Η κρίση και το Εθνικιστικό Κίνημα.

Την προηγούμενη βδομάδα, διάβασα -στην Ελευθεροτυπία- ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο αριστερού δόκτωρος (μην απορείτε, υπάρχουν και τέτοιοι). Το άρθρο είχε τον τίτλο: «Ακροδεξιά και φασιστικά φαινόμενα σε περίοδο κρίσης και η ιστορική ευθύνη του συνόλου της αριστεράς».

Ο δόκτωρ, κατ’ αρχάς εξηγούσε πως από την κρίση μπορεί να ενισχυθεί το εθνικιστικό κίνημα. Για να τον παρακολουθήσουμε: «Η άνοδος ακροδεξιών και φασιστικών ιδεών, πρακτικών και σχημάτων εμφανίζεται ιστορικά σε περιόδους κρίσης και συνήθως οικονομικής κρίσης… Σε συνθήκες άλλου είδους κρίσης, οι μικρομεσαίες κοινωνικές ομάδες θα οδηγούνταν σε προλεταριοποίηση. Στη σημερινή όμως κρίση οδηγούνται σε δραματικά αυξανόμενη ανεργία και εξαθλίωση. Σε τέτοιες συνθήκες, αυτές οι μικρομεσαίες κοινωνικές ομάδες αποτελούν πρώτης τάξης πελατεία για ακροδεξιές και εθνικοσοσιαλιστικές ιδέες…». Μέχρι δω καλά τα πάει.


Η λαϊκή αγανάκτηση οδηγεί στον εθνικισμό.
Παρακάτω, ο δόκτωρ αναφέρεται στις εκλογές (μάλλον έχει υπόψη του το εκλογικό αποτέλεσμα των Αθηνών – και όχι μόνον) και στις δημοσκοπήσεις και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είναι πολύ πιθανό η αγανάκτηση του κόσμου να εκφραστεί από το εθνικιστικό κίνημα: «Όλες οι πρόσφατες κάθε είδους εκλογές και όλες ανεξαιρέτως οι δημοσκοπήσεις αποδεικνύουν ότι η συντριπτική κοινωνική πλειοψηφία δεν θεωρεί ότι μπορεί να εκπροσωπηθεί πολιτικά ούτε από τα κόμματα του κάθε είδους νεοφιλελευθερισμού, αλλά ούτε και από κάθε μια από τις 35 και πλέον οργανώσεις της αριστεράς και της οικολογίας (ζητώ προκαταβολικά συγνώμη αν κάνω λάθος στον αριθμό, αλλά χάθηκα στο μέτρημα). Η αποφυγή του ενδεχόμενου να συνεχίσει να απέχει η κοινωνική πλειοψηφία και άρα να αποφασίζει η μειοψηφία, αλλά και του ενδεχόμενου (καθόλου απίθανου ιστορικά και κοινωνιολογικά) να εκφρασθεί από ακροδεξιές και φασιστικές λύσεις…».


Ο «φασιστικός κίνδυνος».
Τέλος, ο δόκτωρ μιλάει ευθέως για «φασιστικό κίνδυνο» και προτείνει ένωση της αριστεράς για την αντιμετώπισή του: «Οι συνθήκες κρίσης ευνοούν την ιδεολογικοπολιτική συγκρότηση και τη δημιουργία μιας μεγάλης «από τα κάτω» συμμαχίας πολιτών της ευρύτερης αριστεράς, της οικολογίας και των κοινωνικών κινημάτων, που ξεπερνώντας τις υπάρχουσες αγκυλώσεις και δομές, θα αντιμετωπίσει τόσο το νεοφιλελευθερισμό όσο και το φασιστικό κίνδυνο…».
Συμπερασματικά, μπορούμε να πούμε τα εξής: Είναι η πρώτη φορά από το 1974 μέχρι σήμερα που γίνεται λόγος για «φασιστικό κίνδυνο» (χωρίς να εννοείται ενδεχόμενο κίνημα του στρατού, όπως τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια). Ο δε δόκτωρ κάτι ξέρει παραπάνω, (προφανώς από τα πραγματικά αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων κι όχι από τις «σούπες» που δημοσιεύονται) γι’ αυτό επισημαίνει τον «κίνδυνο». Είναι αυτό που κρύβουν επιμελώς όλοι: η Χρυσή Αυγή αποτελεί ήδη τη μόνη αξιόπιστη διέξοδο για έναν μεγάλο αριθμό Ελλήνων, ο αριθμός των οποίων αυξάνεται αλματωδώς! Προσπαθούν να το κρύψουν με την συνομωσία της σιωπής, αλλά δεν τους βγαίνει με τίποτα. Το πολύ-πολύ να περιορίσουν το εύρος του την πρώτη φορά (αντί να πάρουμε 6-7%, να πάρουμε 4-5%). Μετά όμως;

ΑΝΤΙΟΧΟΣ

http://xryshaygh.wordpress.com/