«Το σύστημα έχει πανικοβληθεί από την άνοδο του ΑΛΗΘΙΝΟΥ Εθνικιστικού Κινήματος και επιστρατεύει όλες του τις δυνάμεις της για να την αποτρέψει. Νομοσχέδια ετοιμάζονται, κρατικοί και παρακρατικοί μηχανισμοί συνεχίζουν το βρώμικο τους παιχνίδι…»
Τις τελευταίες δεκαετίες ουδέποτε είχαμε ταυτόχρονη κινητοποίηση όλων των μηχανισμών του κράτους για να αντιμετωπιστεί μια απειλή. Κι όταν λέμε απειλή δεν εννοούμε κάποιον εξωτερικό εχθρό που αποτελεί κίνδυνο για τα εθνικά συμφέροντα, αλλά έναν “εσωτερικό” εχθρό που αποτελεί εμπόδιο για το ίδιο το σύστημα και τους υπηρέτες του. Αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό εάν εξετάσουμε τις παραμέτρους του πολέμου που έχουν κηρύξει εναντίον της Χρυσής Αυγής, από την αρχή της ιδρύσεως της μέχρι σήμερα. Ενώ σε άλλα θέματα, θέματα που έχουν να κάνουν με την επιβίωση της Ελλάδος (εθνικά-αμυντικά θέματα κλπ) παρατηρείται μια χαλαρή στάση, εάν όχι συνειδητά προδοτική, σε άλλα θέματα παρατηρούμε μια αυστηρότητα και μια καθολική εναρμόνιση όλων των κρατικών και παρακρατικών φορέων για την αντιμετώπιση του “προβλήματος”.
Προς άρση κάθε παρεξηγήσεως το παρόν άρθρο δεν έχει απολογητικό χαρακτήρα, αλλά ούτε κι εκφράζει παράπονα για την μεταχείριση που δεχόμαστε. Αντιθέτως αυτή η μεταχείριση είναι που μας κάνει ξεχωριστούς κι έχουμε την Τιμή να δηλώνουμε ότι την αποδεχόμαστε ως απόλυτα φυσιολογική. Αλλά πέρα απ’ αυτό καλό θα ήταν να εξετάσουμε το ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός του συστήματος και ποιοι είναι αυτοί που προσπαθούν με κάθε τρόπο -κυριολεκτικά- να βγάλουν έξω από το παιχνίδι την Χρυσή Αυγή.
Ξεκινάμε λοιπόν με έναν δανεικό όρο, τα “αναχώματα”. Είχαμε “πολιτικά αναχώματα”, δυνάμεις δηλαδή και συνασπισμούς ετερόκλητων στοιχείων με σκοπό την αποδυνάμωση της Χρυσής Αυγής και την εξουδετέρωση της απήχησης της στο λαό. Έτσι κατά καιρούς γίναμε μάρτυρες ενώσεων κομμάτων και πολιτικών που έπαιξαν άριστα το ρόλο της δικλείδας ασφαλείας, αφού στην ουσία συγκέντρωσαν την αγανάκτηση και την απαξίωση του κόσμου για το πολιτικό σύστημα και με την πάροδο του χρόνου την πούλησαν στην εξουσία για κάποιο αντάλλαγμα. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα από την υπόθεση ΛΑΟΣ δεν υπάρχει και πως μπορεί να είναι διαφορετικά, όταν δια στόματος του ιδίου του προέδρου του λέχθηκε ότι εάν δεν υπήρχε το ΛΑΟΣ θα είχαμε σήμερα στην Ελλάδα ένα αληθινό εθνικιστικό Κίνημα. Η αναφορά του είναι σαφής, όπως σαφής είναι και ο ρόλος του.
Το “πολιτικό ανάχωμα” λοιπόν που ονομάζεται ΛΑΟΣ σήμερα πνέει τα λοίσθια κι ως εκ τούτου καθίσταται ένα στρατηγικό παθητικό για το σύστημα. Το να συντηρήσει κάτι που όπως όλα δείχνουν αποσυντίθεται είναι και δαπανηρό και ανώφελο κι από ένα σημείο και μετά εξόφθαλμο. Εξάλλου, όσους “τόκους” είχε να πληρώσει ο Καρατζαφέρης στο σύστημα τους πλήρωσε και με το παραπάνω. Δεν άφησε καμία αντιρατσιστική γιορτή που να μην παρέστη κάποιος εκπρόσωπος του ΛΑΟΣ, κατά καιρούς έχει δηλώσει τη συμπαράσταση του πότε στη ΝΔ και πότε στο ΠΑΣΟΚ και το σημαντικότερο όλων, τάχθηκε υπέρ του ΔΝΤ. Επομένως το κεφάλαιο αυτό αρχίζει και κλείνει, μόνο που ο ρόλος του ως προς το δεύτερο στοιχείο παρέμεινε ανεκπλήρωτος: να αποδυναμώσει τη Χρυσή Αυγή.
Εδώ λοιπόν έρχεται η ώρα των υπόλοιπων αναχωμάτων: των νομικών. Αυτά που δεν μπορούν να κάνουν οι πολιτικοί με τις συμφωνίες κάτω από το τραπέζι θα τα κάνουν φανερά οι δικαστικοί, συν το γεγονός ότι θα έχουν την εξουσιοδότηση να το κάνουν, αφού τώρα ξαφνικά κάποιοι θυμήθηκαν το Σύνταγμα και τους Νόμους. Κι όλα αυτά μόνο και μόνο επειδή η Χρυσή Αυγή εδραιώνει τη δύναμη της εκλογικά με αποκορύφωμα την εκλογή δημοτικού συμβούλου στο Δήμο Αθηναίων. Δώστε προσοχή στη λέξη “εξουσιοδότηση” γιατί τα δικαστήρια πολλές φορές ενήργησαν κατά τρόπο ύποπτο και παράνομο, αφού για αστείες κατηγορίες (στην πλειοψηφία ανυπόστατες) εξάντλησαν την αυστηρότητα τους, μη τηρώντας τις βασικές αρχές του Δικαίου. Μόνο που ο ρόλος τους δε σταματάει εδώ. Δεν είναι μόνο η ποινικοποίηση του εθνικισμού που τους μέλλει, αλλά και η ταυτόχρονη εξιλέωση και αποποινικοποίηση της αριστεράς, κάτι για το οποίο πιστεύω ότι δε χρειάζεται να παραθέσουμε πολλά παραδείγματα, αρκεί να αναφέρουμε ότι οι δράστες αριστερών οργανώσεων που έχουν συλληφθεί για δεκάδες δολοφονίες και βομβιστικές επιθέσεις είναι σήμερα ελεύθεροι. Πέρα από αυτά τα δύο κραυγαλέα ζητήματα υπάρχουν κι εκατοντάδες άλλα μικρότερης σημασίας. Ο αποκλεισμός, η στρεβλή απεικόνιση του Κινήματος στις οθόνες, η παραφιλολογία και η δαιμονοποίηση από τα ΜΜΕ είναι ο απαράβατος κανόνας της πολυφωνικής μας δημοκρατίας, στα πλαίσια της οποίας ποτέ δε μας δόθηκε η δυνατότητα αντιλόγου.
Επομένως γίνεται αντιληπτό ότι το σύστημα έχει πανικοβληθεί από την άνοδο της Χρυσής Αυγής και επιστρατεύει όλες τις δυνάμεις της για να την αποτρέψει. Κρατικοί και παρακρατικοί συνεχίζουν το βρόμικο τους παιχνίδι, νομίζοντας ότι με διάφορα τεχνάσματα θα καταφέρουν επιτέλους να μας γονατίσουν.
http://xryshaygh.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου