Η έννοια της παγκοσμιοποίησης και ο φυλετικός - εθνικός πολιτισμός
Παγκοσμιοποίηση. Μια λέξη από μόνη της κυρίαρχη. Τι σημαίνει; Με απλά λόγια, το να δίνεις σε κάτι ευρύτητα παγκόσμια. Μέσω της εμβέλειας αυτού του κάτι σε όλο τον κόσμο; Όχι φυσικά. Εδώ ξεκινά η πρώτη ριζική διαφορά της κουλτούρας που καλλιεργούν οι εθνικοί πολιτισμοί από τον πολιτισμό της παγκοσμιοποίησης. Οι εθνικοί πολιτισμοί έχουν περιθώριο να "λάμψουν" και σε άλλους κόσμους, έχουν τη δύναμη να ακτινοβολήσουν μέσω της ισχύος τους. Η κουλτούρα της παγκοσμιοποίησης επιβάλλεται συνειδητά, με σκοπό όχι την εξωστρέφεια, αλλά την πολιτισμική εσωστρέφεια, τη μονομορφοποίηση και εν τέλει τη στασιμότητα.
Ποιες είναι οι διαστάσεις της Παγκοσμιοποίησης; Πολλές σίγουρα. Αναρίθμητες, ειδικά σήμερα, που τα μηνύματά της μας κατακλύζουν καθημερινά. Πιο εμφανείς σε εμάς είναι οι διαστάσεις της στην οικονομία, όμως απλώνεται και στον πολιτισμό, στην παιδεία, στη διατροφή, στην κοινωνία, στην ιστορία, στις τέχνες και τις επιστήμες, στην ηθική, στις παραδόσεις, στην επικοινωνία, στην τεχνολογία, στο περιβάλλον... Η σύσταση ενός παγκόσμιου πολιτισμού, μιας παντοδύναμης νέου τύπου αυτοκρατορίας - κοσμοκρατορίας συμπαρασύρει στο πέρασμά της όσα έχτιζαν για αιώνες ολόκληρους οι λαοί, όσα τους ένωναν και όσα αποτελούσαν σημεία αναφοράς στην πορεία τους. Μια ομοιογενής παγκόσμια αγορά προϊόντων (μεταξύ τους και ο άνθρωπος) και υπηρεσιών είναι μπροστά μας...
Με την παγκοσμιοποίηση καταργούνται στην πράξη τα σύνορα και προσέξτε, όχι τα κρατικά σύνορα. Αυτά συνεχίζουν εν πολλοίς να υπάρχουν, αφού τα κράτη μετατρέπονται σε καταπιεστικά μορφώματα που αναλαμβάνουν το έργο της ισοπέδωσης των ανθρώπων. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να προσέξουμε και υπό αυτή την έννοια το κράτος, μπορεί να υπηρετεί και να αξιοποιεί την Παγκοσμιοποίηση. Επομένως, ίσως τα σύνορα - με τη στενή γεωγραφική σημασία - να μην καταργηθούν ποτέ. Αντίθετα, εκείνα που καταργούνται, είναι τα σύνορα που έχουν να κάνουν με τις αξίες, τις ανθρώπινες σχέσεις, τους βαθύτερους συνεκτικούς δεσμούς που δίνουν νόημα στην ύπαρξη των ανθρώπων. Με το επίσημο πολιτικό σκηνικό να οργανώνεται σε εθνική - κρατική βάση και το αντίστοιχο οικονομικό σε διεθνή, ενισχύεται η πεποίθηση ότι οι δομές του κράτους, με όλα τα παρεπόμενα (εξουσίες, οργανισμοί, κόμματα, φορείς, ΜΜΕ κλπ) αποτελούν τα μέσα με τα οποία η Παγκοσμιοποίηση "μιλάει" στους ανθρώπους και αναπτύσσει το καταστροφικό της έργο.
Το παράδειγμα στην Πατρίδα μας απλά οδυνηρό. Υπερεθνικοί οργανισμοί άπλωσαν τα τελευταία χρόνια τα δίχτυα τους, όχι για να προσφέρουν ένα μηχανισμό στήριξης για να σώσουν τη χώρα, όπως αρέσκονται να λένε, αλλά γιατί οι επιταγές της Παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης επιτάσσουν αυτό ακριβώς. Την οικονομική και παράλληλα κοινωνική υποδούλωση των ελεύθερων Εθνών και ανθρώπων. Το τρίπτυχο Οικονομία - Τεχνολογία - Πολιτισμός, γύρω από το οποίο κινούνται τα μεγάλα αφεντικά, οι εντολείς της Παγκοσμιοποίησης, δεν αφήνει πολλά περιθώρια για ουσιαστική αναπνοή, αφού οι τρεις αυτές έννοιες καθορίζουν την καθημερινότητά μας πλέον. Και ο στόχος; Η οικονομική και πολιτισμική σύγκλιση του πλανήτη, μέσω της χειραγώγησης του αναλώσιμου πλέον πληθυσμού.
(συνεχίζεται...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου