Οι Πραγματικοί Επαναστάτες, οι Γνήσιοι Αντικαθεστωτικοί, οι Αληθινοί Αντιεξουσιαστές είναι αυτοί που νικούν τη φθορά του χρόνου, μετατρέπουν τον νεανικό ενθουσιασμό σε συνειδητοποιημένη βιοθεωρία, που τους ακολουθεί σ’ όλη την πορεία της ζωής τους και αποτελούν ζωντανό παράδειγμα για τις γενιές που θα έρθουν και θα παραλάβουν τη σκυτάλη της Αμφισβήτησης, του Αγώνα, της Νίκης.
Αν και το ζήτημα με το οποίο καταρχάς θα ασχοληθούμε είναι φαινομενικά «εκτός επικαιρότητας», εντούτοις δεν είναι δυνατόν να το αφήσουμε χωρίς να πούμε την άποψή μας.
Πριν από ένα μήνα περίπου, το «Πρώτο Θέμα» είχε ένα δημοσίευμα σχετικά με τους Έλληνες «αναρχικούς» του Λονδίνου. Ο χαρακτηριστικός τίτλος του εν λόγω αφιερώματος είναι: «Οι αναρχικοί του Λονδίνου με τα Land Rover». Οι αδαείς αναγνώστες πληροφορούνται για γόνους πλουσίων οικογενειών που φοιτούν στα καλύτερα πανεπιστήμια του Λονδίνου και δηλώνουν αναρχικοί, οι οποίοι «ανάμεσα στις βόλτες με πολυτελή Land Rover και ξέφρενα γλέντια στα ελληνάδικα του Λονδίνου, βρίσκουν τον χρόνο για «καταδρομικές επιχειρήσεις», όπως αυτή σε βάρος του υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών, κ. Γιώργου Αλογοσκούφη, την περασμένη εβδομάδα».
Ανάμεσα στα κατορθώματα των ματσωμένων «επαναστατών» είναι και η μάζωξη τον περασμένο Φεβρουάριο σε κεντρικό σημείο του Λονδίνου, όπου «διαδήλωσαν ενάντια στον φασισμό» με αφορμή τα γεγονότα στην πλατεία Κολοκοτρώνη, στις 2 Φεβρουαρίου. Αυτό βέβαια που για τον αστικό τύπο αποτελεί «αποκαλυπτικό ρεπορτάζ» και για τους… έκπληκτους αναγνώστες «πρωτοφανή είδηση», για Εμάς αποτελεί κάτι που γνωρίζαμε καλά από πριν. Είτε σπουδάζοντας στο εξωτερικό, είτε ζώντας πλουσιοπάροχα στις ακριβές συνοικίες της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και άλλων πόλεων, μια μεγάλη μερίδα «αναρχικών» σπάει την ανία της χλιδάτης ζωής της με μια «αμφισβήτηση», που κινείται μέσα στα πλαίσια του «πολιτικά ορθού» του καθεστώτος. Μακριά από την συνειδητοποιημένη ταξική συνείδηση του σκληρά εργαζομένου, μακριά από το λαϊκό μόχθο, μακριά από το πραγματικά επαναστατικό αισθητήριο, μακριά από τη γνήσια πολεμική ενάντια στο σύστημα, οι εκ του ασφαλούς «αναρχικοί» απέχουν πολύ από το να ονομαστούν γνήσιοι αντιεξουσιαστές.
Ακολουθώντας μια ξεκάθαρα γραμμική πορεία, τα κακομαθημένα πλουσιόπαιδα ξεκινούν από τον αναρχισμό (κυρίως) και την άκρα αριστερά, για να καταλήξουν μετά από μερικά χρόνια στους πιο συνεπείς γιάπηδες, στους πιο αφοσιωμένους εντολοδόχους της παγκοσμιοποίησης, στα πιο πολυδουλεμένα γρανάζια του καπιταλισμού. Και το μόνο που μένει απαράλλαχτο από την εφηβική «επανάστασή» τους είναι το μίσος τους για κάθε τι το Εθνικό. Είτε ως γιαλατζί αντιεξουσιαστές, είτε ως μεταλλαγμένοι φορείς του φιλελευθερισμού, οτιδήποτε θυμίζει Ελλάδα προκαλεί διαχρονικά το μίσος τους…
Φυσικά η περίπτωση των πλουσιόπαιδων δεν είναι η μοναδική που αποκαλύπτεται η γύμνια των δήθεν επαναστατών. Πρόσφατα πάλι σε τηλεοπτική εκπομπή του MEGA, της οποίας ο οικοδεσπότης θεωρεί ως «πρωταγωνιστές» της ζωής κίναιδους, λεσβίες, μετανάστες, κ.τ.λ., είχαμε πρόσφατα αφιέρωμα σε γνωστή σκληρή «αντιεξουσιαστική» ομάδα, όπου το λιβανιστήρι του παρουσιαστή πήγαινε σύννεφο. Η άποψη του παρουσιαστή ήταν κάτι παραπάνω από θετική για την ομάδα αυτή, σε βαθμό που σίγουρα προβληματίζει όποιον εξερευνά τις πτυχές μιας πραγματικής και όχι εικονικής αντίστασης στο κατεστημένο. Δεν δαινομοποιούμε την παρουσίαση της οποιασδήποτε Κίνησης, Συλλογικότητας, Οργάνωσης από τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ ως κάτι το εξ ορισμού αρνητικό. Αυτό όμως που έχει σημασία είναι ο τρόπος με τον οποίο γίνεται αυτή η παρουσίαση, καθώς και η στάση του καθεστωτικού δημοσιογράφου απέναντι στους παρουσιαζομένους. Αυτή είναι και η ποιοτική διαφορά ανάμεσα στους Αγωνιστές και τους βολεμένους, τους Επαναστάτες και τους συμβιβασμένους, τους Επικίνδυνους και τους ακίνδυνους. Δεν είναι λίγες οι φορές που τα κανάλια έχουν κάνει αναφορές, ρεπορτάζ, αφιερώματα στην ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Αυτό γίνεται για λόγους τηλεθέασης και επειδή η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είναι κάτι το οποίο δεν μπορεί να αγνοηθεί. Ποτέ όμως μέχρι τώρα (και τολμώ να πω ποτέ και στο μέλλον) η όποια παρουσίασή μας δεν είχε όχι απλώς θετική, αλλά ούτε καν αντικειμενική αντιμετώπιση από τους εντολοδόχους μαρκουτσοφόρους των πανίσχυρων ΜΜΕ. Γιατί οι πραγματικοί Επαναστάτες δεν μάχονται για μια θέση μέσα στο σύστημα, αλλά εναντίον του. Δεν αγωνίζονται για την βελτίωση του εντελώς σαπισμένου σημερινού κόσμου, αλλά για την καταστροφή του και τη δημιουργία ενός εντελώς διαφορετικού. Δεν κινούνται πονηρά προσπαθώντας να εξαργυρώσουν τις δάφνες της όποιας κινητικότητάς τους, αλλά διακινδυνεύουν ακόμη και τα προσωπικά τους συμφέροντα.
Οι Πραγματικοί Επαναστάτες, οι Γνήσιοι Αντικαθεστωτικοί, οι Αληθινοί Αντιεξουσιαστές είναι αυτοί που νικούν τη φθορά του χρόνου, μετατρέπουν τον νεανικό ενθουσιασμό σε συνειδητοποιημένη βιοθεωρία, που τους ακολουθεί σ’ όλη την πορεία της ζωής τους και αποτελούν ζωντανό παράδειγμα για τις γενιές που θα έρθουν και θα παραλάβουν τη σκυτάλη της Αμφισβήτησης, του Αγώνα, της Νίκης.
Με γνώμονα όλα αυτά και, καθώς και το 2008 φτάνει στο τέλος του, ας ευχαριστήσουμε τη Φύση και τον Θεό των Ελλήνων που για μια ακόμη φορά, για μια ακόμη χρονιά, σταθήκαμε ψηλά και Υπερήφανοι, ΟΡΘΙΟΙ ΣΤΙΣ ΕΠΑΛΞΕΙΣ! Για μια Μάχη, για μια Αποστολή Μεγάλη, ιερή, Αληθινή, που ξεπερνά με την μεταφυσική της Δύναμη τους μίζερους, τους υποκριτές, τους κρατικοδίαιτους, τους εξαργυρωτές θελήσεων. Και ας φροντίσουμε το νέο έτος να γίνουμε ακόμη καλύτεροι, πολεμώντας με θάρρος και εξυπνάδα να συντάξουμε το όραμα. Για έναν Νέο Άνθρωπο, για έναν Νέο Τρόπο Ζωής, για το Σοσιαλιστικό Κράτος ενός Υψηλότερου Πολιτισμού!
http://xryshaygh.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου