Χθες, 26 Ιουλίου, ήταν η επέτειος της μάχης των μαχών για την απελευθέρωση του Ελληνικού Γένους από τον Τούρκο δυνάστη. Χθες, κάποιοι θυμήθηκαν και παρεβρέθησαν για να αποδώσουν φόρο τιμής στον Γέρο του Μοριά, που στέκει εκεί ψηλά μαρμαρωμένος, ανάμεσα στα βουνά όπου ο ίδιος μαζί με τους στρατιώτες του. Τότε, το καυτό καλοκαίρι του 1822 έδωσε μια μάχη που έμελε να είναι η κορυφαία μάχη της μετέπειτα απελευθερώσεως. Κι όχι τόσο για την καταστροφή του Δράμαλη, όσο για τον απόηχο θάρρους και αυταπάρνησης που προκάλεσε στους υπόλοιπους σκλαβωμένους Έλληνες. Αυτή τη μάχη και αυτόν τον μέγιστο στρατηγό θέλησαν να τιμήσουν χθες κάποιοι.
Φτάνοντας στο μνημείο, ένα ρίγος λύπης.. μα και εκνευρισμού διαπέρασε τα κορμιά όλων. Όχι για τις μνήμες που μας έρχονται στο νου, μα για την βεβήλωση ολόκληρου του χώρου και του αγάλματος, που αντικρίσαμε. Μαύρα σημάδια και λόγια μίσους, που θα μπορούσαν κάλλιστα να τα έλεγαν και τότε οι Τούρκοι καθώς ξεψυχούσαν. Διασκορπισμένα παντού.. ακόμα και πάνω στον Γέρο! Έγιναν τ’ αδύνατα δυνατά για να διορθωθεί ή έστω να μετριαστεί η βεβήλωση πριν την τελετή. Και ο στόχος επετεύχθη!
Στις φωτογραφίες οι συναγωνιστές επί το έργο, καθαρίζουν το άγαλμα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, από την ασέβεια των αναρχοκομμουνιστών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου