“…Δεν είναι εντελώς παράλογο να αναρωτηθεί κανείς μήπως ζούμε τα τελευταία χρόνια ενός λαού που πεθαίνει. Με πρόσχημα και όχημα την οικονομική κρίση -αν και το σενάριο είχε αρχίσει νωρίτερα- παρατηρούμε μια τεράστια κοινωνική, πολιτιστική και φυλετική αλλοίωση.”Είναι πραγματικά αξιοπερίεργο και μου έχει κάνει τρομερή εντύπωση ένα πράγμα. Πώς έχουμε καταφέρει οι Έλληνες να συνδέσουμε τα καλοκαίρια με τις εθνικές καταστροφές. Σκεφτείτε το λίγο: Μικρασιατική καταστροφή, εισβολή στην Κύπρο. Και για να έρθουμε και στο σήμερα, μεσοπρόθεσμο. Το μόνο που μας ξέφυγε για μερικές μέρες ήταν το Μνημόνιο που ψηφίστηκε αν θυμάμαι καλά, Μάιο. Θα μου πεις συγκρίνονται οι εθνικές καταστροφές με μια δανειακή σύμβαση;
Δυστυχώς ναι. Μπορεί να μην έχουμε άμεσα ορατά θύματα, αλλά η ζημιά που προκαλείται αυτή τη στιγμή στο έθνος μας ίσως αποδειχτεί μεγαλύτερη από ποτέ. Δεν είναι εντελώς παράλογο να αναρωτηθεί κανείς μήπως ζούμε τα τελευταία χρόνια ενός λαού που πεθαίνει. Με πρόσχημα και όχημα την οικονομική κρίση -αν και το σενάριο είχε αρχίσει νωρίτερα- παρατηρούμε μια τεράστια κοινωνική, πολιτιστική και φυλετική αλλοίωση. Ακόμα είμαστε στην αρχή και τα πάντα είναι, προς το παρόν- αναστρέψιμα. Για πόσο ακόμα όμως θα ισχύει αυτό; Επιτρέψτε μου να μην είμαι και πολύ αισιόδοξος. Οι περισσότεροι Έλληνες έχουν επικεντρώσει την προσοχή τους σε αυτό που τους πονάει αμεσότερα, στο οικονομικό. Έτσι συνειδητά ή μη παραβλέπουν όλες τις άλλες παραμέτρους. Ξεχνάνε όμως πώς η οικονομία όσο τραυματισμένη και αν είναι αργά ή γρήγορα θα επανέλθει. Όχι όμως και η κοινωνία, και ακόμα περισσότερο, το έθνος.
Ενάντια στη δικιά τους μπακαλίστικη προσέγγιση στεκόμαστε εμείς. Όταν λέω εμείς εννοώ τα μέλη και τους φίλους της Χρυσής Αυγής, τους νέους και τις νέες του Μετώπου Νεολαίας. Επίσης όμως εννοώ και όλους εκείνους που έστω και τελευταία στιγμή κατάφεραν να σπάσουν τον φαύλο κύκλο που οδήγησε την Ελλάδα μας εδώ. Η Χρυσή Αυγή υπάρχει πολλά χρόνια και τις θέσεις που έχει τώρα τις είχε και τότε, όταν οι αγελάδες ήταν ακόμα παχιές και κανείς δεν ασχολούνταν με εθνικά προβλήματα. Όμως πλέον ο λαός έχει αρχίσει να αναζητά τις αιτίες που τον έφεραν σε αυτό το σημείο και το κίνημα μας να αποκτά επιρροή σε πολύ μεγαλύτερο τμήμα του.
Κάθε μέρα που περνάει μεγαλώνουμε όλο και περισσότερο και σύντομα το σύστημα τους θα καταλάβει ότι δεν θα μπορεί να δρα πλέον ανεξέλεγκτο. Μέχρι να έρθει η στιγμή που δεν θα δρα καθόλου. Η Χρυσή Αυγή δεν αποζητά να γίνει εκδοτικός οίκος ή σχολιαστής της πραγματικότητας. Εμείς θα την αλλάξουμε αυτήν την πραγματικότητα και όσο πιο σύντομα κατακτήσουμε τις καρδιές του λαού, τόσο καλύτερα για όλους μας.
Εμείς έχουμε υποχρέωση να μην εγκαταλείψουμε ποτέ, να σταθούμε αντάξιοι των προσδοκιών όσων μας στηρίζουν και να μην ξεχνάμε ποτέ ποιοι μας έφτασαν ως το σημείο που είναι τώρα το κίνημα μας. Αν είμαστε εμείς όπως πρέπει να είμαστε, τότε μόνο ένας δρόμος υπάρχει μπροστά μας, ο δρόμος που οδηγεί στην Νίκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου