Όπως οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα, σύμφωνα με την απάνθρωπη θεωρία του Μαρδοχαίου Μαρξ, που πλήρωσε με τόσο αίμα η ανθρωπότητα, έτσι και το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα. Ως εκ τούτου φιλελεύθεροι και μαρξιστές παρ’ όλο το γεγονός ότι φαίνεται να προέρχονται από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, έχουν κάτι ιδιαίτερα σημαντικό που τους ενώνει: είναι όλοι τους εχθροί του Εθνικού Κράτους και ως εκ τούτου είναι όλοι τους, θέλοντας και μη, υπέρμαχοι της «παγκοσμιοποίησης».
Αξίζει τον κόπο να δούμε τι έγραψε παλαιότερα στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», ο γνωστός δημοσιογράφος Παύλος Τσίμας, σε άρθρο του με τίτλο «ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΕΞΙΟ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΣΗΜΕΡΑ»: «Οι «διαχωριστικές γραμμές» ήταν αντικείμενο παθιασμένων συζητήσεων στα χρόνια μετά την πτώση του Τείχους. Από εκείνες τις συζητήσεις, κρατώ δύο «στιγμές»: το καλαμπούρι ενός βετεράνου της πολιτικής («δεν ξέρω πια τι ακριβώς σημαίνει Δεξιά και Αριστερά, αλλά ξέρω πως όποιος υποστηρίζει ότι αυτά ξεπεράστηκαν, αυτός είναι σίγουρα δεξιός»). Και τα επιχειρήματα ενός βετεράνου της πολιτικής σκέψης, του αειμνήστου Νορμπέρτο Μπόμπιο, πως η διάκριση Δεξιάς-Αριστεράς είναι όχι μόνο ζωντανή αλλά και πιο επίκαιρη από ποτέ και πως το κριτήριο της διάκρισης παραμένει «ο πολικός αστέρας» της ανά τους αιώνες Αριστεράς: το αίτημα της ισότητας».
Εις ό,τι αφορά αυτό το οποίο γράφει ο Παύλος Τσίμας, ότι αυτοί οι οποίοι κυρίως λένε ότι ξεπεράστηκαν οι όροι δεξιά και αριστερά είναι οι δεξιοί, αυτό είναι γεγονός και οφείλεται στον απλούστατο λόγο ότι αυτοί οι οποίοι αποτέλεσαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο την ηγεσία της δεξιάς δεν ήσαν σε καμμία περίπτωση Ιδεολόγοι, αλλά πολιτικοί καιροσκόποι και δείχνει ακόμη αυτή τους η στάση ότι έχουμε μια συντριπτική ιδεολογική και πολιτική νίκη της Αριστεράς στα χρόνια του μεταπολέμου. Το δεύτερο το οποίο αναφέρει ότι η αριστερά είναι πάντοτε ζωντανή στηριζόμενη στο αίτημα της… ισότητος(!) η απάντηση βγαίνει μέσα από την ίδια την Ιστορία, που μελετώντας την, διαπιστώνουμε ότι ισότητα δεν υπήρξε σε κανένα από τα κράτη που κυριάρχησε ο μπολσεβικισμός! Απλά, την θέση των αριστοκρατών, πήρε η νομενκλατούρα του κόμματος και οι κομισσάριοι… Απλά η περί ισότητος φιλολογία εξυπηρετεί την συνέχιση μιας αδιέξοδης πολιτικής.
Ας επανέλθουμε όμως στο αρχικό ερώτημα: Επήλθε το τέλος των ιδεολογιών με την μετακίνηση κάποιων στελεχών του ΠΑΣΟΚ στην Νέα Δημοκρατία και κάποιων στελεχών της αριστεράς και της Νέας Δημοκρατίας στο ΠΑΣΟΚ; Ασφαλώς και όχι! Αυτό όμως δεν σημαίνει πως η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ είχαν, έχουν ή θα έχουν ποτέ την οποιαδήποτε ιδεολογία. Στην πολιτική ιστορία των τελευταίων εκατό χρόνων, τόσο η σοσιαλδημοκρατία (που εκπροσωπεί το ΠΑΣΟΚ), όσο και η αστική κεντροδεξιά (που εκπροσωπεί η Ν.Δ.) δεν είχαν ποτέ ιδεολογία. Πως λοιπόν, είναι δυνατόν να χάσει κάποιος κάτι που ποτέ δεν είχε;
Απέναντι σε όλους αυτούς υπάρχει η Ιδεολογία του Έθνους, μία Ιδεολογία ζωντανή και πραγματική, που στέκεται πάνω από τάξεις και πάνω από οικονομικά συμφέροντα. Που έχει σαν θεμέλιό της πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα την Φυλή, την φυσική και βιολογική πραγματικότητα, τον Πολιτισμό, που αποτελεί έκφραση αυτής ακριβώς της ίδιας της ψυχής της Φυλής και την Ιστορία, που δεν είναι τίποτε άλλο από την ματωμένη εμπειρία του λαού μέσα στον χρόνο. Το Έθνος σαν Ιδέα και πραγματικότης είναι από μόνο του ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ, ενώ ιδεολογία δεν μπορεί να είναι ποτέ οι οποιεσδήποτε απόψεις, του οποιουδήποτε διαχειριστού, είτε της σοσιαλδημοκρατίας, είτε του φιλελευθερισμού παλαιού, νέου ή οποιουδήποτε τύπου.
————
«…Απορούν κάποιοι γιατί ενώ η αριστερά έχει την δυνατότητα να ενώνεται σε κρίσιμες περιστάσεις, αυτό δεν μπορούν να το πράξουν οι εθνικιστές. Οι λόγοι είναι καταφανείς και απλούστατοι: Η αριστερά έχει αφ’ ενός μεν ένα κοινό πεδίο δράσεως, αφ’ ετέρου δε κάποια εν πολλοίς ιδεολογική ενότητα. Αυτό δεν συμβαίνει σε καμία περίπτωση μεταξύ αυτών που όντως είναι ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ και αυτών που θεωρούνται, ή αυτοαποκαλούνται εθνικιστές. Υπάρχει στην κυριολεξία ένα ιδεολογικό χάσμα, που είναι αδύνατον να ξεπεραστεί. Άλλοι πιστεύουν στην Φυλή σαν το θεμέλιο του δικού τους εθνικισμού και άλλοι θεωρούν ότι η έννοια του Έθνους είναι έννοια ιστορική και πολιτιστική που δεν έχει καμία σχέση με την βιολογική πραγματικότητα. Αρκετοί επίσης θεωρούν την «ελεύθερη» οικονομία σαν το οικονομικό δόγμα που θα έπρεπε να ακολουθήσει ένα εθνικιστικό κίνημα. Πράγμα αδιανόητο σε άλλους που θεωρούν την αποκλειστικά εθνική οικονομία σαν το απαραίτητο στοιχείο της εθνικής ανεξαρτησίας του Λαού μας.» ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ – ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
http://xryshaygh.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου