Ανθρώπινα δικαιώματα, διεθνές δίκαιο, δημοκρατία, σοσιαλισμός, απελευθερωτικός αγώνας, καταπίεση, απώλειες αμάχων, αντίσταση, τρομοκρατία, πειρατεία και πολλές ακόμη έννοιες ακούγονται σε τεράστιο βαθμό σε καθημερινή βάση μετά τα συμβάντα ανοιχτά της λωρίδας της Γάζας. Κάθε δημοκράτης, αριστερός, δεξιός, μπλε, πράσινος, κόκκινος και ροζ θυμήθηκε πολλές από αυτές τις έννοιες. Πραγματικά η στάση του κράτους του Ισραήλ δεν πρέπει να παραξενεύει κανέναν. Είναι απλό αποτέλεσμα του χρόνου και της κατάσταση όπως έχει εξελιχθεί από την ίδρυση του ως κράτος.
Το δικό μας ερώτημα είναι που βρίσκονται οι προασπιστές όλων αυτών των εννοιών όταν αυτές καταπατούνται σε σκλαβωμένες ελληνικές πατρίδες; Πότε πρωτοστάτησαν για τη Κύπρο, για τη Βόρειο Ήπειρο, για τους Έλληνες των Σκοπίων, της Ανατολικής Ρωμυλίας και της Ανατολικής Θράκης, της Κωνσταντινούπολης, της Μικράς Ασίας και του Πόντου; Που βρίσκονταν όλοι αυτοί τη νύχτα των Ιμίων και όταν ο Ηλίας Ηλιάκης πέταξε στους ουρανούς του Αιγαίου για τελευταία φορά; Είναι οι ίδιοι οι οποίοι σπεύδουν να “πολεμήσουν” για την “αλήθεια του Ολοκαυτώματος” και για τα δικαιώματα των Μουσουλμάνων τόσο στην Ελλάδα αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Είναι αυτοί που απέχουν από τις μνήμες του Ελληνισμού. Για αυτούς, ότι ισοδυναμεί με την έννοια Ελληνισμός πρέπει να είναι “φασιστικό, ναζιστικό, χουντικό, ρατσιστικό” και γενικότερα αδειάζουν ένα τσουβάλι από συνονθύλευμα εννοιών που η μία απέχει από την άλλη όσο και δύο πόλοι μεταξύ τους.
Υποκρισία και πολιτικά ορθή σκέψη συμβαδίζουν στη καθημερινότητα. Η συμπεριφορά του Ισραηλινού κράτους δεν είναι κάτι το καινούργιο. Παρακολουθώντας όμως κάποιος και τις πολιτικές αναλύσεις, θα καταλάβει εύκολα πως υπάρχει μεγάλη πιθανότητα το Ισραήλ να έπεσε πάνω στη παγίδα της Τουρκίας η οποία τώρα μπορεί να έχει τη συμπαράσταση των δυτικού κόσμου και φυσικά το γεωστρατηγικό της παιχνίδι να πηγαίνει βάση των σχεδίων της καλυτερεύοντας έτσι τη θέση της απέναντι και στον αραβικό κόσμο. Για να βάλουμε και τα πράγματα στη θέση της μπορούμε να ρίξουμε μια ματιά στη πρόσφατη ιστορία των σχέσεων των δύο κρατών. Η Τουρκία ήταν το μοναδικό κράτος που αναγώριζε το Ισραήλ από το 1949 ως το 1979. Τη δεκαετία του 1970 οι σχέσεις των δύο κρατών ήρθαν σε ρήξη κυρίως λόγω της εξάρτισης της Τουρκίας από τα αραβικά πετρέλαια. Από τότε μέχρι τα τελευταία χρόνια οι σχέσεις των δυο κρατών ήταν καλές ώσπου το 2009 όπου ο υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας παραδέχθηκε επίσημα την ύπαρξη εντάσεων ανάμεσα στις σχέσεις των δύο χωρών.
Σίγουρα οι περισσότεροι από αυτούς που επάνδρωσαν τα πλοία είχαν δυνατή θέληση και αψηφήσουν πολλούς κινδύνους, θα πρέπει όμως να γνωρίζουν πως είτε ηθελημένα είτε άθελα τους μπορούν να χρησιμοποιούνται για πολιτικούς σκοπούς άλλων κρατών και δήθεν αντίθετων ιδεολογικών κατασκευασμάτων. Μπορεί να δουλεύουν για κράτη εχθρικά προς το ελληνικό κράτος, το Ελληνικό Έθνος και την Ιστορία την ίδια.
Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να κλείσουμε από το να δημοσιεύσουμε ένα απόσπασμα, όπως δημοσιεύθηκε και στη ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής, από την Πολιτική Διαθήκη του Αδόλφου Χίτλερ:
«…Εάν χάσω τον πόλεμο, αυτό δεν σημαίνει με κανένα τρόπο πως ο θρίαμβος των εβραίων είναι εξασφαλισμένος, γιατί τότε θα φάνε οι ίδιοι το κεφάλι τους. Θα γίνουν τόσο αλαζόνες, που θα προκαλέσουν μια βίαιη αντίδραση εναντίον τους… Ο πανούργος, ντροπαλός Εβραίος θα εξαφανιστεί και θ’ αντικατασταθεί από έναν Εβραίο ματαιόδοξο και κομπορρημονούντα… Δεν υπάρχει λοιπόν κίνδυνος να εξαφανισθεί ο αντισημιτισμός, αφού οι ίδιοι οι εβραίοι από μόνοι τους θα ρίχνουν λάδι στην φωτιά του και θα φροντίζουν να είναι πάντοτε καλά τροφοδοτημένη».
http://resistance-hellas.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου