Ο Αγώνας μας θα γίνει η σπορά ενός Μύθου…

“Ο Εθνικιστής δεν πρέπει να αμφιβάλλει για  την επιτυχία μέχρι  την ύστατη στιγμή,  καθώς η επίδραση  των δυναμικών  επαναστατικών αρχών, (η  οποία γενικά δεν  εκδηλώνεται τόσο συχνά όσο νομίζει κανείς), μπορεί να επανεμφανιστεί απρόσμενη στις ατυχέστερες περιστάσεις, ακόμη κι όταν κανείς πιστεύει πως η επίδρασή αυτών των αρχών  είναι ήδη χαμένη.

Μόνο  τα ισχυρά συναισθήματα  διεγείρουν τις μεγάλες  δυνάμεις ενός αγωνιστή  όπως είναι η φιλοδοξία, το μίσος για τον εχθρό ή ακόμη κι’ η υπερηφάνεια μιας ένδοξης ήττας. Τα «γαλανόλευκα ράκη», που αδιαφορούν για την εθνική μας μνήμη και την Ιστορία, που είναι πειθαρχημένοι δούλοι της πλουτοκρατίας και του αντεθνικού καπιταλισμού δεν μπορούν να έχουν την οποιαδήποτε σχέση με την Εθνική Επαναστατική Ιδέα, όντας ανίκανοι γιά θυσίες, δειλοί μπροστά στον μεγαλοδύναμο εχθρό και θλιβερά ασήμαντοι για το μεγαλείο μιάς μεγαλειώδους επικής ήττας.

Ίσως στις ημέρες μας να ζούμε μεγάλα χρόνια γιατί μεγάλα χρόνια δεν είναι μόνον τα χρόνια της δόξας της Νίκης, αλλά και τα χρόνια τηςδόξας της Πτώσης της Β΄ Αυτοκρατορίας. Ίσως ζούμε κάπου στο αντίστοιχο του 1450, καθώς η εδαφική συρρίκνωση, η ξενοδουλεία, η οικονομική εξάρτηση, οι ριψάσπιδες αντιρρησίες συνείδησης, οι εξωμότες και οι προδότες πληθαίνουν.

Εμείς οι Εθνικιστές Χρυσαυγίτες  σε πλήρη αντίθεση με τα «προσκυνημένα  γαλανόλευκα ράκη»  και τους «ξευτίλες  πατριώτες» υψώνουμε υπερήφανα τα Λάβαρά μας, πιστεύοντας  πως αν κάποια τελευταία  ελπίδα μένει, αυτή είναι Ο ΜΕΧΡΙΣ ΕΣΧΑΤΩΝ ΑΓΩΝΑΣ, Αγώνας για να μην πέσει τουλάχιστον η σύγχρονη Πόλις αμαχητί! Σε κάθε περίπτωση ο Αγώνας αυτός ο απροσκύνητος θα γίνει η σπορά ενός Μύθου για τις γενιές που έρχονται, για την Ελλάδα των Ονείρων μας. Κρατήστε στην καρδιά σας τέτοια συναισθήματα. Να είστε τολμηροί και πανούργοι στα σχέδιά σας, σταθεροί και επίμονοι στην εφαρμογή τους, αποφασισμένοι να ζήσετε με την ίδια έξαρση τον τελικό θρίαμβο ή  την κοσμογονική ένδοξη ήττα και το πεπρωμένο θα στέψει την πορεία σας στις καρδιές των μακρινών  απογόνων σας.

Η σημαντικότερη και  αποφασιστικότερη πράξη  κρίσης, που εκτελεί  ένας πολιτικός στρατιώτης, συνίσταται στην ακριβή εκτίμηση του είδους του πολιτικού πολέμου που αναλαμβάνει, ώστε να μην τον εκλάβει σαν κάτι που δεν είναι, αλλά και να μην θέλει να τον μετατρέψει σε ότι του απαγορεύεται από την φύση των περιστάσεων. Αυτή η θεμέλια παραδοχή αποτελεί  το πρώτο και το ευρύτερο απ’ όλα τα στρατηγικά ζητήματα…”