Κάποτε ακόμη και στα πιο απόμακρα χωριά της ελληνικής επικράτειας οι γέροντες κάτοικοι λαχταρούσαν την ώρα για να δουν κάποια παιδιά με τα χακί ή τα μπλε να ανηφορίζουν προς τα μέρη τους. Αν δεν τους έβλεπαν τη μια μέρα, την άλλη σίγουρα θα έκαναν το πέρασμα τους για να τους σφίξουν το χέρι, για να τους χαιρετίσουν. Αυτό τους έκανε να μην αισθάνονται μόνοι. Καλλιεργούνταν μέσα τους η αυτοπεποίθηση πως δεν τους ξέχασε η πολιτεία και η ασφάλεια ότι κάποιοι, στο μέτρο του δυνατού, θα φυλάνε τα χώματα που πατούν, τα χωράφια που καλλιεργούν, ολόκληρο το βιός τους.Δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα από έναν που έχει μέσα του καρδιά, να βλέπει το χαμόγελο στα χείλη των μετρημένων παππούδων και γιαγιάδων που ηρωικά κρατάνε γερά ότι έχει απομείνει από ελληνικό χρώμα στα παραμεθόρια τμήματα της πατρίδας μας.
Πέραν αυτού, τα παιδιά αυτά, που μεγάλωσαν πλέον και πλησιάζουν τα 45, με ανεξάντλητους ελέγχους στα σύνορα και στο εσωτερικό της χώρας, συνέτειναν ώστε πολλοί πολίτες αυτού του τόπου να μάθουν που βρίσκονται τα απαραίτητα έγγραφα στο αυτοκίνητο τους και να διακρίνουν την άδεια κυκλοφορίας, το ασφαλιστήριο και το δίπλωμα. Ταυτόχρονα αυτοί οι πολίτες καταλάβαιναν και αισθάνονταν ένα, ας πούμε, μικρό αίσθημα ασφάλειας όταν κυκλοφορούσαν με αυτοκίνητο και συναντούσαν τα «παιδιά» στο δρόμο.
Κύριο μέλημα τους ήταν βέβαια ο εντοπισμός και η σύλληψη λαθρομεταναστών. Συνάνθρωποι μας από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, εδώ και χρόνια, μεταναστεύουν και αναζητούν την τύχη τους στη χώρα μας. Τα παιδιά με τα μπλε και τα χακί υπέρβαλλαν εαυτούς για να προστατέψουν τα σύνορα της χώρας και ταυτόχρονα αρκετά απ’ αυτά έδειξαν το ανθρώπινο πρόσωπο και το φιλότιμο του Έλληνα παρέχοντας τους τροφή, ένδυση, ακόμη και ψυχολογική στήριξη. Συνέβαλλαν με την παρουσία τους στην αρμονική συμβίωση αλλοδαπών και Ελλήνων, καθώς επίσης και στην ομαλή, όσο καθίσταται εφικτό, εργασιακή σχέση τους.
Τα παιδιά με τα μπλε και τα χακί διέθεταν, μόρφωση, επαγγελματισμό και μια διαφορετική ποιότητα που τους έκανε να ξεχωρίζουν. Αν κάποτε είχαν ουσιαστική, εμφανή παρουσία, σήμερα τα καθήκοντα τους έχουν γενικευτεί και ο επιτυχημένος τους θεσμός έχει απαξιωθεί πλήρως. Σ’ αυτό βοήθησαν και κάποια «καλά παιδιά» εκ των έσω κινούμενα από ιδιοτέλεια, ενώ κάποια άλλα αλλοιώθηκαν παρασυρμένα από το σύστημα.
Το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης παραμένει επίκαιρο και σοβαρό, ασχέτως αν την καθημερινότητα μας απασχολεί το ΔΝΤ και το δημοσιονομικό έλλειμμα.
Οι γέροντες και οι γριούλες, όπως και οι κάτοικοι πολλών περιοχών έμειναν με ένα παράπονο. Γιατί κάποτε υπήρχαν… Συνοριακοί Φύλακες.
http://ksipnistere.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου