Δεν είπε ΤΙΠΟΤΑ...
.
(ο κόσμος άλλαξε...)Σαν να μη συμβαίνει γύρω του απολύτως ΤΙΠΟΤΑ μίλησε ο πρωθυπουργός στα ΜΜΕ στη Θεσσαλονίκη κι εκείνα, ανάλογα με τη πολιτική τους τοποθέτηση, το συμφέρον και τις επιδιώξεις τους, μεταφέρανε τα σχόλιά τους , τυλίγοντάς τα με χαρτί λεκάνης ή χρυσόχαρτο…
Το 'χω ξαναπεί, κάποτε είχαμε κρεμασμένο στη κουζίνα ένα δικτυωτό φανάρι, για τα ευπαθή φαγώσιμα, να τα προστατεύονται κι΄από τις μύγες… Τότε δεν είχε εφευρεθεί το ντι ντι τι… Και στο μπάλικο υπήρχαν δυό ειδών τυριά, φέτα και κεφαλίσιο, το πολύ και κασέρι… Σήμερα έχουμε ψυγείο και καταψύκτη και στη βιτρίνα του σουπερμάρκετ μοστράρουν δεκάδες ειδών τυριά… Τότε είχαμε -όχι όλοι- ένα ραδιοφωνάκι, σήμερα οι πάντες τηλεόραση -αρκετοί, πλάσμα- τότε δεν είχαμε τηλέφωνο, τώρα πλημμυρίσαμε κινητά που μιλάνε, αποθηκεύουν μηνύματα, τραγουδάνε, φωτογραφίζουν, βιντεοσκοπούν, ακόμη και κάνουν ανθρώπους να πηδήσουν από το μπαλκόνι…
Και για να ρθούμε στο ψητό, ο τότε πρωθυπουργός -θείος του σημερινού- ήταν λιτοδίαιτος, λιγομίλητος, απλός, διάλεγε τους συνεργάτες του, αλλά όπως και να το κάνουμε, κάποιοι δικοί του επωφελήθηκαν κι΄απόκτησαν περιουσία-κληρονομιά για τα παιδιά τους…
Μετέπειτα όμως, άρχισαν όλα ν΄αλλάζουν, οι πολιτικοί και οι δικοί τους δεν βολευόντουσαν με το μιστό και το υπουργικό αυτοκίνητο, το πατρικό τους σπίτι… Στη κρεβατομουρμούρα με τις συμβίες τους, πονήρεψαν: οι εφοπλιστές κι΄ο ι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες και οι εργολάβοι δημοσίων έργων, οι εκδότες κι΄οι καναλάρχες, οι αθλητές κι΄οι καλλιτέχνες, να έχουν βίλες με πισίνες και κότερα, κι΄εμείς -που διαχειριζόμαστε το κρατικό ταμείο- να είμαστε ΤΙΠΟΤΑ! Δηλαδή Κοντομηνάς και Στάη, Σπανούλης και Ζαγοράκης, Βίσση και Ρουβάς, να κολυμπάνε στο πλούτο και μεις, οι κατέχοντες εξουσία, να έχουμε μόνο μιστό και υπουργικό αυτοκίνητο και μιά πρόσκληση στη θαλαμηγό του Κόκκαλη ή του Λάτση; Αλλά και να μη θέλουμε εμείς, θέλουν οι γυναίκες μας, οι γκόμενές μας, τα παιδιά μας, να έχουν μιά τζάγκουαρ ή ένα σκάφος;
Βουρ λοιπόν στο πατσά κι΄άστονε το Κωστάκη, που όπως λένε, φοιτητής είχε στο δωμάτιό του το πόστερ του Τσε… Τώρα τα δίδυμα θα βρούνε τα κάδρα με χειραψίες του Πούτιν και του Σαρκοζί...
Το 'χω ξαναπεί, κάποτε είχαμε κρεμασμένο στη κουζίνα ένα δικτυωτό φανάρι, για τα ευπαθή φαγώσιμα, να τα προστατεύονται κι΄από τις μύγες… Τότε δεν είχε εφευρεθεί το ντι ντι τι… Και στο μπάλικο υπήρχαν δυό ειδών τυριά, φέτα και κεφαλίσιο, το πολύ και κασέρι… Σήμερα έχουμε ψυγείο και καταψύκτη και στη βιτρίνα του σουπερμάρκετ μοστράρουν δεκάδες ειδών τυριά… Τότε είχαμε -όχι όλοι- ένα ραδιοφωνάκι, σήμερα οι πάντες τηλεόραση -αρκετοί, πλάσμα- τότε δεν είχαμε τηλέφωνο, τώρα πλημμυρίσαμε κινητά που μιλάνε, αποθηκεύουν μηνύματα, τραγουδάνε, φωτογραφίζουν, βιντεοσκοπούν, ακόμη και κάνουν ανθρώπους να πηδήσουν από το μπαλκόνι…
Και για να ρθούμε στο ψητό, ο τότε πρωθυπουργός -θείος του σημερινού- ήταν λιτοδίαιτος, λιγομίλητος, απλός, διάλεγε τους συνεργάτες του, αλλά όπως και να το κάνουμε, κάποιοι δικοί του επωφελήθηκαν κι΄απόκτησαν περιουσία-κληρονομιά για τα παιδιά τους…
Μετέπειτα όμως, άρχισαν όλα ν΄αλλάζουν, οι πολιτικοί και οι δικοί τους δεν βολευόντουσαν με το μιστό και το υπουργικό αυτοκίνητο, το πατρικό τους σπίτι… Στη κρεβατομουρμούρα με τις συμβίες τους, πονήρεψαν: οι εφοπλιστές κι΄ο ι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες και οι εργολάβοι δημοσίων έργων, οι εκδότες κι΄οι καναλάρχες, οι αθλητές κι΄οι καλλιτέχνες, να έχουν βίλες με πισίνες και κότερα, κι΄εμείς -που διαχειριζόμαστε το κρατικό ταμείο- να είμαστε ΤΙΠΟΤΑ! Δηλαδή Κοντομηνάς και Στάη, Σπανούλης και Ζαγοράκης, Βίσση και Ρουβάς, να κολυμπάνε στο πλούτο και μεις, οι κατέχοντες εξουσία, να έχουμε μόνο μιστό και υπουργικό αυτοκίνητο και μιά πρόσκληση στη θαλαμηγό του Κόκκαλη ή του Λάτση; Αλλά και να μη θέλουμε εμείς, θέλουν οι γυναίκες μας, οι γκόμενές μας, τα παιδιά μας, να έχουν μιά τζάγκουαρ ή ένα σκάφος;
Βουρ λοιπόν στο πατσά κι΄άστονε το Κωστάκη, που όπως λένε, φοιτητής είχε στο δωμάτιό του το πόστερ του Τσε… Τώρα τα δίδυμα θα βρούνε τα κάδρα με χειραψίες του Πούτιν και του Σαρκοζί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου