Ο Ιταλός στοχαστής και αγωνιστής της Εθνικιστικής Ιδέας της Ευρώπης του Μεσοπολέμου, Ιούλιος Έβολα στο περίφημο έργο του «Το Άριο Δόγμα του αγώνος και της νίκης», που είχε εκδοθεί πρώτη φορά στα Ελληνικά από την Χρυσή Αυγή με τον τίτλο «Ο ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ, Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΝΙΚΗ», γράφει ότι κάθε πολεμιστής έχει να αντιμετωπίσει έναν μικρό και έναν μεγάλο Ιερό Πόλεμο. Η έννοια του Ιερού Πολέμου της Αρίας Παραδόσεως στις ημέρες μας επιβίωσε μόνο στον Ισλαμισμό σαν το περίφημο «Τζιχάντ». Στην πραγματικότητα ο μουσουλμανικός κόσμος αντέγραψε την έννοια του Ιερού Πολέμου από τις Ιερές Άριες παραδόσεις της Ανατολής και κυρίως του Ζωροαστρισμού. Κατά τον Έβολα, ο μεγάλος Ιερός Πόλεμος είναι αυτός που πρέπει να δώσει κάθε μαχητής με τις αρνητικές δυνάμεις, που υπάρχουν μέσα στον ίδιο τον εαυτό του και ο μικρός, είναι ο πόλεμος ο πραγματικός εναντίον του εχθρού.
Αυτά σαν εισαγωγή, γιατί κάποιοι νομίζουν ότι οι μάχες οι πολιτικές δίνονται μόνον στα πεζοδρόμια, δίνονται μόνον με τον πολιτικό αγώνα. Αυτό είναι λάθος. Δίνονται εάν όχι πρωτίστως τουλάχιστον ταυτόχρονα και στον χώρο των Ιδεών.
Διευκρινήσεις απαραίτητες: Ο ιδεολογικός ελιτισμός, που θέλει μια ομάδα δήθεν εκλεκτών απομονωμένη από τον κόσμο και την πολιτική είναι ένα αδιέξοδο, που κρύβει είτε διανοητική σύγχυση, είτε δειλία. Από την άλλη πλευρά, ο ακτιβισμός, η πολιτική δράση χωρίς πνεύμα και νου, χωρίς περιεχόμενο ιδεών είναι μία γενναία μεν αντιμετώπιση των πραγμάτων, που έχει σαν μόνο θετικό της την αυτοεπιβεβαίωση, αλλά από την άλλη πλευρά, δεν υπηρετεί σε τίποτε, εάν δεν καθίσταται και επικίνδυνη για τον τελικό σκοπό.
Εκτός αυτών των δύο στάσεων ζωής και αγώνος υπάρχει και ο «πολιτικάντικος χατζηαβατισμός», που στις ημέρες μας γνωρίζει ημέρες δόξης. Δηλαδή, με απλά λόγια, λέμε ναι σε όλους, είμαστε καλά παιδιά του συστήματος, ευλογούμε με κάθε τρόπο και με όλα τα «κύριε ελέησον», που διαθέτουμε, το ένοχο πολιτικό σύστημα και όλα αυτά ασφαλώς με το αζημίωτο, αλλά έχουμε σκοπό να χρησιμοποιήσουμε δήθεν τις ενέργειές μας σαν Δούρειο Ίππο για να «αλώσουμε το σύστημα». Δεν έχουν καταλάβει όλοι αυτοί ότι άλλο Οδυσσέας και άλλο Χατζηαβάτης; Επιπλέον, ο Οδυσσέας μπαίνοντας στο κάστρο δια της πλαγίας οδού κατέσφαξε τους Τρώες, δεν μοίρασε δηλώσεις μετανοίας!…
Με αφορμή, λοιπόν, την πολιτική στάση της Χρυσής Αυγής, την οποία κάποιοι έχουν το θράσος να θεωρούν «διασπαστοκή»(…) σημασία έχει να εξετάσουμε και όχι για πρώτη φορά τα όρια μεταξύ ιδεολογίας και πολιτικής. Μέχρι που και για ποιο σκοπό είναι δυνατόν να κάνει κάποιος «υποχωρήσεις».
Δεν χρειάζεται βαθιά φιλοσοφία πάνω στο ζήτημα. Όταν θίγεται αυτή η ίδια η ουσία της Ιδεολογίας σου όπως είναι η Φυλή, το κριτικό σου πνεύμα απέναντι στο κοινοβουλευτικό καθεστώς, η δική σου ερμηνεία της Ιστορίας, όταν θίγεται το δόγμα σου και δεν αντιδράς, τότε δεν μιλάμε για κίνηση τακτικής ή απλά υποχώρηση, αλλά για πλήρη παράδοση με αντάλλαγμα που ασφαλώς δεν αφορά την Ιδέα… Εάν κάποιοι πιστεύουν, διαβάζοντας το κείμενο αυτό, ότι τους αφορά και τους θίγει, τότε πολύ απλά αυτό σημαίνει ότι είναι απόλυτα ορθά αυτά που αναφέρω. Δικό τους το πρόβλημα, λοιπόν, αλλά προς Θεού μη κάνουν αστείους παραλληλισμούς.
Εάν θέλουμε να δούμε κατάματα την Αλήθεια το Έθνος μας σήμερα δεν είναι ελεύθερο. Είναι ένα Έθνος υπόδουλο πρωτίστως από τους πλουτοκράτες και κατά δεύτερο λόγο από τους πολιτικούς, που αυτοί με τον τρόπο τους, τους διορίζουν.
Το ζήτημα, λοιπόν, δεν είναι πολιτικό, είναι Εθνικό και στην ελεύθερη βούληση του καθενός μας είναι να επιλέξει τον ρόλο του: τον ρόλο του τουρκοκοτζαμπάση ή του κλέφτη. Τον ρόλο του επαναστάτη, ή του κοινοβουλευτικού υπαλλήλου. Όταν δε λέγω επαναστάτη δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι είναι κανείς έτοιμος να ανατρέψει αυτό το απάνθρωπο σε παγκόσμιο επίπεδο καθεστώς. Όχι, μπορεί να μη είσαι έτοιμος, έχεις όμως καθήκον να κρατήσεις ΕΛΕΥΘΕΡΟ το φρόνημα και να λες την Αλήθεια στον Λαό και να μη τον ταΐζεις με ψευδολογίες ότι δήθεν είναι ελεύθερος μέσα στην πιο σκληρή σκλαβιά του.
Όσο για αυτούς που ονόμασαν την υποταγή τους «πολιτική τακτική» δεν κάνουν μόνον κακό στον εαυτό τους και στην όποια ηθική τους υπόσταση, κάνουν κακό και στον γενικότερο αγώνα, αφού δίνουν το κακό παράδειγμα του συμβιβασμού και κάθε κακό ασκεί πάντοτε γοητεία στους πολλούς, που δεν είναι διατεθειμένοι ούτε για θυσίες, ούτε για σκληρούς αγώνες και αρέσκονται να εξαπατούν μέσα στην φυσική τους δειλία ακόμη και τον ίδιο τον εαυτό τους.
«ΕΛΕΥΘΕΡΟΛΑΚΩΝ»
http://xryshaygh.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου