Το νοιώθει αυτό ο Έλληνας πολίτης. Γι' αυτό αρνείται να συγκρουστεί σκληρά με το πολιτικό κατεστημένο. Γνωρίζει ότι όσο τυραννικό και αν είναι το σημερινό πολίτευμα, είναι προτιμότερο από το να λάβει στα χέρια του την εξουσία ο ζηλωτής του ΚΚΕ ή ο μπάμπης ο σουγιάς από τα Εξάρχεια.
Γι' αυτό η Ελλάδα δεν θα γίνει ποτέ Αργεντινή. Γιατί οι ίδιοι οι "επαναστάτες" της σκοτώνουν την επαναστατική προοπτική. Κανείς από αυτούς δεν έχει κοινωνικό όραμα και ενωτική συμπεριφορά. Υπέρ πάντων ο μικροκοσμός τους. Συμπερασματικά δεν θα γίνει Αργεντινή γιατί δεν έχει επαναστάτες ποιότητας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου