Μέγα ζήτημα των ημερών, ζήτημα ΣΟΒΑΡΟ, που οι σπουδαιοφανείς αυτού του τόπου κοιτούν αφ’ υψηλού το ζήτημα της διδασκαλίας της Ιστορίας. Η διαγραφή της ιστορικής μνήμης είναι το πρώτο βήμα για να καταστρέψεις έναν λαό. Οι Άβαροι, που κάποτε ήσαν μία δυνατή αυτοκρατορία, δεν χάθηκαν βιολογικά ποτέ. Χάθηκαν όμως από την ιστορία γιατί κάποιος(ή και από μόνοι τους ή γιατί δεν είχαν τις υποδομές) έσβησε την ιστορική τους μνήμη! Διαβάζω στα «ψεύτικα» Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών(εκδόσεις Άγιος Νικόδημος), σελίς 155 τα παρακάτω:
«Θ’ αντικαταστήσωμεν τον Κλασικισμόν, καθώς και πάσαν μελέτην της αρχαίας Ιστορίας, ήτις παρασκευάζει περισσότερα κακά παρά καλά παραδείγματα, δια της μελέτης του προγράμματος του μέλλοντος. Θα διαγράψωμεν από την μνήμην των ανθρώπων όλα τα μη ευχάριστα εις ημάς γεγονότα των παρελθόντων αιώνων, διατηρούντες εξ αυτών μόνον εκείνα τα οποία ζωγραφίζουσι τα σφάλματα των χριστιανικών κυβερνήσεων».
Αυτά γράφτηκαν πριν από εκατό χρόνια! Όμως τα «Πρωτόκολλα» είναι «ψεύτικα»… Στην Γερμανία και στην Γαλλία απαγορεύεται η έκδοσή τους και σε λίγο καιρό ίσως και στην Ελλάδα. Πως τυχαίνει και γράφουν αυτά τα πράγματα (πριν εκατό ολόκληρα χρόνια!) που βλέπουμε σήμερα να γίνονται πραγματικότητα;
Ζώντας στο σήμερα και προσπαθώντας να καταλάβουμε την κοινωνία για να την αλλάξουμε δεν μπορούμε παρά να θυμηθούμε τον θεϊκό Πλάτωνα που γράφει:
«-Η αποθήκη, του κάθε πολίτη, όταν γεμίζει χρυσάφι καταστρέφει το πολίτευμα αυτού του είδους. Αρχικά γιατί ανακαλύπτουν τρόπο για δαπάνες, και τους νόμους τους παρερμηνεύουν με βάση το συμφέρον τους… Όσο, λοιπόν, εκτιμάται σε μια πόλη ο πλούτος και οι πλούσιοι, τόσο η αρετή και οι καλοί θα περιφρονούνται περισσότερο». ΠΛΑΤΩΝ – ΠΟΛΙΤΕΙΑ Η’
Σε μια τέτοια πολιτεία ζούμε, πολιτεία διεφθαρμένη από τον άδικο πλούτο χωρίς κανένα ιδανικό.
