Ο υπόκοσμος στην αρχαία Ελλάδα

Συνήθως, όταν μιλάμε για την αρχαία Ελλάδα φανταζόμαστε έναν λαμπρό πολιτισμό με λαμπερούς κίονες και φωτεινά παραδείγματα ανθρώπων, αλλά όπου υπάρχει φως υπάρχει και σκιά. Αυτή η σκιά, ο υπόκοσμος όπως λέγεται δεν αναφέρεται στα βιβλία ιστορίας και περνά στην αφάνεια.
Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι που έχτιζαν ακροπόλεις, ναούς και παλάτια είχαν τα δικά τους πάθη, αγαπούσαν, ερωτεύονταν, έτρωγαν, φθονούσαν. Ήθελαν όμως να τους θυμούνται για τα επιτεύγματα τους και όχι για τις αδυναμίες τους. Έτσι λοιπόν ανάμεσα στους λαμπρούς Αθηναίους υπήρχαν και κλέφτες, απατεώνες, διαρρήκτες, πόρνες, συμμορίες και δολοφόνοι.
Η πορνεία, μεταξύ Νομιμότητας και Παρανομίας.
Η πορνεία υπάρχει από αρχαιοτάτων χρόνων. Η έκφραση «το αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου» μαρτυρά πολλά για τη μακροβιότητα της. Εξάλλου υπήρχε και ο θεσμός της ιερής πορνείας, όπου γυναίκες και άντρες ιερείς ασκούσαν αυτό το λειτούργημα προς τιμήν διαφόρων Θεών τους οποίους υπηρετούσαν. Στην Αθήνα όμως έγινε επίτιμος θεσμός. Οι Αθηναίοι είχαν επιχειρηματικό πνεύμα. Έτσι ο Σόλων, ένας από τους 7 σοφούς της αρχαιότητας και αυτός που έδωσε τις βάσεις της αθηναϊκής δημοκρατίας καθιέρωσε την πορνεία για να προστατέψει την καθαρότητα της ψυχής από τις φυσιολογικές ορμές των νέων. Πολλοί εύποροι Αθηναίοι ήταν κάτοχοι οίκων ανοχής, μιας και ήταν μια κερδοφόρα επένδυση.

Οι πόρνες ήταν νέες που πουλούσαν μόνες τους το κορμί τους ή παιδιά που εγκαταλείφθηκαν από φτωχούς γονείς, είτε νέοι τους οποίους απήγαγαν πειρατές ή πουλήθηκαν σε σκλαβοπάζαρα. Η πορνεία όμως δεν περιοριζόταν μόνο στους οίκους ανοχής, αλλά και στο πεζοδρόμιο. Βέβαια, η αναζήτηση της ευχαρίστησης εκεί έκρυβε κάποιο ρίσκο. Γνωστή είναι η περιπτώση του Σοφοκλή που έπειτα από μια γρήγορη ερωτική συνεύρεση με ένα αγόρι του δρόμου ξύπνησε χωρίς μανδύα, αφού ο περιστασιακός εραστής του τον είχε κλέψει.

Κλέφτες και λωποδύτες.
Στον υπόκοσμο όμως δεν ήταν μόνο η πορνεία, αλλά και άλλες κατηγορίες, οι οποίες διανθίζονταν. Οι κατηγορίες στην αρχαία Αθήνα ήταν πέντε: Οι κλέφτες, κλέφτες μανδυών, λαφυραγωγύτες, διαρρήκτες και πορτοφολάδες.

Για τους Έλληνες η λοίσθια και η λεηλασία δεν άνηκε μόνο στον κόσμο των ανθρώπων, αλλά και των Θεών. Ο Ερμής για παράδειγμα ήταν ο προστάτης των κλεφτών.
Οι διαρρηκτές έκλεβαν με τον εξής τρόπο: Άνοιγαν μια τρύπα στον τοίχο του σπιτιού έμπαιναν μέσα και έκλεβαν ό,τι πολύτιμο έβρισκαν. Εκτός από τις ληστείες σε σπίτια υπήρχαν και σε βάρος των ναών και τότε δεν ήταν απλή ληστεία, επειδή έμπαινε στη μέση και η θρησκεία.

http://ksipnistere.blogspot.com/