Νέο-ραγιαδισμός...

Είναι πιθανό πως κάποτε θα συμβεί ένας κατακλυσμός παρόμοιος με αυτών του παρελθόντος. Αυτή την φορά ο κατακλυσμός θα έλθει λόγω της ύβρεως της οποίας διέπραξε ο άνθρωπος στην μέγιστη αρχή των συμπαντικών νόμων. Των νόμων που δεν ακούν σε εβραϊκά καλέσματα αλλα σε ελληνικές έννοιες: της αιτίας και του αποτελέσματος.

Διαβρώθηκε ο Έλληνας και απαρνήθηκε την φύση του. Απαρνήθηκε το να πράττει και να λογίζεται ως Έλληνας. Αυτό έφερε ως αποτέλεσμα να δώσει βάση στο τυχαίο και το "ηθικό", έννοιες τις οποίες ο Έλληνας πάντα κοιτούσε με περιφρόνηση και πάντα θα τις κοιτάει. Ο Έλληνας ξέρει να τις ξεχωρίζει αυτές τις βδελυρές έννοιες και εν συνεχεία να τις αποστρέφεται. Ο Έλληνας ξέρει μετά την αποστροφή ξενόφερτων εννοιών να χτίζει στην θέση τους άλλες οι οποίες αντέχουν στην φθορά του χρόνου και οι οποίες έχουν την διαχρονικότητα ως μάνα και τον πόλεμο ως πατέρα…

Αυτά για τον Έλληνα ως σύμβολο όμως, ως φυλετικό και συνειδησιακό συνεχιστή. Ας μιλήσουμε για τους νεοραγιάδες τώρα οι οποίοι είναι ακόμα βδελυρότεροι από τους ραγιάδες της τουρκοκρατίας. Οι ραγιάδες της τουρκοκρατίας είχαν την τουρκική σπάθα πάνω από τα κεφάλια τους και κάτω από αυτήν την απειλή έλεγαν: αφερίμ πασά μου αφερίμ. Μιλάμε απλά για δειλούς που δεν είχαν την γνώση και την θέληση να αγωνιστούν. Οι ραγιάδες του σήμερα όμως έχουν διαφορά. Και η διαφορά είναι ότι φέρνουν την τούρκικη σπάθα στον τόπο τους με τα έξοδα όλα πληρωμένα. Η διαφορά είναι ότι πηγαίνουν σε φροντιστήρια και μαθαίνουν πώς να προφέρουν καλύτερα το αφερίμ πασά μου ώστε να μην είναι δυσαρεστημένος ο σουλτάνος.

Ο ραγιάς του σήμερα είναι χειρότερος του τότε. Και είναι χειρότερος γιατί δεν είναι απλά δειλός αλλά είναι προδότης με πλήρη την συνείδηση του τι πράττει! Πλέον έχει τις γνώσεις, έχει την τεχνογνωσία, έχει τις ευκολίες και έχει την (πλασματική σίγουρα) ελευθερία. Αλλά όλα αυτά δεν τα χρησιμοποιεί για το καλό του τόπου του.Τα χρησιμοποιεί για να τον καταστρέψει! Όχι, ο συλλογισμός δεν είναι ακραίος και το βλέπουμε καθημερινά.

Βλέπουμε τους τριακόσιους Εφιάλτες της Βουλής καθημερινά να φέρνουν την Ελλάδα πιο κοντά στον πάτο (κ όχι στο χείλος του γκρεμού όπως λένε πολλοί , γιατί αυτό το χει ξεπεράσει προ πολλού…), βλέπουμε δικαστές μπλεγμένους σε παραδικαστικά σκάνδαλα, βλέπουμε μπάτσους που όταν ακούγεται ο εθνικός ύμνος δείχνουν τους όρχεις τους και λοιδορούν αυτούς που ορκίστηκαν να υπηρετούν… Βλέπουμε τους συμπατριώτες μας να χειραγωγούνται από τα ΜΜΕ ή αλλιώς από δέκα επιχειρηματίες, οι οποίοι μπόρεσαν σ’ αυτήν την κοινωνία της σήψης και της παρακμής να περάσουν στην κοινή συνείδηση ως καθαροί και καταξιωμένοι.

Μέσα σ’ όλο αυτό το κλίμα του ραγιαδισμού οι πραγματικοί Έλληνες κοιτούν με περιφρόνηση τους ραγιάδες και συνεχίζουν την πορεία τους. Μια πορεία σίγουρα όχι στρωμένη με ροδοπέταλα. Μια πορεία που έχει ως τελικό προορισμό μια Χρυσή Αυγή του Ελληνισμού.

Θ.Π.
http://resistance-hellas.blogspot.com/