65 χρόνια πριν στο κελί της φυλακής του λίγο πριν εκτελεστεί ο Ρομπέρ Μπραζιγιάκ έβλεπε κάπου στο μακρινό μέλλον τους φασίστες και τους κομμουνιστές δίπλα-δίπλα να πολεμούν το διεφθαρμένο αστικό καθεστώς. Στο γεμάτο ποίηση κείμενό του τονίζει: “Ξέρω καλά ότι και ο κομμουνισμός έχει το μεγαλείο του, εξ ίσου ενθουσιώδες και ίσως σε 1000 χρόνια οι δύο επαναστάσεις του 20ου αιώνα συγχωνευθούν. Θα μου επιτραπεί όμως να πώ ότι στην φασιστική επανάσταση το Έθνος συνδέεται με μιά έννοια πιο μεθυστική, πιο αξιοσημείωτη. Το ίδιο το Έθνος είναι μία ποίηση. Όλα αυτά μπορεί να νικηθούν από τον απατηλό φιλελευθερισμό, από τον αγγλοσαξωνικό καπιταλισμό, αλλά δεν θα πεθάνουν. Όπως δεν πέθανε η επανάσταση του 1789 στον 19ο αιώνα, παρά την επιστροφή των Βασιλέων.” ΡΟΜΠΕΡ ΜΠΡΑΖΙΓΙΑΚ – “Γράμμα σ’ ένα νέο της κλάσεως ’40″
-Ζούμε στον θλιβερό καιρό της «παγκοσμιοποίησης» με τους επαναστάτες να μη έχουν φανεί ακόμη στον ιστορικό ορίζοντα. Στο περισπούδαστο βιβλίο του (Ιστορία του Φασισμού, εκδόσεις Φιλίστωρ), ο καθηγητής Στάνλει Πέιν δίνει μέσα από το παρακάτω απόσπασμα αυτήν την ίδια την ερμηνεία της Ιστορίας για ποιον λόγο δεν υπήρξαν στον μεταπολεμικό κόσμο κινήματα επαναστατικά είτε εθνικιστικά, είτε κομμουνιστικά: «Η κατάπνιξη των πολιτικών ελευθεριών στην Ανατολή και η ανάπτυξη μιας σε μεγάλο βαθμό σταθερής δημοκρατίας στη Δύση δεν άφησε πολιτικό χώρος σε ριζοσπαστικές εναλλακτικές λύσεις, ενώ η μακρά και άνευ προηγουμένου ευημερία στη Δυτική Ευρώπη που ξεκίνησε γύρω στο 1950 απεσόβησε σε μεγάλο βαθμό τις κοινωνικές εντάσεις. Στον μεταπολεμικό κόσμο οι μεγαλύτερες ανταγωνιστικές ιδεολογικές δυνάμεις μοιράζονταν έναν κοινό ουμανιστικό υλισμό, αποκλείοντας έτσι τόσο τον παλιό ιδεαλισμό όσο και το βιταλισμό. Ο θρίαμβος του ηδονιστικού και καταναλωτικού υλισμού αφαιρούσε το έδαφος από υπόγεια καλέσματα για επαναστατικό ασκητισμό και ιδεαλισμό –είτε φασιστικό είτε κομουνιστικό».
(Στάνλει Πέιν, Ιστορία του Φασισμού)
Το ερώτημα που θέτει το βιβλίο έστω εμέσως με το παραπάνω απόσπασμα και το οποίο εκ των πραγμάτων τίθεται είναι: Θα αντέξει ο θρίαμβος του καταναλωτικού και ηδονιστικού υλισμού; Όλα δείχνουν πως ο θρίαμβος αυτός τελειώνει και πως αυτό που αναμένεται στην Δύση είναι ερείπια πραγματικά ανάμεσα στα ερείπια των ψυχών και των συνειδήσεων. Στα 1970 ο μέγας Ιταλός στοχαστής Ιούλιος Έβολα ψηλαφώντας την απόκρυφη όψη της Ιστορίας και του κόσμου που έρχεται έγραφε:
“Εκείνο που μόνο μετρά είναι τούτο: Βρισκόμαστε σήμερα ανάμεσα σε έναν κόσμο ερειπίων. Και το πρόβλημα που τίθεται είναι: Υπάρχουν ακόμη όρθιοι άνθρωποι εν μέσω αυτών των ερειπίων; Τι πρέπει και τι μπορούν να κάνουν αυτοί ακόμη;” JULIUS EVOLA
Τα ερείπια λοιπόν έρχονται! Τα ερείπια των ψυχών και των συνειδήσεων βρίσκονται δίπλα μας. Περπατούμε ανάμεσά τους! Είμαστε εμείς αυτοί που θα παραμείνουν όρθιοι; Είμαστε εμείς αυτοί που θα ακούσουμε τα υπόγεια καλέσματα του Επαναστατικού Ασκητισμού και με την Πίστη μας θα κινήσουμε τον τροχό της Ιστορίας;
http://xryshaygh.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου