Εθνοκεντρισμός: Η ενεργητική πίστη, υπαρκτή σε όλους τους μακραίωνους λαούς, ότι ανήκουν σε κάτι ανώτερο και ότι πρέπει να προστατέψουν την εθνική τους ταυτότητα, αν θέλουν να επιβιώσουν στην ιστορία.
Αν είναι «αντικειμενικώς» ορθός ή λανθασμένος δεν έχει σημασία: Ο εθνοκεντρισμός είναι η απαραίτητη ψυχολογική κατάσταση για την επιβίωση ενός λαού και ενός έθνους. Η Ιστορία δεν είναι το πεδίο όπου αναπτύσσονται αντικειμενικώς ορθές θεωρίες, αλλά ένα πεδίο που εξαρτάται από την θέληση για κυριαρχία, τον ανταγωνισμό και την επιλογή. Οι θεωρητικές διαφωνίες για την ανωτερότητα ή κατωτερότητα ενός λαού είναι εκτός θέματος. Στον αγώνα για την επιβίωση, το αίσθημα ότι υπερέχεις και έχεις δίκαιο είναι απαραίτητο για να δράσεις και να επιτύχεις.
Οι μακραίωνοι λαοί, μεγάλοι και μικροί, Κινέζοι ή Εβραίοι, ήσαν πάντοτε εθνοκεντρικοί. Αλλά πρέπει να αποφύγουμε την μεταφυσική ανωτερότητα, η οποία είναι παθητική και αποθαρρύνει κάθε προσπάθεια («θα είμαστε πάντα εγγενώς ανώτεροι, είναι μάταιο να ανησυχούμε για αυτό»). Είναι σαν το παραμύθι του λαγού και της χελώνας. Η Ιστορία έχει επανειλημμένως αποδείξει ότι ένας λαός εμποτισμένος με έντονη θέληση και σκληρό χαρακτήρα μπορεί να νικήσει και να υποτάξει πιο έξυπνους και χαρισματικούς πληθυσμούς και πολιτισμούς, οι οποίοι είναι αυτάρεσκοι ή παρακμιακοί. Αυτό συνέβη με όλους τους λαούς που μεταξύ του 7ου και του 11ου αιώνα κατακλύσθηκαν από την έκρηξη του Μουσουλμάνων Βεδουίνων. Αυτή είναι και η κατάσταση σήμερα, γιατί και εμείς κινδυνεύουμε να συντριβούμε από λαούς με διαφορετικούς πολιτισμούς.
Οι Ευρωπαίοι ήταν ισχυροί όταν παρέμεναν αυθορμήτως εθνοκεντρικοί. Όταν άρχισαν να αναρωτιούνται για «την αξία του Άλλου», άρχισε η παρακμή. Ο σημερινός δυναμισμός της Αμερικής στηρίζεται στην πίστη - ορθή ή όχι δεν έχει σημασία - ότι το μοντέλο της είναι ανώτερο από όλα τα άλλα. Η Ιστορία είναι πάνω από όλα ένα υποκειμενικό πεδίο και μία σύγκρουση ανάμεσα σε υποκειμενικότητες.
Ο Ευρωπαϊκός εθνοκεντρισμός δεν ήταν ποτέ αερολογίες. Η συνεισφορά του Ευρωπαϊκού πολιτισμού (συμπεριλαμβανομένου και του Αμερικανικού «άσωτου υιού») στην ιστορία της ανθρωπότητας ξεπερνάει, σε όλα τα πεδία, την συνεισφορά κάθε άλλου λαού. Αλλά ποτέ δεν πρέπει κάποιος να επαναπαύεται στις δάφνες του. Στον ευρύτερο αγώνα του παγκόσμιου ανταγωνισμού, τίποτα δεν κατακτάται για πάντα. Οι πολιτισμοί δεν διαρκούν αν δεν καλλιεργούν μία εσωτερική πίστη, ένα εσωτερικό συναίσθημα ότι είναι αναντικατάστατοι, μία «άγρια πίστη» για ταυτότητα και συνέχεια.
Αν είναι «αντικειμενικώς» ορθός ή λανθασμένος δεν έχει σημασία: Ο εθνοκεντρισμός είναι η απαραίτητη ψυχολογική κατάσταση για την επιβίωση ενός λαού και ενός έθνους. Η Ιστορία δεν είναι το πεδίο όπου αναπτύσσονται αντικειμενικώς ορθές θεωρίες, αλλά ένα πεδίο που εξαρτάται από την θέληση για κυριαρχία, τον ανταγωνισμό και την επιλογή. Οι θεωρητικές διαφωνίες για την ανωτερότητα ή κατωτερότητα ενός λαού είναι εκτός θέματος. Στον αγώνα για την επιβίωση, το αίσθημα ότι υπερέχεις και έχεις δίκαιο είναι απαραίτητο για να δράσεις και να επιτύχεις.
Οι μακραίωνοι λαοί, μεγάλοι και μικροί, Κινέζοι ή Εβραίοι, ήσαν πάντοτε εθνοκεντρικοί. Αλλά πρέπει να αποφύγουμε την μεταφυσική ανωτερότητα, η οποία είναι παθητική και αποθαρρύνει κάθε προσπάθεια («θα είμαστε πάντα εγγενώς ανώτεροι, είναι μάταιο να ανησυχούμε για αυτό»). Είναι σαν το παραμύθι του λαγού και της χελώνας. Η Ιστορία έχει επανειλημμένως αποδείξει ότι ένας λαός εμποτισμένος με έντονη θέληση και σκληρό χαρακτήρα μπορεί να νικήσει και να υποτάξει πιο έξυπνους και χαρισματικούς πληθυσμούς και πολιτισμούς, οι οποίοι είναι αυτάρεσκοι ή παρακμιακοί. Αυτό συνέβη με όλους τους λαούς που μεταξύ του 7ου και του 11ου αιώνα κατακλύσθηκαν από την έκρηξη του Μουσουλμάνων Βεδουίνων. Αυτή είναι και η κατάσταση σήμερα, γιατί και εμείς κινδυνεύουμε να συντριβούμε από λαούς με διαφορετικούς πολιτισμούς.
Οι Ευρωπαίοι ήταν ισχυροί όταν παρέμεναν αυθορμήτως εθνοκεντρικοί. Όταν άρχισαν να αναρωτιούνται για «την αξία του Άλλου», άρχισε η παρακμή. Ο σημερινός δυναμισμός της Αμερικής στηρίζεται στην πίστη - ορθή ή όχι δεν έχει σημασία - ότι το μοντέλο της είναι ανώτερο από όλα τα άλλα. Η Ιστορία είναι πάνω από όλα ένα υποκειμενικό πεδίο και μία σύγκρουση ανάμεσα σε υποκειμενικότητες.
Ο Ευρωπαϊκός εθνοκεντρισμός δεν ήταν ποτέ αερολογίες. Η συνεισφορά του Ευρωπαϊκού πολιτισμού (συμπεριλαμβανομένου και του Αμερικανικού «άσωτου υιού») στην ιστορία της ανθρωπότητας ξεπερνάει, σε όλα τα πεδία, την συνεισφορά κάθε άλλου λαού. Αλλά ποτέ δεν πρέπει κάποιος να επαναπαύεται στις δάφνες του. Στον ευρύτερο αγώνα του παγκόσμιου ανταγωνισμού, τίποτα δεν κατακτάται για πάντα. Οι πολιτισμοί δεν διαρκούν αν δεν καλλιεργούν μία εσωτερική πίστη, ένα εσωτερικό συναίσθημα ότι είναι αναντικατάστατοι, μία «άγρια πίστη» για ταυτότητα και συνέχεια.
http://www.neapatrida.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου