Τα τύμπανα του πολέμου

• Αν ο κόσμος επαναστατήσει, πως θα αντιδράσει το ιμπεριαλιστικό φασιστικό καρτέλ; Πως θα μπορέσει να διατηρήσει τον έλεγχο, απέναντι σε μια ριζοσπαστικοποίηση ενός εχθρικού πλέον αμερικανικού κοινού;

Στη προσπάθεια τους να συγκρατήσουν την οργανωμένη αντίδραση, οι υπεύθυνοι της κρίσης έχουν ήδη επιδοθεί σε προπαγανδιστικές κινήσεις που έχουν ως σκοπό τη διαίρεση και παραπλάνηση του λαού. Οι τακτικές τους σε αυτό το τομέα είναι εμφανείς. Τα συμβατικά ΜΜΕ έχουν αυξήσει τη προβολή της διάσπασης, και εστιάζουν σε ρητορικές διαίρεσης, χρησιμοποιώντας κατά κόρο ζητήματα όπως η μετανάστευση, ο ρατσισμός, η θρησκευτική μισαλλοδοξία , «οι τεμπέληδες εργαζόμενοι», οι κοινωνικές παροχές, και οι γάμοι των ομοφυλοφίλων, έτσι ώστε να διαιρέσουν και να αποσπάσουν τη προσοχή του πληθυσμού, αποτρέποντας με αυτό το τρόπο τις λαϊκές μάζες από το να οργανωθούν εναντίον των πραγματικών τους καταπιεστών.
Αυτή η προσπάθεια προπαγάνδας είναι απλά ένα προσωρινό μέτρο και δεν μπορεί να διαρκέσει επ`άπειρον. Καθώς η οικονομία συνεχίζει να καταρρέει, η τραπεζική ελίτ κινδυνεύει με ανατροπή εξαιτίας της πλεονεξίας της. Για αυτό και στρέφεται σε στρατιωτικού τύπου βία, ώστε να καταστείλει τις αντιδράσεις τις οποίες δεν μπορούν να ελέγξουν οι οικονομικές και προπαγανδιστικές πιεστικές μέθοδοι.
Παραφράζοντας τον αναλυτή Anatol Lieven, η κλασική στρατηγική μιας ολιγαρχίας που κινδυνεύει, είναι να μετατρέψει τη λαϊκή αγανάκτηση σε εθνικιστικό μιλιταρισμό. Για αυτό, ήρθε και πάλι η ώρα να ηχήσουν τα τύμπανα του πολέμου, και να προκληθεί πατριωτικός πυρετός.
Προσοχή στον ηγέτη που χτυπάει τα τύμπανα του πολέμου ώστε να προκαλέσει πατριωτικό πυρετό στους πολίτες, διότι ο πατριωτισμός είναι ένα δίκοπο μαχαίρι. Απλώνει το αίμα και στενεύει το μυαλό. Και όταν τα τύμπανα πιάσουν πυρετώδεις ρυθμούς, και το αίμα βράζει από το μίσος, και το μυαλό έχει κλείσει, τότε ο ηγέτης δεν θα έχει πλέον ανάγκη να στερήσει από τους πολίτες τα δικαιώματα τους. Αντιθέτως, οι φοβισμένοι πολίτες, τυφλωμένοι από τον πατριωτισμό, θα προσφέρουν από μόνοι τους και μετά χαράς όλα τους τα δικαιώματα στον εν λόγω ηγέτη.
Μια αυξημένη εξωτερική απειλή οδηγεί σε αυξημένη εσωτερική καταστολή, που με τη σειρά της οδηγεί σε συνθήκες αστυνομικού κράτους.
Και όπως είδαμε στις ΗΠΑ από τότε που ξεκίνησε «ο πόλεμος εναντίον του τρόμου», οι εξωτερικές απειλές, πραγματικές ή μη, θα παρουσιαστούν ως ο λόγος για την ανάγκη εφαρμογής ακραίων μέτρων καταστολής, που θα σβήσουν την όποια εσωτερική οργανωμένη διαφωνία. Χωρίς την ύπαρξη κάποιου εξωτερικού εχθρού που θα συσπειρώσει τον λαό εναντίον του, ο λαός μπορεί να συσπειρωθεί εναντίον του εσωτερικού εχθρού.
Το τραπεζικό καρτέλ κατασκευάζει τον δικό του «εχθρό», τη τρομοκρατία. Η ιστορία της τρομοκρατίας γράφεται από τα κράτη, και είναι άκρως διδακτική. Οι λαοί θα πρέπει να πεισθούν, πως σε σχέση με τη τρομοκρατία, όλα τα άλλα είναι αποδεκτά, ή τουλάχιστον πιο λογικά και πιο δημοκρατικά. Και τι βλέπουμε σήμερα; Καθώς εκατομμύρια Αμερικανών, αλλά και η πλειονότητα του παγκόσμιου πληθυσμού αρχίζει να ζητά εκδίκηση εναντίον εκείνων που είναι οι κατ` εξοχήν υπεύθυνοι για τη σοβαρή μείωση των συνθηκών ζωής τους, τα παγκόσμια τραπεζικά καρτέλ δεν θα αποδεχτούν τις ευθύνες, για αυτό και ήδη στρέφονται προς τη Κίνα, στοχοποιώντας την ως ένα βολικό εχθρό.
Απόδοση: S.A.

Πηγή