ΤΟ Β(Λ)ΗΜΑ : Τάξις, καδρόνια και... ιπτάμενα παπούτσια

Οι ομάδες πληθαίνουν, οι οργανώσεις αυξάνονταικαι παρ΄ ότι παραμένουν περιθωριακές, φροντίζουν να κάνουν αισθητή τη δράση τους. Πώς διαμορφώνεται ο χάρτης της άκρας Δεξιάς στη χώρα και πόσο τελικά πρέπει να ανησυχούμε;

ΔΗΜ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ 

 
ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ η υπόθεση θυμίζει παλαιότερες δεκαετίες, όταν η άκρα Δεξιά στην Ελλάδα γνώρισε άνθηση και κοινωνική (εν μέρει αναγκαστική) αποδοχή, δίχως όμως τη διάρκεια που ο χώρος θα επιθυμούσε. Για άλλους, είναι απλώς απόρροια της γενικότερης απαξίωσης των παραδοσιακών πολιτικών δυνάμεων,αλλά και της εύκολης, εύπεπτης λύσης που προσφέρεται σε ένα γενικότερο ιδεολογικό αδιέξοδο. Δεν λείπουν και αυτοί που υποστηρίζουν ότι είναι απλώς δείγμα επιπέδου
και επιστροφής σε παλαιότερες παραδοχές... Τα ακροδεξιά μορφώματα στην Ελλάδα πληθαίνουν, η φρασεολογία τους εντείνεται αλλά και διευρύνεται. Από την ημέρα που ο ΛΑΟΣ ξεκίνησε τον... αγώνα του να μη φαίνεται «τόσο δεξιό», όπως λέει στέλεχος του κόμματος (και παρ΄ ότι η εκλογική χαρά δεν το αφήνει να κρυφτεί) πολύ περισσότεροι απ΄ ό,τι στο πρόσφατο παρελθόν συγκινούνται από τα ιδεολογήματα των λοιπών μορφωμάτων, συμμερίζονται τα συνθήματα και προβληματίζονται(;) στη βάση που τους τίθεται από τις ηγετικές δυνάμεις κάθε σχηματισμού.
Στην απέναντι άκρη του πολιτικού συστήματος, αυτού του «μίσους» με την αμφίπλευρη διεύρυνση, δίπλα στις παραδοσιακές «αξίες» και απόψεις για τη Βόρειο Ηπειρο, την Κύπρο, τον Ελληνισμό, την Αρχαία Ελλάδα, τους «σιωνιστές» κτλ., το τελευταίο διάστημα η φρασεολογία ολοένα περισσότερο περιλαμβάνει λέξεις όπως «αυτονομία», «αυτοδιαχείριση», «αυτοοργάνωση», μπλέκοντας τον καλόπιστο παρατηρητή ή και προβληματίζοντάς τον για το πώς τα δύο άκρα ενώνονται κάτω από κοινή φρασεολογία.

΄Η αλλιώς, όταν η νεοφασιστική Δεξιά συνάντησε τη λαϊκιστική Αριστερά και αμφότερες, έστω και ασυντόνιστα, αντιτάχθηκαν στην πρόοδο, για τους δικούς της λόγους η καθεμία. Και αν στα άκρα της Αριστεράς το πρόβλημα είναι ο εξτρεμισμός και ο αγώνας όπως τον αντιλαμβάνονται τα μέλη της, στην άκρα Δεξιά το πρόβλημα είναι ακόμη πιο απλοϊκό, γι΄ αυτό και πιο δύσκολα αντιμετωπίσιμο: ο εχθρός είναι ο «ξένος», ο αντίπαλος είναι η «πρόοδος», η «τάξις» γίνεται αυτοσκοπός- συχνά με αυτοδικία.

Η ανάγκη γέννησε τα μορφώματα ή εκείνα υιοθέτησαν την ανάγκη; Ουδείς γνωρίζει. Πολύ περισσότερο όταν συνθήματα που κάποτε αποτελούσαν θέσφατο για άλλες πλευρές της πολιτικής γεωμετρίας, σήμερα γίνονται τραγούδι στα στόματα της απέναντι πλευράς. Από το εξαιρετικά λαϊκιστικό «Εξω οι κλέφτες» (λες και κανείς τούς θέλει «μέσα») ως τις εκκλήσεις για «ανατροπή, όχι μέσω εκλογών», ο θεατής, αναγνώστης, απλός πολίτης συχνά μπερδεύεται για το ποιος είναι ποιος και τι επιζητεί. Ακόμη πάντως οι ακροδεξιοί δεν κήρυξαν τον ένοπλο αγώνα, αν και κανείς δεν μπορεί να... κοιμάται ήσυχος ότι αυτό δεν θα συμβεί. Και, τελικά, στις μέρες μας μάλλον ισχύει η, με διάθεση χιούμορ, διαπίστωση βετεράνου του χώρου της άκρας Αριστεράς, όταν ρωτήθηκε για τη σύμπτωση συνθημάτων, απόψεων και φρασεολογίας: «Σε λίγο θα το κλείσουμε το “μαγαζί”, θα μπερδεύεις τον ακροδεξιό με τον “αριστεριστή”».
dcharalabous@tovima.gr

«Δεν είμαστε ίδιοι»

Οταν οι εθνικιστές συναντούν τους αναρχικούς στον δρόμο επακολουθεί σχεδόν πάντα συμπλοκή. Τα δύο άκρα όμως «συναντιούνται» στη φρασεολογία τον τελευταίο καιρό

Η φρασεολογία και η προσπάθεια για επέκταση σε μεγαλύτερες μάζες αναπόφευκτα οδηγούν πολλές ακροδεξιές ομάδες στη σύγκριση με ανάλογες συλλογικότητες αντιεξουσιαστών. Η λέξη «αυτοοργάνωση» ξεπροβάλλει σε αμφότερα τα άκρα, άλλοτε ως ανάγκη των καιρών και άλλοτε ως «καραμέλα» ιδεολογίας. Οι ακροδεξιοί πάντως απορρίπτουν τα περί αντιγραφής των αναρχικών, αποδίδοντας στο απέναντι άκρο «παιχνίδι με το σύστημα». «Υπάρχει μεγάλη διαφορά από τη μιζέρια και τον μηδενισμό που προβάλλουν τα καλοχαϊδεμένα παιδιά του συστήματος με τις πλάτες βουλευτών, δικηγόρων,καναλαρχών,καλλιτεχνών και λοιπών μεγαλοαστών» αναφέρεται σε σχετικό διαδικτυακό τόπο. «Υπάρχει χάος που μας χωρίζει με αυτούς, ξεκινώντας από τις Αξίες και τα Ιδανικά που μας συντροφεύουν και καταλήγοντας στον κόσμο που θέλουμε. Πώς θα μπορούσαμε να μιμηθούμε κάτι το οποίο στη χώρα μας και στο εξωτερικό στερείται υποτυπώδους ποιότητας και επιρροής αναλογικά με την υπερπροβολή του από τα ΜΜΕ;» καταλήγουν.

ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΣΚΙΝΧΕΝΤ

Με το μικρόφωνο στο χέρι και τη σβάστικα

Ανέκαθεν το πανκ διεκδικούνταν από τα άκρα. Είτε δεξιά είτε αριστερά. Τη δεκαετία του 1980 η διαμάχη ήταν χαρακτηριστική. Σήμερα μέλη των ακροδεξιών οργανώσεων στοιχίζονται στα κινήματα Νazi και Οi Ρunk, διαθέτουν συγκροτήματα της εν λόγω σκηνής και διοργανώνουν ακόμη και βραδιές «εθνικοσοσιαλιστικής» διασκέδασης με τραγούδια που περιλαμβάνουν στίχους μίσους και πρόκλησης. Δυναμική οργάνωση αποτελεί το Σπίτι των Ελλήνων Σκίνχεντ στα Τρίκαλα, όπου συχνά πυκνά συγκροτήματα από την Ελλάδα αλλά και τη Σερβία δίνουν συναυλίες, έμπλεα εθνικής υπερηφάνειας, καθένα για λογαριασμό της δικής του πατρίδας. Συγκροτήματα δε με ονόματα όπως Filopatria, Ηellenic Stompers, Σταυροφορία, Βattle Dogs κτλ., γνωρίζουν δόξες στον συγκεκριμένο χώρο, στον οποίον άλλωστε και απευθύνονται με στίχους όπως: «Είδα τη σημαία μου να γίνεται κουρέλι/ Είδα την Πατρίδα μου ένα ξέφραγο αμπέλι/ Είδα ξένους να έρχονται και ξένους να περνούν/ Είδα όμως και κάποιους να τρέχουν να κρυφτούν». Και ρεφρέν: «Κράτος σημαίνει Πατρίδα σκλαβωμένη/ Μια ένδοξη ιστορία στα σκουπίδια πεταμένη» (από το συγκρότημα Filopatria).  

TΑ ΜΟΡΦΩΜΑΤΑ ΣΤΟ ΔΕΞΙΟ ΑΚΡΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ
Σβάστικα και Μελιγαλάς

Πορεία χρυσαυγιτών με εύγλωττο πανό

Τριάντα χρόνια ζωής μετράει η μεγαλύτερη κίνηση ακροδεξιών και εθνικιστών στην Ελλάδα,η Χρυσή Αυγή- και βάσει παρελθόντος,η πιο επικίνδυνη.Με οργανώσεις σε πολλές πόλεις της χώρας,νομίμως εκπροσωπούμενη από τον μαθηματικόΝίκο Μιχαλολιάκο, αλλά και συμμετέχουσα στις εθνικές εκλογές,είναι σχηματισμός που επιμένει να αποκηρύσσει τις κατηγορίες περί «φασιστικής»,«ναζιστικής» οργάνωσης, την ίδια ώρα που μέλη της σε συγκεντρώσεις,εκδηλώσεις και πορείες κραδαίνουν σχετικά σύμβολα- και,συχνά,καδρόνια,σιδηρογροθιές και μαχαίρια.Από τότε βέβαια,πριν από λίγα χρόνια,που η ναζιστική σβάστικα απέκτησε αρχαιοελληνικό καθαρτήριο,τα σύμβολα επιδεικνύονται ακόμη πιο εύκολα.

Στελέχη της έχουν εμφανιστεί κατά καιρούς σε ψηφοδέλτια του ΛΑΟΣ, ώσπου επήλθε οριστικό διαζύγιο με τους«ψευτοεθνικιστές» του«δεξιού των σαλονιών Καρατζαφέρη»όπως χαρακτηρίζουν πλέον οι Χρυσαυγίτες το τέταρτο σε δύναμη κόμμα του ελληνικού Κοινοβουλίου. Φροντίζουν άλλωστε να υπερτονίζουν το ξεχωριστό της οργάνωσης και ιδεολογίας τους:«Είμαστε Χρυσαυγίτες και όχι γενικά “πατριώτες”» σημειώνουν και τονίζουν ότι«η Φυλή αποτελεί την υπέρτατη Αξία».

Το μενού έχει απ΄ όλα.Ανεστραμμένη σβάστικα για έμβλημα, εφημερίδα,ζηλευτό σάιτ στο Διαδίκτυο,ειδικές εκδηλώσεις και προσκυνήματα σε επετείους,κυρίως μίσους (π.χ.Μελιγαλάς, Γράμμος,Βίτσι κτλ.),αλλά και εύπεπτα για το ευρύ κοινό συνθήματα,όπως «έξω οι κλέφτες»- και φυσικά «οι μετανάστες»-,ενώ δεν λείπουν και ακροβασίες,όπως άρθρα και αναλύσεις στο Διαδίκτυο για το πώς ο Μελ Γκίμπσον«διώκεται από το σιωνιστικό Χόλιγουντ». Για σήμερα Κυριακή πάντως,ετοιμάζονται για το ετήσιο μνημόσυνο στον Μελιγαλά.

Το μενού περιέχει ακόμη και εθνικιστική κατασκήνωση στην Κεντρική Ελλάδα,με πρωινή προσευχή και γυμνάσια,αλλά και αποτυχημένες στην πράξη απόπειρες για πανευρωπαϊκό κάμπινγκ ακροδεξιών και λοιπών φασιστικών οργανώσεων στην Πηγάδα του Μελιγαλά.Της αποδίδονται επιθέσεις σε μετανάστες,ιδίως στον Αγιο Παντελεήμονα,μέλη της («Περίανδρος»,κατά κόσμονΑντώνης Ανδρουτσόπουλος )

έχουν καταδικαστεί σε φυλάκιση για λογιών λογιών ξυλοδαρμούς,ενώ στις τάξεις της καταφεύγουν και στελέχη της Αστυνομίας και των Ενόπλων Δυνάμεων.

ΜΑΥΡΑ ΚΡΙΝΑ
Ποιητές... αντιχουντικοί

Με ασπίδα και καδρόνι

Με είδωλο τον καθηγητήΛιαντίνη , ποιητική στόφα με υπογραφή («Αιτωλός», «Λεγεωνάριος» κτλ.), «εθνικοσοσιαλιστές» κατά δήλωσή τους, με οργανώσεις σε Αθήνα,Τρίπολη, Τρίκαλα, Πάτρα, Ρόδο, Θεσσαλονίκη και Λευκωσία, τα «Μαύρα Κρίνα» έκαναν την εμφάνισή τους τα τελευταία χρόνια. Μιλούν για προσωπείο«ελληνικής αντιφασιστικής Ακροδεξιάς», βάλλουν κατά αριστερών οργανώσεων κάνοντας λόγο για«καθεστωτική Ακροαριστερά»αλλά καλούν σε«αντίσταση και ανυπακοή» , αντιγράφοντας το... ΠΑΜΕ. Δημιουργούν «αυτόνομες» κοινωνικές επιτροπές βάσης, δηλώνουν αντιχουντικοί και κα λούν σε αλλαγή«όχι μέσω εκλογών, αλλά μονοπατιού αγώνα».

Θέλουν να δείχνουν πιο κοντά στα εθνικιστικά μορφώματα της δεκαετίας του 1930, αν και οι αντίζηλοί τους τονίζουν ότι κάνουν περισσότερη φασαρία απ΄ όσα πραγματικά μέλη έχουν.

Διαθέτουν βέβαια και πιο σκληροπυρηνικούς, που σημειώνουν σε αναφορές τους σε σχετικούς ιστότοπους:«Καλές οι εποχές που οι άντρες σπαθίζανε τον εχθρό χωρίς να κρύβονται. Καλές οι εποχές που οι επαναστάτες βγαίνανε στους δρόμους με το όνομά τους και τις πιστόλες τους και τα λέγανε χύμα. Ολοι τις γουστάρουμε αυτές τις εποχές. Ιππότες, φoυστανελάδες και τέτοια ωραία»γράφουν σε σχετικά περιοδικά, προκειμένου να τονίσουν την αντίθεσή τους στα εμφανή σημάδια που δηλώνουν τις προτιμήσεις τους, όπως σβάστικες, τατουάζ κτλ., καθώς είναι της άποψης ότι«μικρές ομάδες ανατροπέων μπορούν να κάνουν παπάδες για την αποσταθεροποίηση του καθεστώτoς. Αλλά με μια προϋπόθεση. Να είναι αόρατοι» .

«ΑΥΤΟΝΟΜΟΙ»
Κάζα Πάουντ και Πρωτομαγιά

Εργατική Πρωτομαγιά με ματιά... δεξιά

Ως νέο ακροδεξιό «φρούτο» προβάλλει στην Αθήνα κυρίως, τα τελευταία δύο χρόνια, μια οργάνωση αποκαλούμενη«αυτόνομοι εθνικιστές»που κατηγορήθηκε, μεταξύ άλλων, για επιθέσεις σε μετανάστες αλλά και σε εκδηλώσεις αντιρατσιστικών οργανώσεων. Στην ιδεολογική χύτρα τους χωρούν τα πάντα: συμπαράταξη με συγκεκριμένες πρακτικές της Χρυσής Αυγής αλλά και εκδηλώσεις για την Εργατική Πρωτομαγιά με αμπέχονο και παντελόνι παραλλαγής. Φράσεις όπως«εθνικοεπαναστατική δράση»αλλά και διακηρύξεις περί «αυτόνομης πορείας και οργάνωσης». Θαυμασμός για την ιταλική Κάζα Πάουντ αλλά και συνεντεύξεις υπέρ του παλαιστινιακού αγώνα. Μελανοχίτωνες αλλά και θεατρικές μάσκες, ενδυμασία με την οποία παρεμβαίνουν σε αντιρατσιστικές εκδηλώσειςκάποτε και δίχως να προκαλούν επεισόδια.

Πατριώτες, μέτωπα και Ζουράρις

Ο Στέργιος Πραπεβέζης έχει εκσφενδονίσει το παπούτσι κατά του Πρωθυπουργού και συλλαμβάνεται (επάνω). Ανήκει στο Πατριωτικό Μέτωπο όπως και ο καθηγητής Κώστας Ζουράρις (ένθετη φωτογραφία)

Το Πατριωτικό Μέτωπο αποτελούσε την πιο mainstream έκφραση της Ακροδεξιάς στην Ελλάδα- ως το περασμένο Σάββατο. Με αρκτικόλεξο που ηχητικά παρεξηγείται (ΠΑΜΕ), φιλοδοξεί να συγκεντρώσει κυρίως εθνικιστικούς κύκλους στοχεύοντας σε δράση πολιτική, καθόλου εξτρεμιστική και με «λαμπερά» πρόσωπα στις τάξεις του, όπως ο καθηγητής Κώστας Ζουράρις. Ετσι δήλωναν τουλάχιστον ως το περασμένο Σάββατο και το ιπτάμενο, κατά Πρωθυπουργού, παπούτσι που εκσφενδόνισε ο Στέργιος Πραπεβέζης σε... απευθείας σύνδεση με το ΒΒC. Αρχαιολάτρες και αυτοαποκαλούμενοι «πατριώτες», έχουν επώνυμο, όνομα και επικεφαλής των πυρήνων οργάνωσης, τους οποίους προβάλλουν δημοσίως στο Διαδίκτυο τονίζοντας ότι «δεν κρυβόμαστε από κανέναν, έχουμε όνομα, επώνυμο και διεύθυνση κατοικίας». Διαφωνούν μετά βδελυγμίας με τους χαρακτηρισμούς «ακροδεξιοί», υπερτονίζουν την αγάπη τους για την Ελλάδα και τη θρησκεία- η δεύτερη οδήγησε μέλη τους κατά τη δεκαετία του 1990 σε γιουγκοσλαβικά εδάφη στο πλευρό των Σέρβων. Στις τάξεις τους πάντως συναγελάζονται στελέχη από όλο το φάσμα του πολιτικού χώρου: από αριστερούς και κομμουνιστογενείς ως στελέχη του πάλαι ποτέ πατριωτικού ΠαΣοΚ, δεξιοί και λοιποί συγγενείς. Βάλλουν κατά όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων, αποτάσσονται τον ΛΑΟΣ, υποστηρίζουν την ορθόδοξη καταβολή τους, συμπλέουν με λοιπές ανεξάρτητες δυνάμεις του χώρου, βροντοφωνάζουν για την «αδελφή» Βόρειο Ηπειρο. Δεν ξεχνούν να προσαρμοστούν και στις ανάγκες των καιρών βέβαια, διοργανώνοντας και καθαρισμούς ακτών ως καλοί, δεξιοί, οικολόγοι, «γιατί η οικολογία δεν είναι μονοπώλιο της Αριστεράς», όπως αναφέρουν στελέχη του. Αίγλη του ακροδεξιού παρελθόντος κατά τη δεκαετία του 1990 αποπνέει και το Εθνικό Μέτωπο, που ιδρύθηκε από τον νυν βουλευτή του ΛΑΟΣ κ. Μάκη Βορίδη. Ανήκει επίσης στις μετριοπαθείς, από άποψης δράσης, δεξιότερες της... Δεξιάς οργανώσεις και τα περισσότερα στελέχη του έχουν ενσωματωθεί στο κόμμα του κ. Καρατζαφέρη, ακολουθώντας τον ιδρυτή του Εθνικού Μετώπου- αναστέλλοντας τη δράση του από το 2005.

Χόμπι και σύσφιγξη σχέσεων

Ποιος είπε όμως ότι και η ζωή του ακροδεξιού είναι μόνο καθοδήγηση για τα εθνικά ιδανικά, συζήτηση για τους αρχαίους ημών προγόνους ή κυνήγι μεταναστών; Για την καλοπέραση των μελών ορισμένων ομάδων αλλά ίσως και για την εκγύμνασή τους φροντίζουν πάσης φύσεως «σκληρά» χόμπι, που αρμόζουν στις καταβολές των ακροδεξιών ομάδων και συμβάλλουν στο «νους υγιής εν σώματι υγιεί». Παράδειγμα, το paintball, παιχνίδι δράσης στο δάσος που συνδυάζει στρατηγική και σκοποβολή, ευτυχώς με βολίδες χρώματος. Και οι επιτυχίες προβάλλονται με στόμφο: «Η Κυριακή βρήκε την ομάδα paintball του terror edge να συμμετέχει σε τοπικό πρωτάθλημα και, όπως αρμόζει στους εθνικιστές, η ομάδα βγήκε πρώτη». Αλίμονο... ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ
Απομεινάρια και γραφικοί
Αυτή τη στιγμή, σύμφωνα με έγκυρους παρατηρητές του χώρου, στην Ελλάδα υπάρχουν και αρκετές χιλιάδες ανένταχτων ακροδεξιών. Πλην των παραδοσιακά φιλοβασιλικών ή φιλοχουντικών απομειναριών του παρελθόντος, νεότεροι και μη μυημένοι στη δεξιά «παράδοση» της χώρας επιλέγουν μικρά σχήματα-ομάδες, κυρίως με τοπικό χαρακτήρα, ή και την απολύτως αυτόνομη πορεία. Το Διαδίκτυο επίσης βοηθά: δεκάδες ιστολόγια ή και σάιτ φιλοδοξούν να προσηλυτίσουν πιστούς στα ακροδεξιά τρίπτυχα και στην ιδεολογία που επικαλούνται. Δεν λείπουν και οι γραφικές περιπτώσεις που εμπίπτουν στην κατηγορία της ψυχιατρικής, με τους Ελληνες να είναι σχεδόν πίσω απ΄ όλα και προς απόδειξη να χρησιμοποιούνται ακροβασίες της Ιστορίας και άλλων επιστημών.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artid=355317&dt=19/09/2010#ixzz0zzP1Jlim