Η είσοδος του κόμματος των «Σουηδών Δημοκρατών» (Sverigedemokraterna) στην Βουλή της Σουηδίας πριν από δύο εβδομάδες, αντιμετωπίστηκε από τον ελληνικό ηλεκτρονικό και έντυπο Τύπο με το συνηθισμένο μείγμα αριστερόφρονης εμπάθειας, που έκανε λόγο για «ακροδεξιούς», «φασίστες» και ούτω καθ’ εξής. Κάτι συνηθισμένο για έναν Τύπο, ο οποίος κάθε εβδομάδα μας πληροφορεί ότι «καταστρέφονται» ο Μπερλουσκόνι και ο Σαρκοζί, αποκαλεί «ακροδεξιές» τις κυβερνήσεις των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, καθώς θεωρεί «επαγγελματική» του υποχρέωση να λασπολογεί οποιονδήποτε δεν ανήκει στον αστερισμό της «Αριστεράς και της προόδου». Εμείς μιλήσαμε με τον Έρικ Μυρίν, γραμματέα Τύπου του κόμματος των «Σουηδών Δημοκρατών» και σας μεταφέρουμε τις απόψεις του. Απόψεις ενός σύγχρονου κόμματος, που απευθύνεται -όπως απεδείχθη εκλογικά- κυρίως στην νεολαία.
Συνοπτικά, ποια θα λέγατε ότι είναι η ιδεολογία του κόμματός σας;
Οι «Σουηδοί Δημοκράτες» είναι ένα κοινωνικό-συντηρητικό κόμμα που πιστεύει ότι το εθνικό κράτος είναι η καλύτερη προοπτική για ένα αλληλέγγυο κοινωνικό μοντέλο.
Απ’ όσο ξέρουμε, το κόμμα σας ιδρύθηκε το 1988. Ωστόσο, η ουσιαστική ανάπτυξή του ξεκίνησε το 2002, όταν για πρώτη φορά ξεπέρασε το 1% και έκτοτε ανεβαίνει από εκλογές σε εκλογές. Τι νομίζετε ότι άλλαξε για να βρεθείτε μετά την 19η Σεπτεμβρίου στο κοινοβούλιο;
Η αλήθεια είναι πως από την ίδρυσή μας και μετά, το κόμμα μας αυξάνει την δυναμική του. Πάντως, κοντά στο 2002, το κόμμα είχε καταφέρει να μεγαλώσει και να γίνει ευρύτερα γνωστό. Από εκεί και πέρα, με καλύτερη οργάνωση ήρθε το αποτέλεσμα.
Όταν ο αρχηγός σας, ο Τζίμι Άκεσσον ανέλαβε την προεδρία του κόμματος το 2005, ήταν μόλις 26. Ακόμη και σήμερα που είναι 31, πρέπει να είναι από τους νεότερους, αν όχι ο νεότερος αρχηγός κοινοβουλευτικού κόμματος στην Ευρώπη. Πόσο σημαντικό πιστεύετε ότι ήταν για τους Σουηδούς Δημοκράτες αυτό το δεδομένο;
Στην αρχή μάλλον ήταν ένα μειονέκτημα, ο κόσμος δεν εμπιστεύεται εύκολα έναν άγνωστο νέο. Σήμερα αυτό μάλλον είναι πλεονέκτημα, καθώς όλοι αναγνωρίζουν την σοβαρότητά του.
Χάρις στο Διαδίκτυο, όλη η Ευρώπη έχει δει το σποτάκι σας με την ηλικιωμένη γυναίκα και τις μουσουλμάνες με τις μπούρκες. Στο παρελθόν, δε, είχατε πολύ ενεργό ρόλο στον δημόσιο διάλογο για τις καρικατούρες του Μωάμεθ. Πιστεύετε ότι το Ισλάμ αποτελεί απειλή για τα ευρωπαϊκά κράτη;
Ο ισλαμισμός είναι μια απειλή για όλη την δυτική κοινωνία, ειδικά όταν οι συγκεκριμένες μειονότητες αυξάνονται διαρκώς, πληθυσμιακά, από την μετανάστευση και από το υψηλό ποσοστό γεννήσεων. Έχουμε ήδη γίνει μάρτυρες πολλών τρομοκρατικών ενεργειών στην Ευρώπη και ακόμη περισσοτέρων που δεν κατάφεραν να πραγματοποιηθούν, οι οποίες είχαν σχεδιαστεί από ισλαμιστές, οι οποίοι είχαν γεννηθεί στην Ευρώπη. Αλλά και πέρα από αυτές τις ακραίες ενέργειες, καθημερινά υφιστάμεθα έναν εξισλαμισμό της κοινωνίας μας, με την απαίτηση για τζαμιά, με τον νόμο σαρία, και πολλά άλλα. Γίνεται μια προσπάθεια προσαρμογής όλων στα ισλαμικά πρότυπα, πράγμα που όποιος πιστεύει σε μια ελεύθερη και δημοκρατική Ευρώπη δεν μπορεί να δεχτεί.
Η Ελλάδα αποτελεί πύλη εισόδου για Ασιάτες και Αφρικανούς μετανάστες, κυρίως μουσουλμάνους. Οι ελληνικές κυβερνήσεις θεωρούν, δε, ότι χωρίς την συμβολή των κρατών-μελών της ΕΕ, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί η αθρόα λαθρομετανάστευση. Ποια είναι η στάση που σκέφτεστε να κρατήσετε σε αυτό το ζήτημα;
Εμείς είμαστε σφόδρα αντίθετοι στο ότι η ΕΕ θα καθορίζει την μεταναστευτική πολιτική του κάθε κράτους-μέλους, αλλά βεβαίως και βλέπουμε θετικά την προοπτική να συνεργαστούν τα ευρωπαϊκά κράτη για να σταματήσουν την λαθρομετανάστευση.
Στο θέμα «Ευρωπαϊκή Ένωση», θα χαρακτηρίζατε το κόμμα σας ευρωσκεπτικιστικό;
Πιστεύουμε ότι η ΕΕ έχει γίνει υπερκρατική και καθεστωτική, και ότι η Σουηδία θα πρέπει να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους για την συμμετοχή της.
Ποια είναι η θέση σας στο ζήτημα της εισόδου της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση;
Πρώτον, η Τουρκία δεν ανήκει στην Ευρώπη ούτε καν γεωγραφικώς και δεύτερον, δεν τηρεί ούτε στο ελάχιστο τα κριτήρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων, γι’ αυτό λοιπόν δεν πρέπει να είναι μέλος της ΕΕ.
Η συνέντευξη δόθηκε στον Παναγιώτη Δούμα και δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 2ας Οκτωβρίου 2010 της εφημερίδας Ελεύθερος Κόσμος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου