Λάκης ο πονηρούλης

του Γιάννη Κουριαννίδη εκδότη του περιοδικού «Ενδοχώρα» δημοτικού συμβούλου Θεσσαλονίκης του ΛΑ.Ο.Σ.

Ο Λάκης Λαζόπουλος.

Ο κατάπτυστος Λάκης (ένας είναι ο Λάκης!), έχοντας στήσει το πολυτελές τσαντίρι του στις τηλεοπτικές συχνότητες εδώ και χρόνια, φαίνεται πως έχει σπουδάσει σε καλό σχολειό την τέχνη της προπαγάνδας. Εκεί που σου παρουσιάζει ένα κατά γενική ομολογία ξεκαρδιστικό και κοινώς αποδεκτό βιντεάκι, κι ενώ έχεις μείνει με το στόμα σαν ανοιχτό μισοφέγγαρο, ξαφνικά το πράγμα σοβαρεύει και αρπάζει την μπαγκέτα για να κατευθύνει το κοινό-ορχήστρα εκεί που αυτός θέλει, εκεί που «αυτοί» θέλουν!

Έτσι και προ ολίγων ημερών, δεν έχασε την ευκαιρία να προσπαθήσει να απαξιώσει την αντίδραση του ΛΑ.Ο.Σ. και γενικότερα του πατριωτικού χώρου απέναντι στο εθνοκτονικό νομοσχέδιο, με το οποίο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να διαλύσει την ελληνική κοινωνία παρέχοντας την ελληνική ιθαγένεια σε εκατομμύρια λαθρομεταναστών. «400 χρόνια ζήσαμε κάτω από τον οθωμανικό ζυγό» είπε ο Λάκης, προσπαθώντας να μας πείσει ότι δεν κινδυνεύουμε με εξαφάνιση.

Αποσιωπά, όμως, ο «εθνικός παιδαγωγός» μας, ότι εκείνους τους ζοφερούς αιώνες δεν ήταν λίγες οι φορές που ο Ελληνισμός κόντεψε να εξαφανιστεί βιολογικά και όσες ελληνικές κοινότητες μπόρεσαν να επιβιώσουν από την βαρβαρική λαίλαπα, το κατάφεραν ακριβώς λόγω της αυτοσυνειδησίας τους ότι ήσαν Έλληνες. Κι αυτό δεν είχαν ανάγκη να τους το γράψουν σε ένα κομμάτι χαρτί. Δεν είχαν ανάγκη να τους το εκχωρήσει καμία κυβέρνηση. Δεν τους χαρίστηκε. Το επέλεξαν συνειδητά ως τρόπο ζωής, το διαλάλησαν έντονα, το υπεράσπισαν και το βίωσαν μέσα από ποταμούς αίματος και πλήθος αγώνων. Η συλλογική τους μνήμη και η δύναμη της φυλής ήταν αυτά που διαφύλαξαν και τίμησαν στην ιστορική τους πορεία. Αυτά πλήττονται σήμερα με νομοσχέδια αρρωστημένων εγκεφάλων, αποκυήματα ξένων κέντρων εξουσίας.

Αλήθεια, επειδή συχνά ακούμε ότι ο Ελληνισμός επιβίωσε και έζησε αρμονικά μαζί με άλλους λαούς στην ιστορική του πορεία, μήπως είναι δυνατόν να μας πουν πότε έγινε αυτό; Μία ματιά στην Ιστορία καταδεικνύει ότι αυτό έγινε επί Ρωμαιοκρατίας, επί Βυζαντίου, επί Οθωμανοκρατίας, επί Φραγκοκρατίας κ.λπ. Δηλαδή, σε εποχές που ο ελλαδικός χώρος ήταν κατακτημένος και κατά κανόνα η «αρμονική συμβίωση» του Ελληνισμού μετά των αλλοφύλων προφανώς υπάκουε σε κανόνες που όριζε ο κατακτητής! Αν τέτοιου είδους συμβίωση ονειρεύονται κάποιοι, ας μας το πουν. Ας μας το πει και ο κατά τα άλλα λαλίστατος Λάκης.

Αναμφιβόλως, το ελληνικό έθνος κατάφερε να επιβιώσει χωρίς κράτος, σε δύσκολες εποχές. Σήμερα όμως, καλείται να επιβιώσει αυτοκαταστρέφοντας το κράτος του, αλλοτριώνοντας την παιδεία του, διαλύοντας την κοινωνική συνοχή του, αποποιούμενο τις αξίες του. Κι όλα αυτά, μέσα σε ένα περιβάλλον όπου οι γειτονικοί μας λαοί αναπτύσσουν έντονα τον εθνικισμό τους έχοντας μάλιστα ήδη «εισβάλει» στο εσωτερικό της χώρας μας. Και φυσικά, κάτι τέτοιες εποχές, το μόνο που δεν χρειαζόμαστε είναι Λάκηδες...

---

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 18ης Φεβρουαρίου 2010 της εφημερίδας Στόχος.