Ερμηνείες και παρερμηνείες

Η κριτική αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτικής ζύμωσης. Για να υπάρξουν πολιτικά συμπεράσματα, βασική προϋπόθεση είναι να υπάρξουν αφενός η σύγκρουση σε πρώτο βαθμό των θεωρητικά αντιμαχόμενων θέσεων και αφετέρου η σύνθεση που θα προκύψει από το απαύγασμα της σύγκρουσης αυτής. Στον παράδεισο της εξίσωσης και της σύμπνοιας των κομματικών επιτελείων, η άρθρωση κρυστάλλινου πολιτικού λόγου στα μάτια και τα ώτα των πολλών φαντάζει ως «φωνή βοώντος εν τη ερήμω». Οι πολιτικά ερμαφρόδιτοι στην συντριπτική πλειοψηφία τους υπήκοοι του νεοελληνικού μορφώματος, έχοντας κορεστεί από την πλημμυρίδα της αποχαύνωσης, ρέπουν προς την ασυνείδητη περιφορά του ψυχικού τους επιταφίου. Κατ’αυτόν τον τρόπο, οι ερμηνείες που δίδονται όσον αφορά τις εκλογές παραμένουν κενές πολιτικού νοήματος. Η αποχή απο την κάλπη - αδιαφορία απέναντι στο εφικτό της αλλαγής μέσα απο πολιτικές διαδικασίες – η άρνηση νομιμοποίησης του καθεστώτος, είναι ένα πρώτο απτό συμπέρασμα. Η αιτία αυτής της μεταστροφής του πολιτικού κλίματος που επί δεκαετίες έδινε και έπαιρνε μεταξύ ενός φαιδρού διπολισμού και μιας αστείας εξωκοινοβουλευτικής εκπροσώπησης - ψήφου αντίδρασης είναι ένα δεύτερο. Ας εστιάσουμε όμως κατά πόσο μπορεί η περιφρόνηση του πληθυσμού προς το πολιτικό καταστημένο να αποτελέσει απάντηση ικανή να φουσκώσει το ποτάμι της οργής, ώστε να έχουμε ορατά αποτελέσματα στο κοινωνικό status quo. Ενώπιον μιας οικονομικής - και όχι πλέον τοις τύποις - κατάρρευσης, ουδείς έχει αρθρώσει φωνή εκκινούμενη απο πολιτικό ρεαλισμό.

Θέτουμε ένα απλό ερώτημα. Έχει φανταστεί κανείς μας τι ενδέχεται να γίνει την επαύριον μεσούντος ενός κράτους που έχει δηλώσει πρακτικά την αριθμητική του χρεοκοπία; Υπάρχουν κάποιες πρακτικές προτάσεις ή λύσεις για την αντίδραση του λαού; Έχουμε την δυνατότητα να αντιμετωπίσουμε τους επίδοξους ημεδαπούς και ξένους κόρακες που θα έρθουν ως νέοι «σωτήρες» - δυνάστες του λαού μας; Έχει αποδειχτεί πως ουκ ολίγες φορές στην ιστορία, εκείνοι οι οποίοι επωφελήθηκαν από την συντριβή των δομών μιας κοινωνίας ήσαν οι οικονομικά εύρρωστοι, είτε επρόκειτο για τοκογλύφους, είτε για μεγαλοεπιχειρηματίες, είτε για την διεφθαρμένη καθεστηκυία κάστα που έτρωγε με χρυσά κουτάλια και πριν την κατάρρευση. Είναι προφανές πως οι πολίτες κάτω από την σκέπη ενός αβέβαιου αύριο και μιας επικρεμμάμενης πείνας, θα υποχωρήσουν και θα ενδώσουν σε διλήμματα τα οποία θα τεθούν την πιο δύσκολη ώρα για εκείνους. Το ζήτημα που τίθεται είναι: Έχουμε δυνάμεις ως έθνος να αντισταθούμε στον επερχόμενο κατακτητή της τύχης της πατρίδος μας ή θα ανοίξουμε μόνοι μας την κερκόπορτα για μια νέα τυραννία, κατά πολύ χειρότερη από την προηγούμενη; Είμαστε δυνατοί, ώστε να μην υποκύψουμε σε ένα ξεπούλημα συνειδήσεων μπροστά σε μια αγοραπωλησία της αξιοπρέπειάς μας; Έχουμε το σθένος να αντισταθούμε στην κατίσχυση της ελευθερίας μας; Αυτά και άλλα πολλά βασανιστικά ερωτήματα θα κληθούμε να απαντήσουμε δεδομένων των συνθηκών.

Αυτό που προκύπτει και εξάγεται ως η μόνη ορατή προοπτική, δεδομένης της ανύπαρκτης κοινωνικής δομής, είναι η αυτοοργάνωση των πολιτών σε μικρές ή μεγάλες αυτόνομες ομάδες, εν είδει λαϊκές πολιτοφυλακές, ενώπιον ενός πλιατσικολογήματος προερχόμενο από πάσης φύσεως πλιατσικολόγους που θα επέλθει ύστερα από ένα ορατό κοινωνικό χάος. Την ύστατη αυτή στιγμή, η μόνη ορατή προοπτική είναι η επαγρύπνιση των Ελλήνων και η δυναμική τους αντίδραση με κάθε τρόπο, προτού ο εφιάλτης μιας ασύδοτης κατάστασης πάρει σάρκα και οστά και γίνει όχημα στα χέρια όσων επιβουλεύονται παντοιοτρόπως την τύχη αυτής της πατρίδος. Πότε είναι η κατάλληλη ώρα; Τώρα! Επαγρύπνηση - Αυτοοργάνωση!

Dj.Urban Guerilla

http://www.ediktyo.gr/