Μεγάλη στιγμή να βλέπεις ένα συγκρότημα με χρόνια ιστορίας στην πλάτη του να επισκέπτεται την Ελλάδα, να αφιερώνει στην Ελλάδα, να τιμάει με ξεχωριστά λόγια την Ελλάδα. Είναι ο Ken Mc Lellan και οι Brutal Attack, οι οποίοι και μόνο που σήμερα υπάρχουν, είναι μεγάλη υπόθεση. Το περασμένο Σάββατο βρέθηκαν λοιπόν στη χώρα μας, χαρίζ0ντάς μας μια από τις καλύτερες - αν όχι την καλύτερη - βραδυά στο ελληνικό Skinhouse.
Προσιτοί, φιλικοί και πάντα ευδιάθετοι, οι δύο Βρετανοί και οι δύο Γάλλοι που πλέον απαρτίζουν την μπάντα από νωρίς φάνηκαν να δίνουν ιδιαίτερη σημασία στην πολυαναμενόμενη για όλους μας βραδυά και ενδεικτικό του προαναφερθέντος αποτελεί το γεγονός ότι από το soundcheck ακόμα - όπου έπαιξαν 7 κομμάτια - έδειξαν να έχουν τρομερή ενέργεια, εξαντλώντας όσα αποθέματα υπομονής μπορεί να είχαμε. Και αν λοιπόν είχαμε μπροστά στα μάτια μας το παρελθόν της λευκής μουσικής (φέτος άλλωστε οι Brutal Attack συμπληρώνουν τα 30στά τους γενέθλια), το παρόν αλλά και το μέλλον της ήταν εκείνα που θα έδιναν τελικά μεγαλύτερη αξία στη βραδυά. Ο Ken συνήθιζε να λέει πάνω σε αυτό αυτό που έλεγε κάποτε και ο Ian Stuart, ότι δηλαδή "οι συναγωνιστές και οι οπαδοί είναι αυτοί που κρατούν ζωντανή μια μπάντα, ο σεβασμός που οφείλει μια μπάντα να αποδίδει σε αυτούς πρέπει να είναι ο ανάλογος", και απ΄ότι φάνηκε αρκετό "νέο αίμα" πύκνωσε από νωρίς τον κατάμεστο χώρο του ελληνικού Skinhouse.
Τη συναυλία είχαν την τιμή να ανοίξουν οι γνώριμοι πλέον Straightline. Στην καλύτερη ομολογουμένως εμφάνισή τους μέχρι τώρα, με πολύ καλή σκηνική παρουσία και δυνατό ήχο, έπαιξαν 15 κομμάτια, σε ένα set μιας ώρας περίπου, αποσπώντας για άλλη μια φορά τα πολύ θετικά σχόλια των παρευρισκόμενων, συμπεριλαμβανομένων και των Βρετανών φιλοξενούμενων. Πολύ καλές στιγμές τα "Κράτος σημαίνει Πατρίδα σκλαβωμένη", "Η Επανάστασή μας", "Bring back your life", "Αιώνια ζωντανοί", "Break your rules", "Freedom" (ο πρόλογος του οποίου υπήρξε ένα μήνυμα από τον έγκλειστο στις φυλακές του Δομοκού Παναγιώτη Ρουμελιώτη), ενώ δυναμικές ήταν και οι διασκευές που επιλέχτηκαν ("Blue Eyed Devils - We'll never die", "Final War - Land of the Whites", "Kategorie C - So sind wir", "Bully Boys - White kids gonna fight"). Αυτό που πλέον έχουμε να περιμένουμε είναι η επερχόμενη κυκλοφορία της μπάντας, η ηχογράφηση της οποίας ξεκινά μέσα στο καλοκαίρι.
Δυστυχώς οι Σέρβοι Razor 88 δεν κατάφεραν να είναι μαζί μας, λόγω ενός ζητήματος που προέκυψε την τελευταία στιγμή με ένα από τα μέλη της μπάντας, ωστόσο κάτι τέτοιο δε στάθηκε εμπόδιο στο να επηρεάσει την ήδη δυναμική ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί. Μετά τα μεσάνυχτα, η σκυτάλη παραδόθηκε στους Brutal Attack, και η συγκίνηση του να βλέπεις αυτούς τους ανθρώπους να ανεβαίνουν στη σκηνή πραγματικά είναι απερίγραπτη. Μπήκαν με το "Embers Of Yesterday", φορτίζοντας συναισθηματικά το κοινό από την πρώτη νότα, για να συνεχίσουν ασταμάτητα για δύο περίπου ώρες (πρέπει να έπαιξαν συνολικά περισσότερα από 20 κομμάτια, δίνοντας βάρος σε παλιότερες δουλειές τους). Το τι έγινε δύσκολα μπορεί να περιγραφεί, η μπάντα είχε απίστευτη ενέργεια επί σκηνής, ο Ken είναι ένας πραγματικός showman, ένας θεότρελος έφηβος που έχει φοβερή αγάπη για αυτό που κάνει τόσα χρόνια. Ακούσαμε κομμάτια ιστορικά, κομμάτια μνημειώδη όπως τα "As the drum beats", "Αlways", "Healing hands", "White pride, white passion", τραγούδια που αποτυπώνουν σε στίχους και νότες την ταυτότητά μας, την ταυτότητα της μουσικής μας στο πέρασμα τόσων χρόνων. Πανικός στα "Tales of Glory", "Rock Against Communism" και "Let it Burn" (παίχτηκαν και σαν encore) με ασύλληπτο κοπάνημα και pogo ακόμα και από τον ίδιο τον Ken που κατέβηκε αρκετές φορές από τη σκηνή για να τις "παίξει" με το κοινό... Τα stagediving έδιναν και έπαιρναν, ο κόσμος συνεχώς ζητούσε κι άλλα κομμάτια και τελικά έπειτα από 6 encore οι Brutal Attack κατέβηκαν, αφήνοντας όπως ήταν άλλωστε αναμενόμενο τις καλύτερες των εντυπώσεων.
Συγχαρητήρια σε όλους για τη διοργάνωση, υπήρξε άψογη από κάθε πλευρά και αυτό έδειξε ότι υπάρχει πραγματικά πλέον επίπεδο όσον αφορά τέτοιες εκδηλώσεις. Για όσους ήταν εκεί, είχαν την ευκαιρία να ζήσουν κάτι μοναδικό που ίσως να μην ξαναδούμε, για όσους δεν ήρθαν, πάντα υπάρχει και η επόμενη! Μέχρι τότε... καλό καλοκαίρι!Παραλειπόμενα: ο Ken πάνω στο ηχείο, το νέο βαρελάκι μπύρας που έκανε θραύση (άξιος ο τίτλος "μπεκροskins"), τα t-shirts pου ποτέ δεν ήρθαν, το συνεχώς διαλυμένο μικρόφωνο, το πανό - καμβάς στην είσοδο του χώρου...
http://www.terrapatria.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου